Przykry Oddech Psa

Niezależnie czy nazwiesz to „psim oddechem czy cuchnącym oddechem, nie jest on przyjemny dla otoczenia.

Niestety, przykry oddech u psów jest bardzo powszechny. Tak jak u ludzi, przykry oddech pojawia się, gdy płytki bakteryjne tworzą się na zębach. W przeciwieństwie do ludzi, psy nie myją zębów. Oznacza to, że płytki, wraz z zapachem, nie odejdą bez twojej pomocy. Co gorsza bakterie mogą prowadzić do choroby dziąseł, co daje dodatkowy ostry zapach.
Nie ma powodu, by nie skończyć z przykrym zapachem u twojego psa. Przez wprowadzenie kilku zmian w jego diecie i stosowanie podstawowej higieny pyska, wkrótce uzyskasz znaczną poprawę psiego oddechu, a zarazem pomożesz psu chronić jego zęby i dziąsła.

DBAJ O CZYSTOŚĆ PSICH ZĘBÓW

Najłatwiejszym sposobem, by wyeliminować przykry zapach z pyska twojego psa, jest regularne mycie jego zębów. Sklepy z artykułami dla zwierząt sprzedają specjalne szczoteczki i smaczne pasty do zębów o zapachu mięsa przeznaczone dla psich kubków smakowych. 
Ostatecznie możesz owinąć kawałek gazy wokół swojego palca i szybko potrzeć powierzchnię każdego zęba, by usunąć cząstki jedzenia i płytki. Więcej informacji znajdziesz w temacie 
"Miejsca Szczególnej Troski Higieny U Psa" 

Jeśli oddech twojego psa jest bardzo przykry lub zęby są znacząco odbarwione, będziesz musiał zabrać psa do lekarza weterynarii, który profesjonalnie oczyści i wypoleruje zęby, zanim ty rozpoczniesz dbanie o ich higienę w domu. Czyste zęby łatwiej będzie utrzymać w dobrym stanie.


OZNAKI KŁOPOTÓW. 
Bardzo odbarwione zęby wskazują na problemy dentystyczne. Zabierz psa do weterynarza w celu gruntownego oczyszczenia zębów, a następnie postaw sobie za cel utrzymanie czystości zębów w domu.

Częste karmienie
Niektóre kruche przekąski mogą być pomocne w redukowaniu płytek, ale niektóre mogą też ułatwiać ich gromadzenie się. 
Co więcej, stałe zaleganie cząstek jedzenia na zębach pozwala bakteriom dobrze się rozwijać. Jeśli zostawiasz psu jedzenie, zadbaj by była to sucha karma.

Poczęstunki korzystne dla oddechu
Marchewki, kawałki wędzonej skóry do żucia, kości nylonowe, zwłaszcza takie z wypustkami dentystycznymi są lepszym poczęstunkiem dla psa niż skrawki ze stołu lub herbatniki, ponieważ usuwają płytki bakteryjne nie dostarczając jednocześnie kalorii. Zanim się spostrzeżesz, psi zapach będzie jak zapach świeżego powietrza.

Podejrzane zapachy
Przykry zapach może oznaczać, że trzeba psu umyć zęby, czasem jednak może być oznaką, że jest z nim źle. Zapach psiego oddechu może zmienić zarówno cukrzyca, jak i choroba nerek. Jeśli zauważysz, że oddech psa pachnie inaczej niż zazwyczaj, zabierz go do weterynarza.

PRZEKĄSKA ZE ŚMIETNIKA. 
Oddech twojego psa nie będzie zbyt przyjemny, gdy wolno mu będzie wyjadać ze śmieci.

Wzdęcia i Skręt Żołądka

Bolesność, dyszenie i odruch wymiotny są znakiem, Że twój pies połknął dosyć powietrza, by boleśnie rozdąć swój żołądek.

Psy jedzą z apetytem, wchłaniając w mgnieniu oka miskę jedzenia i talerz wody, zupełnie jakby to był ostatni posiłek w ich życiu. Może to spowodować problem zdrowotny zagrażający życiu. U psów, które połkną dużo powietrza podczas jedzenia lub intensywnego ruchu, albo u których w żołądku sfermentowało jedzenie, może rozwinąć się niebezpieczny stan układu trawienia znany jako wzdęcie. 
Wzdęcie powoduje, że żołądek rozszerza się jak balon, co jest bardzo niewygodne. Jeszcze gorzej jest, gdy w niektórych przypadkach, skręt spowoduje odcięcie przepływu krwi do żołądka lub innych organów. Pies ze wzdęciem często wydaje się być niespokojny (nerwowy) i nieswój. Możesz zauważyć, że brzuch jest spuchnięty i wydęty tuż za klatką piersiową. Jeśli lekko pukniesz palcem, możesz usłyszeć dźwięk jakby naprężonego bębna.
Wzdęcie wymaga natychmiastowej pomocy. Rozwija się ono bardzo szybko, więc jeśli podejrzewasz ten problem, pies musi natychmiast zostać zawieziony do weterynarza.

Zapobieganie skrętom żołądka

Kiedy już skręt wystąpił, nie ma domowego sposobu na zaradzenie mu; jedyną rzeczą, jaką możesz zrobić, to wezwać natychmiast weterynarza. Jest jednak wiele kroków, jakie możesz podjąć, by zapobiec wzdęciom. Oto co zwykle zalecają weterynarze.
Obserwuj co i kiedy pies je. Ponieważ wzdęcie często występuje, gdy pies pożarł duże ilości jedzenia, najlepiej jest karmić go kilkoma małymi posiłkami dziennie, niż podawać mu jeden lub dwa duże posiłki albo zostawiać jedzenie w zasięgu psa na cały dzień.
Jeśli twój zwierzak normalnie je suchą karmę, zwilżaj ją wodą przed podawaniem. To pozwoli karmie zwiększyć objętość, zanim znajdzie się ona w żołądku psa. Także przy połykaniu suchej karmy twój pies połknie więcej powietrza; w przypadku wilgotnej karmy, pies połknie go mniej - dlatego też uważa się, że mniejsze jest prawdopodobieństwo, by karma w puszkach spowodowała wzdęcie. Jeśli twój pies jest karmiony suchą karmą, zawsze dawaj mu do picia wodę w czasie posiłków.

Zwalniając szybkie połykanie i łapczywe jedzenie, możesz zmniejszyć ilość powietrza, jaką twój pies połknie wraz z pokarmem. Aby tego dokonać, spowoduj pewne zmiany w sposobie jedzenia. Podnieś miseczkę z ziemi tak, aby pies nie musiał pochylać się przy jedzeniu. Pomoże to zmniejszyć ilość powietrza połykanego przez psa. W sklepach z artykułami dla zwierząt sprzedaje się specjalne stojaki na miski do podawania pokarmu. Możesz także po prostu postawić miseczkę na krześle lub taborecie, na wysokości głowy psa. Możesz również spróbować wkładania dużego przedmiotu do miseczki z jedzeniem, takiego jak ciężki, gładki kamień lub gumowa piłka. Twój pies będzie musiał zbierać jedzenie wokół tego przedmiotu i to powinno spowolnić proces jedzenia.

ŚRODKI  ZAPOBIEGAWCZE.
Możesz zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia wzdęcia i skrętu u psa przez podniesienie miski z karmą z ziemi tak, by pies nie musiał pochylać się, aby dosięgnąć jedzenia.

NIECH PIES JE POWOLI. 

Możesz to spowodować, wkładając do miski coś zbyt dużego do połknięcia, może to być gładki kamień albo gumowa piłka, tak by pies musiał jeść wokół tego przedmiotu. Możesz również używać specjalnych zabawek - kul lub kości napełnianych suchą karmą, z których wypada ona powoli, spowalniając proces pobierania pokarmu.

Nie skłaniaj psa do wysiłku i ruchu w porze posiłków

Unikaj ruchu psa natychmiast po karmieniu, bo może to zwiększyć fermentację gazów w żołądku. Niezależnie, czy karmisz psa przed czy po intensywnym ruchu, pozwól mu dochodzić co najmniej przez godzinę do stanu normalnego między tymi zajęciami.

Uważaj na stres

Nie jest łatwiej zapobiegać stresowi w życiu psa niż w swoim własnym. Warto jednak poczynić starania, by mu zapobiec, zwłaszcza gdy w domu zachodzi wiele zmian, ponieważ uważa się, że psy, które są zestresowane, mogą jeść bardziej nerwowo, co z kolei może prowadzić do wzdęcia. Jeśli pies ma spędzać czas w hotelu dla psów, poinformuj personel, że się martwisz o ryzyko skrętu, by szczególnie uważali na twojego psa.

NAJBARDZIEJ PODATNE RASY. 

Wzdęcia najczęściej występują u dużych psów z głęboką klatką piersiową, takich jak setery irlandzkie, dogi niemieckie, golden retrievery czy labrador retrievery.

Zmiany Sierści u twojego Psa

Jeśli sierść twojego psa straciła swoją zwykłą sprężystość i połysk, wypatruj innych oznak problemów zdrowotnych.

Chociaż jest wiele różnych typów sierści u psa, wszystkie włosy składają się z twardego, włóknistego białka zwanego keratyną. 
Włosy są chronione i smarowane olejkami wytwarzanymi w drobnych gruczołach w skórze. Nie u każdego psa sierść wygląda tak samo i nie jest taka sama w dotyku. Niektóre rasy mają włosy, które są jedwabiste i połyskliwe; u jednych jest naturalnie gruba, u drugich krótka, a u jeszcze innych długa. 
Ale ogólnie sierść powinna wyglądać zdrowo i nie mieć zapachu. Zmiany w zwykłym wyglądzie  sierści - jeśli robi się matowa, sucha, tłusta lub śmierdząca — oznaczają, że występuje jakiś problem ze zdrowiem.

Łyse plamy

Sporadycznie twój pies może linieć trochę więcej niż zwykle. Zmiany hormonalne w okresie ciąży mogą przykładowo sprawić, że suka straci ogromną ilość włosów. Niektóre zupełnie zdrowe psy mogą bardzo linieć w jednym tygodniu, a nie linieć wcale w następnym.
Jest jednak duża różnica między sporadycznym wystąpieniem silnego linienia a linieniem, które jest tak intensywne, że u psa wystąpią łyse plamy. Utrata włosów łatkami, które nie odrastają, może być sygnałem świerzbu. 
W przypadku mocnej utraty włosów nie czekaj, aż to się samo poprawi. Natychmiast odwiedź weterynarza.
Łyse plamy, które są rezultatem intensywnego lizania się psa również wymagają natychmiastowej uwagi weterynarza. Psy, które skupiają całą swoją energię na wylizywaniu jednego miejsca na skórze, czasami powodują poważne, wzniesione owrzodzenia zwane „hot spot" lub „gorące rany", których wyleczenie zabiera dużo czasu. Zwykle pojawiają się na górnej powierzchni tylnych łap. Jest istotne, by powstrzymać psa od gryzienia tego miejsca, żeby rana się zagoiła. Trzeba zabandażować tę powierzchnię lub założyć psu kołnierz hiszpański.  Zapobiegnie on lizaniu się psa i da szansę zagojenia się rany. „Hot spot" często są głębokie i łatwo dochodzi do infekcji.

NATYCHMIAST CZYSTA I BŁYSZCZĄCA. Aby natychmiast wyszykować psa, wetrzyj dobrze w sierść ciepłe owsiane otręby lub mieszaninę mąki kukurydzianej i talku, a następnie wyczesz dokładnie.

Matowa, sucha sierść
Może wskazywać na problem z dietą. Twój pies może nie dostawać w swojej diecie dosyć substancji zwanej Omega 6.
Zbyt częste kąpanie psa może także spowodować matową, suchą sierść poprzez wypłukiwanie naturalnego natłuszczenia. 
Sierść psa ma naturalne właściwości samooczyszczenia, a tłuste substancje, które się w niej się znajdują, są po to, by zapewnić sierści nieprzemakalność - więc kąp psa jak najrzadziej. Większość psów trzymana w domu może być kąpana raz do roku. Weterynarze zalecają używanie szamponów, które są produkowane dla psów, ponieważ zazwyczaj szampony dla ludzi są zbyt ostre. Możesz natomiast stosować szampony dla małych dzieci.

Sierść bez połysku może także wskazywać na obecność pasożytów wewnętrznych, więc odwiedzenie weterynarza, by to wykluczyć, jest dobrym pomysłem.

Kołtuny i splątane włosy

Regularna pielęgnacja daje więcej niż tylko poprawę wyglądu psa. Usuwane są włosy, gdy pies linieje, zapobiegając gromadzeniu się ich blisko skóry. U psów, które nie są szczotkowane, włosy te istotnie tworzą sfilcowanie, które nie pozwala dotrzeć powietrzu do skóry i zmniejsza skuteczność gruczołów łojowych. Również to przyczynia się do dużej ciepłoty i wilgotności skóry prowadząc do miejsc przegrzania i innych infekcj i skóry.
Gdy w czasie pielęgnacji znajdziesz kołtun w psiej sierści, potrzeba czasu, abyś usunął go rozplątując palcami lub rozczesując. Jeśli nie możesz rozplatać go, użyj nożyczek lub rozcinacza, aby przeciąć środek kołtunił. Podłóż grzebień, lub swoje palce między kołtun a skórę psa, aby uniknąć skaleczenia skóry psa. Zawsze usuwaj kołtuny przed zmoczeniem psa, ponieważ woda zaciska kołtuny i trudniej jest wtedy poradzić sobie z nimi.

ŁOJOTOK
Potrzeba około trzech tygodni, by komórki skóry dojrzały, przewędrowały z wewnętrznej warstwy skóry na powierzchnię, obumarły i złuszczyły się. U psów ze stanem chorobowym zwanym łojotokiem ten proces jest jednak przyśpieszony. Martwe komórki szybko gromadzą się, powodując, że skóra i sierść wygląda brzydko. Połączenie olejków i wydzieliny skóry stanowi pożywne podłoże dla bakterii, więc u psów z łojotokiem często występują infekcje skóry, co powoduje swędzenie i nieprzyjemny zapach. Sierść będzie tłusta oraz mogą występować tłuste brązowawe złuszczenia na łokciach, pęcinach i uszach.

WYKONANIE KOŁNIERZA HISZPAŃSKIEGO
1. W środku arkusza z plastiku lub tektury zaznacz koło o obwodzie 7 cm większym, niż szyja twojego psa. Na zewnątrz tego kota zakreśl następne o średnicy o 15 cm większej niż to pierwsze. Wytnij koła i usuń klin. 

2.  Wytnij wycięcia na 1 cm wokół wewnętrznego koła i zagnij margines, by utworzyć obrzeże. Zrób dziurki do przewleczenia sznurowadła na każdym końcu kołnierza.

3.  Włóż sznurowadło do dziurek i ściągnij jego końce razem - powstanie stożek. Załóż kołnierz na głowę psa i zawiąż dokładnie sznurowadła.



Brak połysku
Szybkim sposobem nadania połysku sierści twojego psa jest wtarcie mieszaniny mąki kukurydzianej i talku w proszku, albo suchych otrębów owsianych, które zostały lekko podgrzane. 
Potem należy dokładnie wyczesać psa. Otręby albo mąka kukurydziana pochłoną brud i nadmiar olejków zostawiając sierść lśniącą.

Starszy wiek
Starsze psy często mają sierść, która wygląda jak sucha i zniszczona. Regularne szczotkowanie pomoże w stymulowaniu pracy gruczołów łojowych i rozprowadzaniu naturalnego natłuszczenia.

Zaparcie

Psy dostają zaparcia tak jak ludzie — gdy pies nie może oddać kału, powoduje to przykre odczucia.

Zaparcie zwykle pojawia się, gdy pies musi czekać dłużej niż zwykle, aby załatwić potrzeby  fizjologiczne — musi często spędzać cały długi dzień zamknięty w domu, gdy jego ludzka rodzina jest w pracy czy szkole. To powoduje, że kał robi się suchy i twardy. Gdy pies ma za mało wody błonnika w diecie oraz niewystarczająco dużo ruchu, może to prowadzić do zatwardzenia.

Leczenie zaparcia

Wiele tych samych sposobów, które dają ulgę ludziom (lub zapobiegają problemowi), pomoże też  twojemu psu.

Zwiększ ilość ruchu
Jednym z najprostszych środków zaradczych jest regularny spacer. To nic tylko da jemu wiele możliwości załatwienia się, ale ruch pomoże naturalnej stymulacji jelit, by przesuwały znajdujący się w nich materiał troszeczkę szybciej.
Może zauważysz, że spacery na nowych terenach są szczególnie pomocne, ponieważ niektóre psy, zwłaszcza wszystkie samce, korzystają z kału, by zaznaczać terytorium.

DUŻO BŁONNIKA. 
Dodanie błonnika do diety psa powinno również pomóc.

Wprowadź pewne zmiany w diecie
W przypadku psów, które często mają zaparcia, weterynarze zwykle zalecają zwiększenie ilości błonnika w diecie. Błonnik w pokarmie absorbuje wodę w jelitach, co powoduje, że stolec jest większy, bardziej miękki i łatwiej przesuwa się w organizmie. Posypanie jedzenia otrębami zbożowymi doda zdrową ilość dietetycznego błonnika.

Niech psia miska z wodą będzie pełna

Jedną z przyczyn zaparć jest zbyt mała ilość wody. Płyny są niezbędne dla utrzymania wilgoci stolca i prawidłowego działania przewodu pokarmowego. Gdy pies zje dodatkową ilość błonnika, będzie potrzebować więcej wody. Zadbaj więc, by psia miska z wodą była zawsze pełna.

Nie próbuj środków przeczyszczających
Środki przeczyszczające mogą działać w przypadku ludzi, ale nie są one dobre dla psów. Środki przeczyszczające sprzedawane bez recepty mogą równie dobrze spowodować biegunkę, a zatem uczynić więcej szkody, niż przynieść pożytku.

Długotrwałe problemy
W większości przypadków zaparcie nie trwa dłużej niż dzień lub dwa. Jeśli jednak przeciąga się dłużej, przyczyną może być poważny problem, taki jak niedrożność jelita, powinieneś więc skontaktować się z weterynarzem.

REGULARNY RUCH. To jest najlepszy sposób, by układ trawienny psa prawidłowo funkcjonował.

Kaszel u Psa

Kaszel i jego przyczyny zwykle mijają po kilku dniach. Jeśli utrzymują się, twój pies musi zostać zbadany.

Kaszel jest naturalnym odruchem u ludzi, ale u psów zwykle wskazuje na infekcję wirusową, czasem z wtórną infekcją bakteryjną. Psy są zwłaszcza podatne na kaszel kenelowy. Pojawia się on, gdy wirusy wtargną do górnych dróg oddechowych, co powoduje, że psa drażni i boli gardło. U psa rozwija się suchy, urywany kaszel, który może ciągnąć się tygodniami.
Kaszel kenelowy nie jest poważną dolegliwością, zwykle sam przechodzi. Jednakże w niektórych przypadkach może osłabić twojego psa i spowodować jego większą podatność na inne poważne infekcje. Jest on również bardzo zaraźliwy, dlatego też weterynarze zazwyczaj zalecają szczepienia przeciwko chorobom wywołującym psi kaszel.
Ponieważ kaszel może być odznaką poważniejszych chorób, takich jak zapalenie oskrzeli czy zapalenie płuc, a nawet choroby serca, ważne jest, byś odwiedził weterynarza, jeśli utrzymuje się dłużej niż dzień czy dwa, albo jeśli twój pies kaszle bez przerwy.
Twój weterynarz może wyleczyć przyczyny kaszlu, ale tu podajemy kilka rad, jak ulżyć psu.

Nawilżaj powietrze

Suche powietrze powoduje, że śluz w gardle i drogach oddechowych robi się suchy i lepki, co sprawia, że twój pies musi kasłać. Podłącz nawilżacz powietrza koło miejsca, gdzie sypia twój pies. Możesz też zabrać swojego psa do łazienki, gdy się kąpiesz lub bierzesz prysznic. Ciepłe, wilgotne powietrze nawilży gardło i drogi oddechowe i zmniejszy chęć kaszlu.

STŁUM CHĘĆ KASZLU. 
Lekarstwa na kaszel produkowane dla ludzi mogą ulżyć twojemu kaszlącemu psu. 
Użyj strzykawki bez igły do podania lekarstwa z boku pyska.

PROBLEMY Z ODDYCHANIEM.
Psy ze spłaszczonymi pyskami, takie jak mopsy często mają 
zdeformowane kanały nosowe.  Miękkie podniebienie  jest długie co sprawia, że trudno im jest oddychać, zwłaszcza gdy są podniecone  lub zestresowane.

Lekarstwo bez recepty
W łagodnych przypadkach można podać psu leki hamujące kaszel, takie jak syrop z babki lancetowatej. Weterynarz powie ci, jaką dawkę masz stosować. Na bardziej ostry kaszel lekarz może przepisać ci silniejszy lek.

Ćwiczenie i dieta
Nie musisz całkowicie redukować ruchu psa ale nie powinieneś też go przemęczać - biega nie naokoło parku może wywołać u psa suchy kaszel i trwać przez całą drogę do domu. Jeśli pies zacznie kaszleć z wysiłku, wstrzymaj natychmiast ćwiczenia i intensywny ruch.
Bądź szczególnie delikatny, gdy używasz obroży, jako że jest ona bardzo niewygodna dla wrażliwego gardła. Jak długo pies będzie miał kaszel, spróbuj używać szelek, które obejmują klatkę piersiową.
Jeśli twój pies je suchą karmę, zwilżaj kulki karmy wodą, gdy gardło psa jest obolałe. Do brym pomysłem jest także dodawanie odrobiny smacznego rosołu z kurczaka lub wołowiny do wody do picia. To zachęci psa, by pił dużo płynów, a to pomoże w utrzymaniu wilgoci gardle i zmniejszy odruch kaszlu.

Łupież u Psa

Psy mają łupież równie często jak ludzie i z podobnych przyczyn. Większość łupieżu to po prostu martwe komórki skóry, które odpadają.

Łupież nasila się zimą, gdy powietrze jest suchsze, ale w niektórych przypadkach jest spowodowany roztoczami skóry i łagodnymi infekcjami. Jeśli zauważysz tworzenie się strupów lub swędzenie u swego psa, odwiedź weterynarza.

KONTROLA ŁUPIEŻU
Wszystkie psy mogą dostać łupieżu, ale jest on najbardziej widoczny u psów z krótką sierścią, takich jak dobermany, pinczery czy vizsla. Być może nie powstrzymasz zupełnie łupieżu, ale są sposoby, żeby kontrolować ten problem i uczynić go mniej rzucającym się w oczy.
Jednym z rozwiązań jest częstsze kąpanie psa, powiedzmy dwa razy na tydzień. Pozwala to zmywać łupież, zanim będzie miał szansę się nagromadzić. Ważne jest, by używać specjalnego szamponu dla psów z dobrymi składnikami oczyszczającymi takimi jak siarka, kwas salicylowy i dwusiarczek selenu. Jeśli problem u twojego psa jest spowodowany przez grzyby i twój weterynarz będzie w stanie ci to potwierdzić, możesz potrzebować szamponu, który zawiera składniki przeciwgrzybicze. Namydl dobrze psa i wetrzyj szampon w sierść. Możesz pozostawić go na sierści na
kilka minut tak, by zadziałały aktywne składniki. Następnie spłucz dokładnie chłodną wodą, aby złagodzić swędzenie.
Możesz potrzebować miesiąca lub dwóch, by zapanować nad łupieżem. Kiedy to osiągniesz, możesz zacząć działać rzadziej. Kąpanie psa co dwa lub co cztery tygodnie utrzyma wtedy jego
maść w dobrym wyglądzie i zdrowiu. Częste na-
mydlanie i kąpiele mogą wysuszyć skórę psa.
Można temu zaradzić regularną pielęgnacją; stymuluje ona wytwarzanie łoju skórnego, naturalnego smaru wytwarzanego przez ciało i rozprowadzenie go po sierści psa. Sierść jest wtedy dobrze natłuszczona i zdrowa.

DOBRA PIELĘGNACJA.
Dokładne, codzienne szczotkowanie sukcesywnie natłuszcza sierść u tego mieszańca.
Sklepy z artykułami dla zwierząt sprzedają różne preparaty w sprayu, służące do ochrony skóry w okresie między kąpielami. Stosuj się do wskazówek producenta, jak ich używać.

Ograniczanie łupieżu poprzez dietę
Łupież sporadycznie może być spowodowany niedoborem kwasów tłuszczowych. Jeśli karmisz psa zrównoważoną karmą dostępną w handlu, jest to mało prawdopodobne. Karma lepszej jakości może być wystarczającym rozwiązaniem dla wstrzymania łupieżu.
Twój weterynarz może zalecić uzupełnianie diety psa kwasami tłuszczowymi. Istotnym składnikiem w oleju roślinnym jest kwas linolowy występujący w oleju z nasion słonecznika i safloru (szafranu łąkowego), a także w mniejszych ilościach, w oleju ze zbóż. Jeśli już dodajesz oleju roślinnego do pokarmu swojego psa, poproś weterynarza o witaminę E, aby utrzymać równowagę pomiędzy kwasami tłuszczowymi a witaminą E. Olej z wiesiołka dwuletniego daje również dobre rezultaty.

Biegunka u Psa

Biegunka zwykle przechodzi sama po jednym-dwóch dniach, ale istnieje ryzyko, że jest symptomem czegoś poważniejszego.

Nie ma nic nadzwyczajnego w tym, że twój pies ma sporadycznie atak biegunki. W końcu, niezależnie od tego, jak jesteś czujny, twój pies i tak zdoła wykonać okazjonalny wypad na śmietnik lub złapać jelitowego wirusa od jednego z psich przyjaciół w parku.
Najbardziej powszechną przyczyną biegunki jest dieta. Przejadanie się lub zjedzenie pokarmu, do którego jelita nie są przyzwyczajone, może spowodować biegunkę. Inne przyczyny to pasożyty jelit, choroba wirusowa (parwowiroza), alergie pokarmowe, zaburzenia trawienia, choroby nerek i wątroby oraz rak.
W większości przypadków wszystko, co musisz zrobić, to odstawić jedzenie za wyjątkiem wody na jakiś czas, a to, co spowodowało problem, zostanie wydalone z organizmu psa. Sporadycznie biegunka może być objawem czegoś bardziej poważnego, a twój weterynarz powie ci, byś przyprowadził do niego psa. 
Sprawdź swojego psa dokładnie, by stwierdzić, czy ma gorączkę, wymioty, ból brzucha lub czy jest przygnębiony. Jeśli zauważysz któryś z tych objawów lub jeśli biegunka zawiera śluz lub krew, wezwij weterynarza. Bądź przygotowany na opisanie problemu, zanim zadzwonisz po poradę.

ROZSTRÓJ ŻOŁĄDKA.
Psy, takie jak np: husky, uwielbiają rutynę i mogą być zestresowane jakąś zmianą. Poświęcenie psu dodatkowej uwagi może pomóc w utrzymaniu „spokojnego żołądka".

OZNAKA ODWODNIENIA.
Jeśli dziąsła twojego psa -zwykle wilgotne - zrobiły się suche i lepkie, utracił on cenne płyny i musisz zachęcać go do picia oraz zabrać go do weterynarza.

Postępowanie z biegunką
Biegunka jest jednym ze sposobów, jaki twój pies znalazł na oczyszczenie swego organizmu. Czasem mu to pomaga. Nie oznacza to, że dobrze jest, gdy biegunka trwa długo. Oto kilka sposobów postępowania, jakie może zasugerować twój weterynarz, aby zmniejszyć biegunkę.

• Weterynarze zalecają, żeby psy z biegunką nie zjadły jednego czy dwóch posiłków, tak aby ich rozstrojony żołądek miał czas odpocząć. Gdy nic nie zostanie wprowadzone do organizmu, nic nie będzie z niego wychodziło.

• Po opuszczeniu kilku posiłków zacznij znów podawać psu jedzenie, ale pamiętaj, że jego przewód pokarmowy będzie potrzebował czegoś łatwego do strawienia. Łagodny pokarm, taki jak ryż lub mąka z odrobiną ugotowanej piersi kurczaka bez skóry, zrobi psu dobrze.

• Organizm twojego psa może utracić wskutek biegunki bardzo szybko niezbędne płyny, ważne jest więc, byś dopilnował, żeby pies nie odwodnił się. Niech psia miska z wodą będzie zawsze pełna i sprawdzaj, czy pies pije regularnie.


• Jeśli pies nie interesuje się swoją miską z wodą, daj mu kostki lodu do lizania lub gryzienia, aby utrzymać wysoki poziom płynu w organizmie.

• Spróbuj zastosować jakiś lek sprzedawany bez recepty. Przy zwykłych biegunkach można raz lub dwa razy podać ćwierć do połowy podawanej dziecku dawki takiego domowego środka: węgiel aktywny czy loperamid. Ale czasami najlepiej pozostawić sprawę samej naturze, więc użyj tego środka tylko za radą lekarza.

NIE STWARZAJ PSU POKUS. 
Podobnie jak większość psów, np: mieszaniec nie może oprzeć się grzebaniu w koszu na śmieci, więc trzymaj śmiecie zawsze poza zasięgiem psa.

Gdy biegunka nie przechodzi
Biegunka trwająca ponad dwa dni - czerwona od krwi, spieniona lub bolesna, to poważny problem. Stany chorobowe, których wynikiem jest chroniczna biegunka, takie jak alergia pokarmowa, zapalenie okrężnicy, czy problemy z trzustką wymagają leczenia.

Gdy biegunka zatrzyma się
Karm psa łagodnym pokarmem przez jeden do czterech dni. Gdy biegunka skończy się, wprowadzaj regularną karmę przez następne trzy do czterech dni.

NAJLEPIEJ

ZAPOBIEGAĆ
Nie można zupełnie zapobiec biegunce, ale są sposoby na  utrzymanie przewodu pokarmowego twoje go psa w dobrym zdrowiu. Oto kilka wskazówek, które może zechcesz wypróbować.

• Utrzymuj stałą dietę. Ludzi nudzi jedzenie tego samego pokarmu przez cały czas, więc przypuszczają, że ich psy również to nuży. Większość psów jest jednak bardzo zadowolona z jedzenia tego samego codziennie - jest to dobre dla przewodu pokarmowego psa. Nagłe przejście na nową dietę jest powszechną przyczyną biegunki. Jeśli zdecydujesz się zmienić dietę psa rób to powoli. Przez około tydzień stopniowo zastępuj dotychczasowe pokarmy nowymi. 
•  Uważaj, co gotujesz. Niektórzy ludzie porzucają kupowanie gotowego psiego jedzenia dostępnego w handlu i zastępują go posiłkami gotowanymi w domu. Psy uwielbiają ludzkie jedzenie ale to jedzenie nie zawsze odpowiada ich organizmowi. Mleko, sery i inne nabiałowe produkty są częstą przyczyną biegunki u psów. 
• Zaniechaj jajek. Wielu ludzi od czasu do czasu wbija surowe jajko do psiego jedzenia, ponieważ mówi się, że jajka wpływają na poprawę sierści psa. Niestety zwiększają też ryzyko wystąpienia salmonelozy, powodującej napady biegunki. 
• Nie dawaj psu resztek twojego jedzenia lub tego co „przeleżało w lodówce". Pokarm taki oznacza nagłą zmianę w diecie i często powoduje biegunkę. 
• Trzymaj puszki w lodówce. Jeśli karmisz swojego psa pokarmem z puszki, nie zostawiaj otwartej puszki na blacie kuchennym. Jeśli pies zje mniej niż jedną puszkę na jeden posiłek, zakryj pozostałość plastikową folią wyciskając powietrze jak najlepiej. Następnie przechowuj pokarm w lodówce.

• Unikaj śmieci. Prawie każdy pies sporadycznie zrobi wypad na śmietnik i zwykle odchorowuje to nazajutrz. Nie możesz zmienić apetytu swojego psa, ale możesz odsunąć pokusę z jego zasięgu. Trzymaj pojemniki na śmiecie, włącznie z tym kuchennym, który pies może łatwo otworzyć, ściśle zamknięte, w szafce kuchennej lub , za barierkami. 
• 
  
• Pilnuj wody. Czyść psią miseczkę na wodę co dzień, jako że bakterie z pyska psa mogą gromadzić się w niej i wywoływać biegunkę. Obserwuj, gdzie twój pies pije wodę poza swoją miską. Psy mogą dostać infekcji wirusowej lub bakteryjnej z brudnej wody na dworze, takich jak gliniaste kałuże i stojąca woda wypełniająca stare pojemniki leżące gdzieś na podwórku.

Ślinienie się psa

Nie ma nic gorszego, niż trzymać głowę ukochanego psa na kolanach, a potem znaleźć kałużę śliny w miejscu, które pies właśnie opuścił.

Twój pies prawdopodobnie ślini się, ponieważ należy do takiej rasy, która ma do tego specjalne predyspozycje. Nie oznacza to, że pies taki wytwarza więcej śliny niż inne — choć trudno w to uwierzyć. Jest tak, ponieważ on wcale jej nie połyka. Wśród chronicznie śliniących się psów przodują basety, nowofundlandy i bernardyny.

Unikanie infekcji
Niektóre psy mają taki krój warg, że może wystąpić większe prawdopodobieństwo infekcji. Choć psy te właściwie nie ślinią się, to mają dodatkową ilość skóry na wargach, która tworzy fałdę w dolnej wardze, tuż za kłami. Jest to szczególnie widoczne u spanieli, takich jak cocker spaniel, springer spaniel czy brittany. Taka budowa warg tworzy wilgotne miejsce, gdzie mogą rozwijać się bakterie. Fałdy warg można skorygować chirurgicznie, tak by bakterie nie gromadziły się, ale większość właścicieli psów woli po prostu czyścić tę powierzchnię raz dziennie.
Użyj wacika i usuń nagromadzony śluz, sięgając w dół fałdy. Następnie zmocz drugi wacik w chloroheksydynie lub roztworze nadmanganianu potasu i delikatnie oczyść powierzchnię.

Jak sobie radzić ze ślinieniem się
Ślina napływa u wszystkich psów, gdy w pobliżu jest jedzenie lub gdy psy są podniecone. To jest zupełnie naturalne. Ale jeśli twój pies nie należy do rasy śliniących się i nagle zaczyna wytwarzać duże ilości śliny bez widocznego powodu, może się zdarzyć, że przyczyną będzie złamany ząb czy też zatrucie insektycydami (środkami owadobójczymi); musisz wtedy natychmiast zabrać psa do weterynarza. Nie ma żadnych magicznych eliksirów czy rozwiązań, aby zmniejszyć ślinienie się twojego psa, ale są sposoby, żeby ograniczyć skutki.
Doświadczeni właściciele psów śliniących się zawsze noszą mały ręcznik. Łatwo jest wytrzeć psią mordę, gdy wydaje się być zbyt wilgotna. Albo zrób stylową i funkcjonalną chustę z absorbującej tkaniny, złóż ją w pół, i zawiąż ją tak, by część trójkątna zwisała na klatkę piersiową twojego psa.
Mata lub po prostu gazeta pod miską psa pomoże w utrzymaniu suchej podłogi i żeby sprzątnąć po posiłku, wystarczy wytrzepać matę czy wyrzucić gazetę. Jeśli pies bardzo się ślini, mata będzie obowiązkowa, chyba że nie przeszkadzają ci kałuże.

PORY POSIŁKÓW SĄ NAJGORSZE. Nawet psy, które zwykle nie mają problemów ze ślinieniem się, będą się ślinić, gdy zobaczą jedzenie.

UNIKAJ POGRYZIENIA. J
Jeśli potrzebujesz zajrzeć do pyska psa, podtrzymaj otwarty pysk za pomocą piłki tenisowej lub podobnego przedmiotu.

Problemy z Uszami u Psów

Jeśli twój pies bardzo drapie uszy, istnieje możliwość, Że próbuje pozbyć się czegoś, co mu w tym miejscu dokucza.

Swędzące uszy mogą doprowadzić twojego psa do szału drapania. Przyczyną może być kolonia roztoczy, które zrobiły sobie w uszach siedzibę, albo może to być oznaka innej dolegliwości.

Roztocza uszne

Roztocza uszne są jedną z najbardziej powszechnych przyczyn problemów z psimi uszami. Drobniutkie, podobne do kraba roztocza przechodzą z psa na psa lub kota, czy też innego pokrytego sierścią zwierzaka, jakiego posiadasz. Żywią się one woskowiną i innymi wydzielinami kanału słuchowego i chociaż rzadko gryzą, żądlą czy inaczej ranią, mogą prowadzić do intensywnych reakcji alergicznych, powodując drapanie się psa w uszy doprowadzające do powstania otwartej rany. Roztocza są łatwe do zdiagnozowania przez weterynarza i łatwe do leczenia w domu, nawet jeśli czasami są trochę uporczywe.
Jeśli podejrzewasz, że pies ma roztocza uszne, podnieś ucho i zajrzyj do środka. Nawet jeśli roztocza trudno zobaczyć, nieczystości, jakie pozostawiają za sobą - brązowo-czarna wydzielina, która przypomina zmieloną kawę są całkiem widoczne. Skontaktuj się weterynarzem, by potwierdził, że to właśnie jest przyczyna drapania się psa w uszy i żeby poradził, jakich kropli powinieneś użyć.
Będziesz też musiał podążać za wędrującymi roztoczami. Środek na roztocza wprowadzany jest do kanału usznego, ale roztocza mają osiem nóg i robią to, co pasożyty czynią, gdy wciśniesz insektycyd do ich domu: przenoszą się do nowego miejsca, zwykle przy nasadzie ogona. Gdy lekarstwo w kanale usznym skończy się, roztocza wrócą do domu, jakby nic się nie stało.
By uniknąć tej pułapki, należy nie tylko leczyć uszy, ale także zastosować proszek lub spray na pchły na całe ciało psa. Większość preparatów na pchły zabije też uszne roztocza na powierzchni ciała.
Na roztocza musisz leczyć wszystkie swoje zwierzęta domowe, nie tylko psa. Roztocza łatwo przechodzą z jednego zwierzęcia na drugie. Jeśli masz więcej niż jedno zwierzę, pamiętaj, by leczyć każde zwierzę w obrębie gospodarstwa domowego (psy, koty, fretki, króliki i inne). W przeciwnym razie, możesz zauważyć, że twoje zwierzaki bawią się w „przekazywanie roztoczy".
Jeśli twój pies będzie jednak nadal pozostawał w kontakcie z nosicielem roztoczy, wkrótce ulegnie ponownemu zainfekowaniu i problem powróci.

PODEJRZEWASZ PROBLEM?
Właściciel Psa powinien użyć latarki, aby sprawdzić obecność ciał obcych.

Infekcje uszu
Psy często dostają infekcji i w kanale usznym spowodowanej bakteriami lub grzybami. Nie zawsze zarażają się od innych psów,

czasem są inne przyczyny podatności na infekcje. Mogą to być:

• Kształt uszu psa, w szczególności opadające uszy lub mały kanał wewnętrzny;

• Duża wilgotność lub fascynacja pływaniem;

• Przesada w dbaniu o uszy: nadmierne wyrywanie włosów lub czyszczenie uszu, podrażniające płyny lub krople do uszu;

• Problemy zdrowotne takie jak alergie, nietolerancja pokarmowa lub brak równowagi hormonalnej.

Jeśli zauważysz brud w kanale usznym swojego psa lub na płatach uszu, albo jeśli uszy są czerwone, gorące lub wrażliwe, pies może mieć infekcję i powinieneś zabrać go do weterynarza na leczenie. Jeśli stale pochyla głowę lub potrząsa nią, może mieć problem z uchem wewnętrznym. Twój weterynarz będzie w stanie zdiagnozować, co jest ukrytym powodem dolegliwości i ustalić plan rozwiązania problemu. Należy regularnie sprawdzać, czy nie ma ciał obcych w uszach, takich jak np. nasiona traw.

CZYSZCZENIE. 

Aby zapobiec infekcjom wymyj uszy psa, wysusz je potem delikatnie i dokładnie kawałkiem gazy nawiniętej wokół palca.

Zapobieganie chorobom uszu

Najlepszym sposobem utrzymania uszu w zdrowiu jest systematyczna dbałość o nie. Oto, co zalecają weterynarze.

Kontroluj uszy psa co tydzień. Dobra dbałość o uszy zaczyna się od regularnego sprawdzania ich wnętrza, co powinno wejść do zestawu regularnych zajęć pielęgnacyjnych. Kanały uszne powinny być czyste, bez odznak zapalenia, bez nieprzyjemnego zapachu i bez zaczerwienień wokół płatów usznych. Gdy kontrolujesz uszy, sprawdź uważnie, czy nie ma kleszczy i nie zapominaj o roztoczach. Nie ma potrzeby badania kanału usznego zbyt głęboko; po prostu sprawdź zewnętrzną powierzchnię, następnie podnieś płat uszny i zobacz, co możesz dojrzeć wzrokiem i wyczuć nosem.

Jeśli twój pies ma skłonność do gromadzenia woskowiny, wykonuj regularnie czyszczenie uszu. Utrzymywanie czystego i wolnego od pasożytów kanału usznego musisz uczynić częścią regularnej pielęgnacji i rutynowych kąpieli. Ale zanim wprowadzisz jakieś roztwory do uszu psa, przedyskutuj to ze swoim weterynarzem. Uszy są bardzo wrażliwe i wiele antyseptyków i antybiotyków może spowodować głuchotę, jeśli dostaną się do ucha środkowego, co może się stać, na przykład wtedy, gdy bębenek uszny będzie pęknięty.

Po upewnieniu się, że ucho jest wolne od wydzieliny, zanurz pałeczkę z końcówką z waty do roztworu przeznaczonego do czyszczenia uszu. Łagodnie przetrzyj płat uszny dookoła i między zagięciami - uważaj, by nie wepchnąć pałeczki z wacikiem zbyt głęboko do kanału usznego. O ile będziesz widział końcówkę pałeczki z watą, możesz jej używać bezpiecznie.

Uważaj, by nie wepchnąć wydzieliny głębiej do kanału, gdy używasz wacika. Jeśli zauważysz nadmiar płynu lub wydzieliny w uchu, użyj kuleczki z waty i uważnie usuń to. Zwykle nie zaleca się usuwania włosów z kanału usznego u psów, które mają raczej zdrowe uszy. Wyjątkiem są psy ras z wełnistą sierścią, takie jak pudle i bedlington terrier, u których włosy mogą stać na przeszkodzie w podaniu leku do chorego ucha lub gdy nie można wyciągnąć z ucha zainfekowanego materiału. Można tylko delikatnie wyrywać włosy. Nigdy nie stosuj u psów kremów do depilacji, nie są one przeznaczone dla psów, a substancje chemiczne, jakie zawierają, są zbyt ostre dla psiej skóry.

PODAWANIE KROPLI DO USZU. 

• Mocno przytrzymaj płat ucha, aby pies nie mógł potrząsać głową i wpuść krople.
• 
  
• Utrzymując silny chwyt ucha, zakryj otwór i po-masuj je łagodnie u nasady, by krople zadziałały w kącikach i zagięciach ucha, gdzie może znajdować się źródło problemu.

Problemy z Oczami

Psie oko jest bardzo podobne do ludzkiego, a każdą jego część może dotknąć jakaś dolegliwość, która wpłynie na zdolność widzenia.

Choć nie zobaczysz wśród biegających wokół psów osobników w okularach, to mają one tak jak i ludzie problemy z pogarszaniem się wzroku i infekcjami oczu. Zmętnienie oczu jest jedną z tych kłopotliwych dolegliwości, które często przydarzają się starzejącemu się psu. To stwardnienie rogówki i wygląda w dużym stopniu jak katarakta, ale nie jest tak poważne. Może zmniejszyć widoczność na małą odległość, ale to nie jest tak ważne u psów jak u ludzi.
Na początku możesz nie zdawać sobie sprawy, że twój pies ma problemy z widzeniem, ponieważ psy łatwo przystosowują się do tego i kompensują sobie słabszy wzrok innymi zmysłami. Niektóre z symptomów, jakie możesz zauważyć, to trudności z pokonywaniem przeszkód, potykanie się na schodach lub krawężnikach w czasie zmierzchu lub nocą. Jeśli zauważysz, że wzrok psa psuje się, zabierz go do weterynarza w celu diagnozy i sprawdzenia, czy nie jest to coś poważnego.
Powszechnym schorzeniem, które sprawia, że psie oczy są zaczerwienione i swędzą, jest zapalenie spojówek spowodowane przez alergię lub infekcję.

Pomaganie psu, gdy psuje się wzrok
Choć upośledzony wzrok jest inwalidztwem, psy często radzą sobie z tym problemem lepiej niż ludzie, a dużo jeszcze możesz zrobić, by ułatwić życie swojego zwierzęcia.

Zacznij od pozostawiania rzeczy tam, gdzie pies będzie o nich pamiętał. Ze wzrokiem słabszym niż w przeszłości, twój pies będzie poruszał się po domu używając swojej pamięci o rozmieszczeniu rzeczy w mieszkaniu. Nie przesuwaj więc kanapy w nowe miejsce, ponieważ pies raczej wpadnie na nią, niż ją ominie. Pozostawiaj psie posłanie, miski z wodą i pokarmem tam, gdzie zawsze były, żeby pies mógł je znaleźć.
Jeśli musisz na nowo urządzić mieszkanie, zabierz psa na spokojny spacer po mieszkaniu, by mógł się on zapoznać z nowym ułożeniem przedmiotów.
Chroń go przed trudnymi miejscami stosując dodatkowe środki ostrożności przy schodach i innych potencjalnie niebezpiecznych miejscach, takich jak kuchnia. Jeśli zastosujesz te samy metody nie wpuszczania psa, jakie zastosowałbyś w przypadku szczeniaka czy malucha, twój pies będzie czuł się dobrze.
Oczywiście twój pies nie może podziwiać widoków, ale to nie oznacza, że świeże powietrze czy też interesujące zapachy, których zaznałby na spacerze, nie sprawiałyby mu przyjemności. On nadal potrzebuje odpowiedniej dawki ruchu, choć teraz ty musisz mieć oczy szeroko otwarte za was obydwu.
Teraz stwierdzisz, że o wiele lepiej jest przymocować smycz do szelek niż do obroży, ponieważ musisz mieć większą kontrolę nad psem i częściej ściągać go smyczą. Szelki dadzą ci możliwość dużo łagodniejszej kontroli nad psem niż sama smycz.


DASZEK OD SŁOŃCA. 
Twój pies nie może rzeczywiście nosić okularów przeciwsłonecznych, ale jego oczy potrzebują ochrony tak jak i twoje. Daszek od słońca na zatrzask będzie dobrym rozwiązaniem.


ZAĆMA. To powszechny problem zwłaszcza u starszych psów. Środek oka wydaje się biały lub mętny. W ostrych przypadkach zaćma musi być operowana.

Przynoszenie ulgi podrażnionym oczom
Raz dziennie przemywaj oczy psa ciepłą wodą, ;imną czarną herbatą lub płukanką kupowaną bez recepty. Wycieraj je starannie w kierunku środka nosa. W sklepach z artykułami dla zwierząt można kupić różne produkty do zabrudzeń, jakie mogą pozostać na psim futrze wskutek zalegania na nim wydzieliny z oczu. Psy z alergią często mają bolące, czerwone oczy na wiosnę i latem, gdy zagęszczenie pyłków kwiatowych jest wysokie. Przy zimniejszej pogodzie, kurz i zarodniki pleśni powodują alergię i zaczerwienienie oczu u wrażliwych psów. Jeśli twój pies ma zapalenie spojówek lub inną infekcję, to często zaczerwienieniu będzie towarzyszyła wodnista wydzielina. Odwiedź weterynarza, by poradził ci, jak wtedy leczyć psa.

Problemy genetyczne
Są choroby genetyczne związane z niektórymi rasami psów. Na przykład zaćmę można najczęściej stwierdzić u takich ras, jak amerykański cocker spaniel czy doberman i może się to pojawiać już u młodych psów. Można to leczyć chirurgicznie.
Postępujący zanik siatkówki (PRA - pro-gressive retinal atrophy) jest inną chorobą dziedziczną. Polega na utracie zdolności funkcjonowania siatkówki, co zwykle kończy się ślepotą. Chociaż nie ma skutecznego leczenia takiej przypadłości, większość psów dostosuje się do tego z twoją pomocą.

CIEPŁY KOMPRES. Tampon z gazy nasączony ciepłym świetlikiem lekarskim może zmniejszyć ból chorego oka.


Uszkodzenie rogówki
Pazury kocie lub gałęzie drzew często powodują skaleczenia rogówki u psów. Pies ze zranioną rogówką będzie miał zamknięte oko i będzie ono intensywnie łzawiło. Jeśli pozostawi się oko bez leczenia, uszkodzone miejsce może zostać zainfekowane i ulec owrzodzeniu, co spowoduje ślepotę.
Dziedziczne nieprawidłowości w budowie powiek mogą też prowadzić do uszkodzeń rogówki. Niektóre psy mają powieki wywijające się nienormalnie na zewnątrz i do wewnątrz lub mają rzęsy, które rosną w złym kierunku, do środka oka, powodując podrażnienie. Większość z tych problemów można poprawić chirurgicznie.

STOSOWANIE MAŚCI DO OCZU.
Jeśli w kąciku oka gromadzi się jakaś wydzielina, zmyj ją lub wytrzyj zwilżonym tamponem z waty - zawsze wycieraj oko od zewnątrz w kierunku nosa. Trzymając oko otwarte wyciśnij trochę maści do kącika oka blisko nosa.
Aby rozprowadzić maść po oku, pozwól psu je zamknąć, a następnie łagodnie pomasuj razem powieki.

Gorączka u Psa

Jeśli twój pies nie chce jeść, jest mniej aktywny niż zwykle i ma „tępy" wzrok, to prawdopodobnie ma gorączkę.

Jeśli wydaje się, że twój pies nie jest w formie, pora sięgnąć po termometr — proszę zobaczyć tekst poniżej o różnych rodzajach termometrów dostępnych w handlu oraz wskazówki, jak zmierzyć temperaturę psa.
Najbardziej powszechnymi przyczynami gorączki są infekcje bakteryjne i wirusowe lub reakcja na leki. Sporadycznie gorączka wskazuje na coś poważniejszego, jak na przykład problem z układem immunologicznym lub nawet, rak, ale w większości przypadków jest to tymczasowa reakcja, która sygnalizuje, że pies nie czuje się dobrze i nie można go przemęczać. Temperatura powyżej 39,5°C uważana jest za gorączkę; jeśli utrzymuje się ona dłużej niż jeden dzień, nie zwlekaj i zabierz psa do weterynarza.


MIERZENIE TEMPERATURY PSA

Jeśli sądzisz, że twój pies wygląda lub czuje się kiepsko, zmierzenie temperatury może ci to wyjaśnić. Ale zapomnij o mierzeniu temperatury pod pachą lub w jamie ustnej. W celu zmierzenia temperatury psa musisz użyć termometru do-odbytniczego - tylko taki będzie przydatny.
Zmierzenie temperatury u psa jest łatwe. Posmaruj końcówkę termometru odrobiną wazeliny, następnie stań lub klęknij z tytu psa. Podnieś ogon i łagodnie wsuń okrężnym ruchem termometr do odbytnicy, na głębokość około 3 cm. Pochwal psa i zatrzymaj go w pozycji stojącej przez dwie-trzy minuty, które są potrzebne do dokładnego odczytu.
Jeśli kupiłeś nowoczesny termometr cyfrowy, nie będziesz nawet musiał czekać tak długo. Normalna temperatura psa wynoś od 37,5°C do 39,1°C. Jeśli przekroczy 39,5°C, to uważana jest za gorączkę.
Jeśli jednak wolałbyś uniknąć tak bliskiego kontaktu ze swoim psem, możesz nabyć trochę droższy termometr uszny, który zmierzy temperaturę z wnętrza ucha psa prawie natychmiast.

Ulga w gorączce
Nie ma powodu do paniki, gdy twoje zwierzę ma gorączkę. Zachowuj się, jak gdybyś to ty miał podwyższoną temperaturę.

• Zmniejsz aktywność. Pies z gorączką nie potrzebuje energicznego ruchu lub zabawy. Pozwól psu odpoczywać lub spać w cichym miejscu.

•  Podawaj duże ilości płynów. Miseczka psa z wodą musi być pełna, a jeśli psa nie interesuje picie, podawaj mu kostki lodu do gryzienia lub lizania. Rosół z wołowiny może zwiększyć ochotę psa na picie.

•  Zrób coś miłego dla psa. On lubi być rozpieszczany, gdy źle się czuje. Usiądź koło niego i oglądaj film lub pomasuj go delikatnie, żeby się zrelaksował. Jeśli pies lubi kąpiel, zanurzenie go łagodnie w letniej wodzie zrobi mu dobrze i pomoże obniżyć temperaturę.

• Można użyć leku przeciwbólowego i przeciwgorączkowego, ale zawsze uzgodnij z weterynarzem, gdy podajesz ludzkie leki zwierzęciu.

• Śledź postępy psa w dochodzeniu do zdrowia. Kontroluj temperaturę co około sześć godzin, żeby zobaczyć, jak się czuje i czy gorączka spada. Jeśli gorączka utrzymuje się dłużej niż jeden dzień, zobacz się z weterynarzem.

DODATKOWA UWAGA. 
Gdy gorączka utrzymuje się, zachęcaj psa do picia dużej ilości wody lub do lizania kostek lodu, żeby nie odwodnił się.

Wzdęcia i Gazy Psa

Gazy to normalny produkt trawienia, ale niektóre psy wytwarzają ich więcej niż inne. Problem ustępuje po zastosowaniu domowych środków.

ODDZIELNE MISKI.
Jeśli w rodzinie jest więcej niż jeden zwierzak, karm każdego psa oddzielnie. Psy często łapczywie połykają jedzenie, by zapewnić sobie większą porcję.


Psucie powietrza zwykle występuje, gdy pokarm nie ulega pełnemu rozkładowi, co powoduje tworzenie się w jelitach gazów. Duża część z nich zostaje zaabsorbowana do krwi, ale nie wszystkie. Oto co zalecają eksperci.

•  Ustaw na nowo dietę swojego psa. 
Niektóre pokarmy — zwłaszcza te zawierające nasiona soi — notorycznie powodują wytwarzanie się gazów. Zmiana pokarmu na taki, który zawiera mało soi lub wcale jej nie zawiera, może wystarczyć, by poprawić sytuację. Może być potrzebne wypróbowanie kilku różnych pokarmów w przeciągu kilku miesięcy, by znaleźć ten jeden, który twój pies będzie dobrze znosić. By uniknąć nieprzyjemnych efektów ubocznych takich jak biegunka, wprowadzaj zmiany pokarmu stopniowo, zastępując jeden pokarm drugim, sukcesywnie zwiększając ilość drugiego pokarmu kosztem pierwszego w okresie przekraczającym siedem dni.

• Niektóre pokarmy, takie jak brokuły, kalafior, mleko i ser spowodują oddawanie wiatrów u każdego prawie psa. Wyklucz je z diety psa na kilka dni i zobaczysz, czy sytuacja się poprawi.

• Zmień białko. Jeśli w aktualnym pokarmie białko pochodzi na przykład z wołowiny, spróbuj pokarmu na bazie baraniny.

•  Podawaj więcej błonnika. Dodanie błonnika do pokarmu psa spowoduje szybsze przechodzenie przez jelita, co daje mniejszą ilość czasu na tworzenie się gazów. Gotowych karm o dużej zawartości błonnika u nas w handlu nie ma, ale zawsze można dodać do karmy otręby pszenne, co da ten sam efekt.

•   Doprowadź do równowagi jelita psa. Jelita normalnie zawierają dużą ilość korzystnych bakterii do wspomagania trawienia. Jeśli psy nie mają dosyć tych bakterii, może nastąpić wzmożone wytwarzanie gazów. Podawaj psu bakterie kwasochłonne - składnik żywej kultury jogurtu - by doprowadzić poziom pożytecznych bakterii do poziomu odpowiedniego dla zdrowia. Psy nie lubią kwaśnego smaku płynu z tymi bakteriami, ale chętnie spożyją je w formie tabletek do gryzienia. Możesz podać psu dawkę przeznaczoną dla człowieka. Zwykle potrzeba kilku dni, aby bakterie kwasochłonne stały się skuteczne. 

• Spowolnij czynności psa. Gdy psy pochłaniają łapczywie swoje jedzenie, połykają też dużo powietrza, a to powoduje gromadzenie się gazów w jelitach. Weterynarze czasem zalecają umieszczenie dużego przedmiotu, tzn. takiego, który jest zbyt duży, by go połknąć, w środku psiej miski z jedzeniem. Pies musi wtedy wybierać jedzenie wokół przedmiotu, a to spowalnia jedzenie.

• Bierz psa na dwór. Ruch stymuluje jelita i pomaga psu w oddawaniu kału, ułatwia to usuwanie nadmiaru gazów z organizmu.

Pchły u Psa

One to sprawiają, że życie psa jest cierpieniem. Na szczęście w walce o ograniczenie tych insektów szanse przechylają się na naszą stronę.

Większość właścicieli miewa problemy z pchłami, ale nowe osiągnięcia naukowe pozwalają na lepsze ograniczenie pcheł bez narażania psa na szkodliwe insektycydy. Pchły to niełatwy przeciwnik. Potrzebna jest wytrwałość, by osiągnąć przewagę nad nimi. W poprzedniej dekadzie naukowcy skupili swoje wysiłki na środkach przeciwko pchłom, które skutecznie przerywały ich cykl życiowy.
Pchły to nie tylko gryzące owady, one także przenoszą niektóre choroby na psy, włącznie z tasiemcami, tyfusem i tularemia. Mogą one też powodować intensywne swędzenie u psa i uczucie dyskomfortu. A pchły nie zawsze łatwo zobaczyć. Nie myśl, że wszystko jest w porządku, jeśli rozdzielisz pasemka futra u psa drapiącego się i nie zobaczysz pcheł. Pies może mieć zaledwie kilka pcheł, które będzie ci trudno znaleźć. Ale problemem może być alergia na pchlą ślinę, a wystarczy kilka ugryzień przez pchły, aby wywołać taką alergię u psa, która spowoduje szaleńczą gorączkę drapania się. Jeśli twój pies drapie się, a ty nie możesz znaleźć oczywistego winowajcy, zrób psu przysługę i idź z nim do weterynarza.

Walka z pchłami
Nie ma produktu ani strategii, które by usunęły wszystkie pchły za jednym zamachem. Ale możesz osiągnąć zupełną kontrolę w ciągu trzech lub czterech tygodni, tj. w okresie cyklu życiowego pchły. Dzięki wytrwałości zostaniesz nagrodzony wolnym od pcheł zwierzakiem i wolnym od pcheł domem.
Dorosłe pchły możesz opanować najpierw przez użycie do psiej sierści preparatu na pchły w sprayu raz w miesiącu. W handlu jest do wyboru szeroka gama insektycydów w sprayu lub typu spot-on. Peretryny otrzymywane z chryzantem są bezpieczne, ale nie działają długo. Niektóre syntetyczne peretryny, takie jak peretryna są nieco lepsze dla psów, ale są toksyczne dla innych gatunków, zwłaszcza kotów.
Niektóre produkty obecnie są bezpieczne dla ludzi i zwierząt i zapewniają skuteczność względem dorosłych pcheł i wygodę stosowania raz na miesiąc. Na przykład preparat Advantage zabija prawie wszystkie pchły na psie w ciągu 24 godzin. Inne produkty, takie jak np. preparat Fron-tline, które działają na pchły i kleszcze, jest bezpieczny w użyciu nawet dla szczeniąt i suk w ciąży. Używając tych nowych produktów, musisz tylko raz w miesiącu spryskać sprayem sierść psa na grzbiecie, a pchły będą ginąć całymi stadami.
Pamiętaj także, że aby przerwać cykl życiowy pcheł, potraktowanie środowiska jest równie ważne jak potraktowanie preparatami psa. 


PCHLE ODCHODY.
Trudno znaleźć pchły, ale jeśli wyczeszesz psa nad papierem, zobaczysz drobniutki rudobrązowy brud, jaki one pozostawiają.

PRZYBORY DO PIELĘGNACJI PSA.
Sztywne szczotki i grzebienie o gęstych zębach na pchły są bardzo skuteczne w usuwaniu dorosłych pcheł i ich larw z psiej sierści.

Obroża przeciwpchelna
Insektycydy z pewnością wyniszczą dorosłe pchły, lecz nie zlikwidują jajeczek, larw i poczwarek w domu i wokół domu. Jak tylko stracisz czujność na chwilę, będzie zaraz całe mnóstwo nowych dorosłych pcheł.
Jedną opcją jest założenie psu specjalnej obroży przeciwpchelnej, która zawiera regulator wzrostu owadów (IGR - insect growth regulator) taki jak periproksyfen, metopren czy fenoksykarb. Są

to sfałszowane hormony pcheł, które powodują wysychanie i zamieranie jajeczek i larw. Rzeczywiście, obroża z IGR jest jakby kontrolą narodzin pcheł. Obroże są bardzo bezpieczne i działają dobrze tak długo, jak podano na etykiecie.

W DOMU I W OGRODZIE

Gdy już wyleczyłeś psa, zwróć swoją uwagę na populację

pcheł w domu.

Odkurzaj raz w tygodniu, zwtaszcza wokół postań zwierząt. Użyj bezpiecznego sprayu wewnątrz pomieszczeń z nietoksycznym insektycydem, takim jak peretryna, by zniszczyć doroste pchły w domu (uwaga na koty!!!). Zamów profesjonalistę od niszczenia szkodników w domu, by zastosował poliboran. Proszek ten niszczy pchły na okres około roku (zależnie od powierzchni podłogi). Pierz psie posłanie raz w tygodniu. Stosuj najwyższą temperaturę prania, jaką jest w stanie znieść tkanina, a której nie zniosą pchły.

Rozpryskuj sprayem zacienione miejsca w ogrodzie, koło psiej budy i na wewnętrznym dziedzińcu chemikaliami takimi jak diazinon, które są odporne na światło słoneczne.

Pamiętaj, że zawsze profilaktyka jest łatwiejsza niż walka z plagą pcheł.

Inne taktyki

Poproś weterynarza o Program, związek zawierający lufenuron, który powstrzymuje rozwój twardej osłony pcheł. Bez tej ochronnej powłoki pchły umierają. Produkt ten podaje się doustnie raz na miesiąc.

By opanować pchły, ważne jest, by walczyć jednocześnie z dorosłymi osobnikami, jajeczkami i larwami. Tylko dorosłe pchły żyją na psach, jajeczka i larwy nie. Więc jakikolwiek produkt wybierzesz do wybicia jajeczek, na pewno użyj też innego produktu do zniszczenia dorosłych osobników i larw.

Przez regularne czesanie swojego zwierzęcia grzebieniem przeciwpchelnym można w porę zorientować się o inwazji pcheł. Taki grzebień nie jest drogi. Po prostu czesz sierść uważnie przez pięć minut codziennie, a zobaczysz pchły wyskakujące ze swoich ukrytych miejsc. Ich ulubiona gęstwina znajduje się pośrodku grzbietu, u nasady ogona, na karku i rejonie pachwin.

Jeśli jakieś pchły wraz z wyczesanymi włosami zostały na grzebieniu, zanurz go w alkoholu, a pchły utopią się natychmiast. Nawet jeśli nie wyczeszesz żadnych pcheł, możesz zobaczyć na skórze małe odrobiny brudu w kształcie przecinków; jest to kał pcheł. Zawsze wyczesuj psa na dworze; jeśli nie wyłapiesz pcheł, jak one skaczą, lepiej gdy spadną w trawę niż wylądują na twoim dywanie.

KONTROLOWANIE PCHEŁ. 

Regularne czesanie sprawia, że futro np: maltańczyka jest wolne od pcheł. Zanurz grzebień w gorącej wodzie lub w alkoholu po każdym pojedynczym przeczesaniu sierści, by zabić zebrane pchły.

PEWNY ZNAK. 

Użyj wilgotnej kuleczki waty, by wytrzeć brud po wyczesaniu psiej sierści. Brud pochodzący od pcheł rozpuści się pozostawiając brązowawą plamę.

Alergie i Nietolerancje Pokarmowe

Choć zarówno alergie pokarmowe, jak i nietolerancja pokarmowa powodują niekorzystne reakcje u psa, nie są całkiem tym samym.

Pies ma alergię pokarmową, gdy jego system immunologiczny reaguje na pewne składniki pożywienia, takie jak na przykład białko soi. Z drugiej strony nietolerancja pokarmowa nie oddziałuje wcale na system immunologiczny. Pojawia się ona, gdy pewne składniki pożywienia (np. laktoza jest często takim winowajcą) powodują rozstrój żołądka czy jelit.

Chociaż przyczyny mają różne, alergie pokarmowe i pokarmowa nietolerancja są podobne w tym, że unieszczęśliwiają twojego psa. Sporadycznie objawiają się wymiotowaniem zaraz po jedzeniu, ale zazwyczaj ten związek nie jest tak prosty. Pokarm może spowodować wysypki, trudności w trawieniu, objawy podobne do astmy, intensywne swędzenie i drapanie się lub nienormalne zachowanie się psa albo wiele innych problemów, które jak się wydaje nie mają związku z posiłkami.
Przypuśćmy na przykład, że twój pies cierpi na powtarzające się infekcje ucha. Istnieje możliwość, że alergia pokarmowa mogła odegrać rolę w tej dolegliwości. Nie jest łatwo wykryć niekorzystną reakcję na pokarm, ale warto podjąć ten wysiłek dla zdrowia i szczęścia twojego psa, bo jeśli stwierdzisz na pewno, co szkodzi, wystarczy zmienić dietę na to, co lepiej odpowiada psu.

WYRAŹNY SYMPTOM.
Pies, który się stale drapie, jak np:sznaucer miniaturowy, może cierpieć na alergię lub nietolerancję pokarmową.

ZREZYGNUJ Z NABIAŁU.
Laktoza (cukier mlekowy) -składnik produktów nabiałowych takich jak ser lub mleko - jest powszechną przyczyną nietolerancji pokarmowej u psów.


Wyśledzenie winowajcy

Aby stwierdzić, który pokarm szkodzi twojemu psu, będziesz potrzebować porady i ukierunkowania przez weterynarza oraz współpracy ze swoim zwierzakiem - to drugie nie powinno być zbyt trudne, jako że jednym z ulubionych zajęć psa jest jedzenie. Będziesz także potrzebował czasu i cierpliwości — potrzeba tygodni, a nawet miesięcy, by postawić diagnozę.

Pierwszym krokiem jest poddanie psa diecie eliminacyjnej, w trakcie której podajesz mu pokarm, do kupienia u weterynarza, który zawiera składniki ze źródłem protein, jakiego wcześniej pies nie jadł, takim jak dziczyzna, indyk, baranina lub kaczka. Musisz przestać podawać psu przekąski, a nawet smakołyki do gryzienia. Jeśli pies naprawdę cierpi na alergię pokarmową, swędzenie zwykle zmniejszy się w ciągu około 12 tygodni. 
Metoda ta opiera się na prostej zasadzie dotyczącej alergii: nie można być alergikiem na coś, czego nigdy wcześniej się nie jadło, ponieważ alergie tworzą się z czasem.
Jeśli zdrowie twojego psa znacząco poprawi się w wyniku diety eliminacyjnej, następnym etapem będzie ponowne wprowadzenie zwykłych pokarmów, stopniowo po jednym, by sprecyzować, który składnik jest winowajcą. (Twój weterynarz dostarczy ci „pokarmy do testowania"). Jeśli na przykład, pies jest uczulony na wołowinę, nieważne czy to polędwica wołowa czy hamburger z baru szybkiej obsługi, oba dania spowodują ponowne wystąpienie objawów. Uczulać mogą kurczak, soja, kukurydza -przebadaj je więc wszystkie oddzielnie, co pięć do siedmiu dni. Pokarm powodujący nawrót objawów, jest czynnikiem, na który pies ma alergię lub którego nie toleruje i musisz go wykluczyć z psiej miski od zaraz.
Teraz możesz ustalić problem na 100% i nie potrzeba żadnych leków. Jest wielka różnorodność psich karm na rynku, więc kiedy stwierdzisz, których składników musisz unikać, znalezienie właściwego pokarmu dla psa nie powinno być problemem.

Domowa dieta eliminacyjna

Stosowanie domowej diety eliminacyjnej jest korzystne, ponieważ daje ci całkowitą kontrolę nad tym, co idzie do żołądka twojego psa. Weterynarz udzieli ci wskazówek co do przepisów. Twój pies musi być dietetycznie karmiony przez co najmniej miesiąc, a najlepiej trzy, byś był pewien rezultatów.
Prowadzenie diety eliminacyjnej to ciężka praca. Pocieszające jest to, że twój pies odniesie korzyści w wyniku twojego wysiłku. 
Jeśli jego zdrowie poprawi się na tym specjalnie testowanym jedzeniu, to będziesz miał pewność, jakie jedzenie przyczynia się do psich problemów. Jeśli psu nie polepszy się, przynajmniej będziesz wiedział, że to nic jedzenie jest przyczyną powtarzających się problemów. Kontrolując resztę możliwych pokarmów, ty i weterynarz możecie znaleźć rozwiązanie zagadki lub szukać innych możliwych przyczyn choroby.

DOBRE WYNIKI. 
Zapłatą za upór w diecie eliminacyjnej jest zdrowszy, szczęśliwszy pies, który nie ma objawów alergii.

OSTRY REŻIM. 
Jeśli twój pies został przestawiony na dietę eliminacyjną, musisz być bardzo surowy w tym, czym karmisz psa, a to oznacza brak przekąsek i poczęstunków.

Dieta przygotowywana W DOMU 
Bądź ostrożny kontynuując dietę przy posiłkach gotowanych w domu. Jeśli chcesz karmić psa jedzeniem gotowanym w domu (oczywiście oprócz jedzenia, na które pies negatywnie reaguje) na pewno poproś weterynarza o dobry przepis, który jest zrównoważony tak, by spełniać potrzeby pokarmowe twojego psa. Dieta testująca nie jest dobrze zbilansowana i spowoduje braki w organizmie, jeśli pies będzie pozostawał na niej zbyt długo.
Nie ma lekarstwa na alergie pokarmowe, które mogą być przyczyną ostrych biegunek i brzydkich reakcji skórnych, więc będziesz musiał monitorować ściśle dietę psa, aby jadł to, co mu nie szkodzi.

Dirofilarioza - - robaczyca serca u Psa

Ten niebezpieczny pasożyt jest przenoszony przez denerwujące małe owady komary, ale na szczęście możesz chronić swojego psa przed nimi.

Komary z pewnością nie należą do najlepszych przyjaciół psa. Mogą przenosić dirofilaria (Dirofilaria immitis), niebezpieczne pasożyty - nicienie, które dosłownie mogą zatkać psie serce i płuca jak nitki makaronu, utrudniając krążenie krwi. Całkowite    zabezpieczenie psa przed komarami jest niemożliwe, lecz można       zredukować ich liczbę. 
Oto, co zalecają weterynarze.
Zacznij od zapewnienia wczesnej ochrony. Gdy mieszkasz w rejonie, gdzie występuje dirofilarioza, istotne jest podawanie psu leku zapobiegawczego. Nawet jeśli pies zostanie ugryziony przez zakażonego komara, lek zabije dirofilaria, zanim one dojrzeją i staną się problemem. Lek na dirofilariozę jest bezpieczny i niedrogi i zwykle podaje się go raz na miesiąc. Zanim weterynarz przepisze lek profilaktyczny dla dorosłego psa, wykona proste badanie krwi w celu stwierdzenia, czy pies nie ma dirofilarii.
Podawanie leku ma dodatkowe zalety. Niektóre leki na dirofilaria chronią także przed pasożytami jelit. Zależnie od tego, jaki lek na dirofilaria podajesz psu, możesz również pomóc mu w zwalczeniu innych pasożytów takich jak obleńce, tęgoryjec dwunastnicy, włosogłówka.
Przebywanie komarów z dala od psa również jest ważne. Nikt nie chce zamykać okien w upalną, wilgotną pogodę, a to właśnie wtedy mnożą się komary. Dopasowane do okien i drzwi ekrany z siatki nie pozwolą komarom na wlatywanie do domu. Należy pilnować, by rozdarcia w ekranie były natychmiast reperowane. Nawet najmniejsza dziurka pozwoli komarom wlecieć do domu.
Nie zapominaj o podwórku i ogrodzie. Stosuj regularnie insektycydy przeznaczone na zewnątrz pomieszczeń, aby pozbyć się komarów z psiego wybiegu i budy. Pilnuj, by otoczenie było suche, ponieważ komary rozmnażają się w stojącej wodzie - niezależnie od jej rozmiarów - od stawów poprzez duże kałuże do małych puszek. Warto zrobić wszystko, by utrzymać podwórko suche. Można to zrobić usuwając przedmioty, w których zbiera się woda lub zmienić ukształtowania terenu, by woda nie stała w zagłębieniach.
Komary są najbardziej aktywne późnym popołudniem i wczesnym wieczorem, kiedy szukają pożywienia. By zminimalizować ryzyko ukąszenia przez komara, staraj się trzymać psa w tym czasie, zwłaszcza w ciche wieczory, w domu.
Nawet jeśli przypadki dirofilariozy są rzadkie w miejscu, gdzie mieszkasz, i nie ma tam dużo komarów, twój pies może narazić się na ryzyko choroby, gdy podróżujesz do miejsc, gdzie dirofilaria stanowią problem. Jeśli pies aktualnie nie bierze leku zapobiegającego dirofilariozie, przedyskutuj z weterynarzem sprawę środków zapobiegawczych, zanim wyruszysz na wakacje.
Choroba ta nie występuje w Polsce, ale może być groźna, gdy wyjedziemy na wakacje do krajów o cieplejszym klimacie.

ŚRODKI ZAPOBIEGAWCZE. 
Twój pies może być karmiony tabletkami ochronnymi na dirofilariozę, jak poczęstunkiem do gryzienia. Twój Pies nie ma pojęcia, że przyjmuje lekarstwo, które będzie go zabezpieczało od śmiertelnej choroby.

Dysplazja Stawów Biodrowych

Niektóre psy mają biodra, które nie pasują do siebie tak ściśle jak powinny. Ten dziedziczny i bolesny stan chorobowy nazywa się dysplazją stawu biodrowego.

Chociaż szczeniaki nie rodzą się z klinicznymi objawami dysplazji stawów biodrowych, mogą urodzić się z tendencją do rozwoju tej choroby. Tylne kończyny twojego psa mogą zrobić się sztywne i bolące, ale zmiany mogą zachodzić stopniowo, tak że czasami nie są one widoczne, aż pies osiągnie wiek jednego roku lub dwóch lat. Z czasem „luźne" stawy biodrowe powodują "wycieranie kości, prowadząc do bolesnej formy artretyzmu.
U każdego psa może rozwinąć się dysplazja stawów, nic tylko u psów dużych, jak często się sądzi, ale także u mniejszych. Weterynarze leczą to lekami lub chirurgicznie.

Pomaganie biodrom
Jeśli twój pies należy do rasy podatnej na dysplazję bioder, ważne byś zrobił wszystko co możliwe, by jej zapobiec. Możesz znacząco poprawić sytuację, jeśli będziesz robił to, co zalecają tutaj weterynarze.
Niech pies nie będzie za ciężki. Chcesz dobrze karmić swojego szybko rosnącego szczeniaka, by nie był głodny, ale uważaj, byś nie prze-sadził. Lepiej będzie, gdy szczeniak, u którego występuje ryzyko dysplazji bioder, był szczupły niż pulchny. Nie chcesz chyba, żeby pies nosił nadmierny ciężar, ponieważ to będzie wywierało dodatkowy nacisk i napięcie na stawy.
Karm swojego szczeniaka małymi porcjami kilka razy dziennie.
Jeśli u twojego psa występuje ryzyko dysplazji stawów biodrowych, najlepiej gdy pies będzie na diecie o niskim poziomie substancji mineralnych, ponieważ zawiera ona mniej wapnia i może mieć lepszy bilans elektrolitów niż inne diety. Jest kilka takich diet do kupienia w lecznicach.
Unikaj również stosowania suplementów wapnia. Dzieci potrzebują wapnia dla wzrostu kości, więc dobrze jest, gdy piją dużo mleka. Szczeniaki również potrzebują wapnia dla wzrostu kości, ale nie suplementów wapnia. Co więcej, one nigdy nie powinny być podawane młodym, szybko rosnącym psom dużej rasy, takim jak na przykład dogi, dobermany i psy myśliwskie, jako że szkodzą one normalnemu rozwojowi kości i chrząstek u dużych psów. Karmy dla szczeniaków już zawierają dużo wapnia i fosforu w prawidłowym stosunku, i dodawanie suplementów może tylko spowodować problemy, jeśli podajesz gotową, zbilansowaną karmę.
Jeśli twój pies jest podatny na dysyplazję stawów biodrowych, nie przemęczaj go ćwiczeniami. Ważne jest, by twój rosnący pies był aktywny, bo to wzmacnia mięśnie wokół stawów biodrowych i pomaga w utrzymaniu ich stabilności. Stwórz „gorset mięśniowy", ale nie przesadź, ponieważ nadmiar ruchu może spowodować nacisk na już zdeformowane stawy biodrowe i pogorszyć sytuację.

Niech sesje ćwiczeń będą regularne i typu aerobiku a nie przypadkowe. Wybierz raczej spacer trzykilometrowy na smyczy niż łapanie rzucanego dysku w parku. Pływanie jest także dobrym sposobem na utrzymanie psa w harmonii - woda dźwiga ciężar ciała i zmniejsza zużywanie się stawów.

ŁAGODNE ĆWICZENIA. Pływanie jest szczególnie korzystne, jako że nie ma ciężaru normalnie obciążającego stawy biodrowe.

PODATNE RASY.
Dalmatyńczyki są na liście ras podatnych, która obejmuje również golden retrievery, owczarki niemieckie,
duże pudle i siberian husky.


Ulga w bólu

Jeśli u twojego psa już rozwinęły się oznaki dysplazji stawów biodrowych, wtedy niektóre działania, jakie powstrzymują dolegliwość, mogą także pomóc w łagodzeniu bólu. Na początek pilnuj, by pies był szczupły, co zmniejszy obciążenie stawów biodrowych. Następnie łagodnie zmuszaj psa do ruchu. 20-minutowy spacer dwa razy dziennie uczyni mu wiele dobrego. Jeśli go to boli, zrób jeden dzień wolny. Odpoczynek, tak jak i ruch, pomoże poprawić stan bioder.

Weterynarz może także zalecić stosowanie psu leku dostępnego bez recepty na usunięcie bólu i zapalenia; doradzi ci, jaką dawkę podawać.

Ponadto dopilnuj, by posłanie psa było w ciepłym i suchym miejscu. Masuj psa łagodnie wokół stawów biodrowych, żeby rozluźnić to miejsce i sprawić mu ulgę. Aby dowiedzieć się więcej o sposobach złagodzenia bólu w chorych biodrach, zobacz temat sprawdź http://twojpies-dog.blogspot.com/2012/01/artretyzm-zapalenie-stawow-u-psa.html

POSTĘPUJ Z ROZWAGĄ

Trzymając staw kolanowy możesz sprawdzić ruch w stawie biodrowym. Pamiętaj, że dla psa może to być bolesne.

ZERO AKROBACJI. Choć najlepiej jest zmuszać psa do ruchu, należy unikać skakania i skręcania się w celu złapania piłki czy lecącego dysku. Spacerowanie na smyczy po plaży czy w parku jest dużo lepsze dla jego podatnych na zranienie stawów.

Unikanie dysplazji stawów biodrowych

Jako że dysplazja stawów biodrowych jest problemem częściowo dziedzicznym, niektóre rasy psów są dużo bardziej podatne na to niż inne. Zarówno duże psy jak i średnie mogą cierpieć na tę dolegliwość.

Dobrzy hodowcy będą w stanie dostarczyć zaświadczeń, że radiograficzne pomiary dysplazji stawów biodrowych nie wykazują schorzenia w rodzinie twojego szczeniaka. To jest najlepsze zabezpieczenie, jakie możesz uzyskać, że twojego szczeniaka nie dotknie ta dolegliwość.

Artretyzm - Zapalenie Stawów u Psa

Badania weterynaryjne sugerują, że u około 20% dorosłych psów rozwinie się osteoartretyzm, znany również jako choroba zwyrodnieniowa stawów.

Najbardziej powszechną formą artretyzmu jest osteoartretyzm - bolesność wynikająca z wycierania się chrząstek w stawach - zapalenie bezbronnych powierzchni stawów.
 Jest to zwykle część normalnego procesu starzenia się. Sporadycznie również reumatoidalne zapalenie
stawów przydarza się psom. Chociaż nie może
być wyleczone, możliwe jest zredukowanie bólu. 
Nie jesteś w stanie przewidzieć, kiedy zacznie się zapalenie stawów i czy u twojego psa rozwinie się ta choroba, ale pewne okoliczności czynią ją bardziej prawdopodobną. Jeśli twój pies ma w swojej historii dysplazję stawu biodrowego, dysplazję łokcia czy też osteochondrozę (stan, w którym kości i chrząstki w stawach łamią się), większe jest ryzyko osteoartretyzmu.
Oprócz tych przypadków, zmiany artretyczne ujawniają się, gdy pies osiągnie około 75% szacowanej długości życia - to jest około 7 lat dla dużych psów i 11—12 lat dla psów małych.
Odwiedź weterynarza, gdy zauważysz, że stawy twojego psa wydają się być sztywne i bolące, a pies zaczyna kuleć. Może też mieć trudności przy wstawaniu, po tym jak odpoczywał lub spał przez chwilę. Albo możesz usłyszeć go, jak skamle, gdy próbuje się ruszyć.                                .

Sprawianie ulgi  

Nie ma lekarstwa na artretyzm, ale można wiele zrobić w domu, by ulżyć bólowi i poprawić ruchliwość stawów.

Zadbaj, by psu nie było zimno przez posłanie mu dodatkowego koca w zimne, mokre dni. Utrzymuj niską wagę ciała psa. Nadmierne obciążenie powoduje ucisk na stawy, które i tak są przeciążone. Zmniejszenie obciążenia na stawy może czasami opóźnić początek artretyzmu o wiele lat.
Utrzymuj psa w ruchu. Psy z artretyzmem często wiodą siedzący tryb życia po prostu dlatego, że ich właściciele denerwują się, by nie powodować więcej bólu. Ale ruch jest bardzo ważny, ponieważ zmusza do pracy stawy, co poprawia ich ruchliwość. Ponadto sprawia, że mięśnie są silniejsze, a to pomaga w utrzymaniu stawów w lepszej kondycji. Kluczem tego są regularne i łagodne ćwiczenia.
Zrób psu masaż. Wiesz jak działa dobry masaż. Twojemu psu energiczny masaż bolących miejsc sprawi taką samą przyjemność jak tobie, zwłaszcza po spacerze.


ZMNIEJSZANIE SZTYWNOŚCI STAWÓW. Użyj swoich kciuków i koniuszków palców, aby łagodnie rozmasować delikatnymi okrągłymi ruchami bolące miejsca.

Zmniejszanie bólu
Do wyboru jest kilka leków przeciwbólowych, jednak wszystkie wymagają szczegółowej konsultacji z lekarzem weterynarii.  Zawsze skonsultuj się z weterynarzem, zanim podasz swojemu psu jakikolwiek lek przeciwbólowy.