Skuteczne porozumienie się naszego Psa

               Psy rozumieją niektóre słowa i ludzki język ciała,
Lecz większość naszych zachowań i środków wyrazu jest dla nich obca. 

Ludzie dużo poruszają rękoma, na przykład gdy są podekscytowani. Psy widzą po naszej minie, że jesteśmy szczęśliwi, ale mimo to może­my wydawać im się rozgniewani, gdyż w świecie zwierząt szybkie, gwałtowne ruchy zwykle ozna­czają agresję lub zagrożenie.

Gdy pies nie rozumie, o co nam chodzi, to nie dlatego że jest głupi czy tępy; najczęściej dajemy mu sprzeczne sygnały. Gdy zrozumiesz, w jaki sposób pies nas postrzega, taka sytuacja już się nie powtórzy.

Przeszkody dźwiękowe

Psy znają zakres i natężenie głosu swego pana, lecz inne dźwięki mogą je dezorientować. Psy nie zwracają tak bardzo uwagi na słowa, jak na ich ton i śmiech, i świetnie potrafią połączyć głos z mową ciała, więc to, co mówią ludzie, pies może zrozumieć zupełnie inaczej.

Ton głosu

Zwykle młode lub uległe psy szczekają cienko i piskliwie, natomiast te stojące wyżej w hie­rarchii częściej wydają niższe dźwięki, na przy­kład głęboko warczą. Niektóre psy za­chowują się nerwowo w towarzy­stwie ludzi o niskiej barwie gło­su, gdyż kojarzą to z wyższym autorytetem lub reprymenda­mi, jakie dostawały od mat­ki, gdy były młode.

Ludzie na ogół nie zmieniają barwy głosu zwracając się do psa, ale zmiana na trochę wyższą może być pomocna. Dla uszu psa wyższy dźwięk brzmi milej i mniej groźnie. Trenerzy często zalecają używanie stanowczego, trochę wyższego głosu, gdyż to pomoże psu odpowie­dzieć z większym entuzjazmem.

Jednak wysoki głos może czasem sprawiać problem, szczególnie gdy chcemy ukarać psa. Jeśli zawsze używamy wysokiego tonu głosu do zachęcania psa i ogólnie rzecz biorąc wprawia­nia go w dobry nastrój, to mało skuteczna bę­dzie próba powstrzymania go od zrobienia cze­goś, jeśli komenda będzie wydana tym samym tonem. Trudno jest nagle odpowiednio obni­żyć ton głosu, ale nawet jeśli nie zabrzmi on groźnie, niskie, szorstkie dźwięki mogą przypo­mnieć psu jego wcześniejsze spotkania z auto­rytetem i chętniej wykona nasze polecenie.

Słowa i gesty

Pies jest prawdziwym ekspertem w odczytywa­niu mowy ciała, więc patrząc na nas potrafi uzupełnić sobie to, czego nie zrozumie z na­szych słów czy tonu głosu. Często tak jest w lecznicy u lekarza weterynarii, gdzie właści­ciel próbuje uspokoić zdenerwowanego psa mówiąc mu, że wszystko jest w porządku. Pies doskonale orientuje się, że to nie jest prawda i wysiłki właściciela przynoszą niewielki efekt lub nawet potęgują zdenerwowanie psa. Podobnie, gdy próbujemy uspokoić przestraszonego, warczącego psa praw­dopodobnie jeszcze zwiększymy jego strach, gdyż odbierze uspokajające sło­wa jako poparcie tego, co robi. Po pro­stu nie rozumie, że jego zachowanie jest nieadekwatne do sytuacji. Lepszym wyj­ściem jest stanowczo powiedzieć psu, żeby przestał. Powinien zareagować na pewność w twoim głosie i zrozumieć, że czuwasz nad nim i wszystko się jakoś ułoży.

Śmiech

Ważne jest, aby powstrzymać się od śmiechu, gdy pies zrobi cos źle, choćby było to bardzo za­bawne, ponieważ dla psa śmiech jest miłym dźwiękiem i uzna wtedy, że zrobił dobrze. Aby w przyszłości zasłużyć na pochwałę, będzie tak robił za każdym razem.

Ograniczenia mowy ciała

Gdy pies chce dowiedzieć się czegoś o innym psie, zwraca uwagę na jego postawę. Przepływ informacji między nimi jest jasny i bezproble­mowy, gdyż posługują się tym samym językiem. Lecz gdy pies próbuje odczytać mowę ludzkiego ciała - wkracza na obcy teren. Gdy masz kon­takt z psem, uważaj na język swojego ciała i upewnij się, że wyraża ono to samo, co twój głos. Gdy dwa sygnały będą sprzeczne, niepo­trzebnie zdenerwujesz swojego psa. Nawet jeśli mówisz spokojnym głosem, pies widzi, że twoja twarz i ręce są usztywnione — wszystko wskazuje na to, że jesteś zdenerwowany. Będzie zdezo­rientowany, gdyż twój przekaz nie był jasny i nie wiedział jak ma zareagować.

Psy przyglądają się nam o wiele bardziej do­kładnie niż my im. Gdy wyraz naszej twarzy nie pasuje do innych sygnałów, które mu dajemy, pies jest zdezorientowany. Na przykład gdy pró­bujesz być surowy, ale twoje oczy błyszczą lub usta układają się w uśmiech, pies nie jest pew­ny w co ma wierzyć — w twój surowy głos czy miły wyraz twarzy.

Podobnie, jeśli surowym głosem każesz psu zostać na miejscu, a kilka sekund później pusz­czasz do niego oko, może to zrozumieć jako po­zwolenie na opuszczenie miejsca.

Przyjemny wyraz twarzy jest przydatny, gdy chcesz pochwalić psa za poprawne wykonanie polecenia. Nie próbuj jednak oszukać go uda­wanym wyrazem twarzy i nie mieszaj sygnałów, które mu dajesz. Pies czuje się bezpiecznie tylko wtedy, gdy wie, co czujesz; sprzeczne sygnały powodują, że staje się nerwowy i czuje się nie­pewnie.

Bariera mentalna

Dla nas jest normalne, że interpretujemy psie zachowania używając „ludzkich" określeń, lecz nasze oceny zwykle nie są zbyt dokładne. Lu­dzie często przysięgają, że ich pies wygląda na winnego, gdy zrobi coś źle. Lecz od dawna wia­domo, że psy nie mają poczucia winy. Kiedy wracamy do domu i znajdujemy śmieci na pod­łodze, a psa chowającego się w kącie, nie może­my zakładać, że on zdaje sobie sprawę, że zrobił coś złego. Najprawdopodobniej jest to odpo­wiedź na rozgniewany wyraz naszej twarzy, lub też pies pamięta, że poprzednio zaśmiecona podłoga wywołała gniew pana.

Ważne jest, aby pamiętać o tym, żeby nasza reakcja była odpowiednia do sytuacji. Jeśli pies ma zrozumieć o co ci chodzi, potrzebny jest lo­giczny związek pomiędzy jego działaniem a two­ją odpowiedzią. Odpowiedź nie musi być po­prawna, ale musi być przewidywalna i logiczna. Robienie psu awantury, a potem głaskanie go po głowie jest niekonsekwentne i powoduje, że czuje się zdezorientowany.

Pozycje Ogona, każdego Psa

Pies nosi swe serce na ogonie, a po ruchach ogona możemy poznać,

co on ma na myśli.

Gdy pies jest sam, zwykle nie porusza ogonem, gdyż nie ma ta­kiej potrzeby. Machanie ogonem naj częściej służy do porozumiewania się w stadzie. Gdy pies znajduje się w towarzy­stwie człowieka czy innego psa - ogon wkracza do akcji. To, jak szybko i energicznie się poru­sza, zależy od psa i jego charakteru. Na przy­kład wiele spanieli macha nim gwałtownie z byle powodu. Psy innych ras mają do tego mniejsze predyspozycje. Nieznaczne porusze­nia końcem ogona niezależnie od rasy psa zwy­kle oznaczają powitanie. Ogon trzymany sztywno i nieruchomo jest sygnałem, że pies przyjął pozycję obronną, chce kogoś ochronić lub zaatakować.

Mowa ogona

Nie wszystkie psy porozumiewają się dobrze przy pomocy ogona. Niektóre rasy mają ogon mniej ruchliwy niż inne, na przykład noszony blisko zadu. Takie psy nie zawsze mogą poka­zać przy pomocy ogona, o co im chodzi.

Taki problem może mieć buldożek francu­ski, basenji i mops, które mają ogon krótki i mocno skręcony. Psy tych ras używają innych rodzajów mowy ciała. Gdy czują się szczęśliwe, ich ciało wije się, a ogon kiwa z boku na bok. Często też używają głowy - gdy są zdziwione marszczą czoło, mają też bardzo ruchliwe uszy.

NIE BOJĘ SIĘ. Ogon między nogami zwykle oznacza strach lub uległość, ale dla charta an­gielskiego to normalna pozycja.

ZAKRĘCONY PROBLEM. Psy o krótkim, silnie skręco­nym ogonie, na przykład basenji, są bardziej uzależnione od innych środków wyrazu.

Owczarek australijski rodzi się z bardzo krót­kim ogonem, albo nie ma go wcale. Bokserom, sznaucerom, rottweilerom i dobermanom tra­dycyjnie kopiuje się ogony. Psy tych ras oczy­wiście używają tych krótkich resztek ogona, ale mają bardzo ograniczone możliwości wyrażania swoich uczuć.

Z drugiej strony ogony niektórych psów są bardzo potrzebne w przekazywaniu informacji. Rasy takie jak owczarek niemiecki, samojed czy siberian husky nie mają żadnych proble­mów z przekazywaniem, o co im chodzi. Ich ogony poruszają się swobodnie, a bujna pokry­wa z sierści dodaje im powagi.

Pomiędzy tymi dwiema skrajnościami znaj­dują się teriery szkocki i West Highland white terrier. Chociaż ich ogony są niezbyt długie i pokryte krótką sierścią, są pełne ekspresji. Nieduże rozmiary nadrabiają ruchliwością i wysoką pozycją.

Chociaż pokryty obfitym włosem ogon nie­wątpliwie ułatwia porozumiewanie się uwydat­niając normalne ruchy, to dla psów ras o bar­dzo krótkim ogonie, jak bobtail, może stano­wić problem. Ich gęsta sierść zupełnie pokrywa ogon, więc nawet gdy nim poruszają, jest to niewidoczne. Aby to zrekompensować, psy te często kręcą całym zadem.

Psy różnych ras noszą ogon w różnych pozy­cjach. Foksteriery i airedale terriery na przy­kład noszą ogon uniesiony w górę i dosyć sztywny. W oczach innych psów, a także ludzi, może to nadawać im agresywny wygląd. Gol-den retriever nosi swój nisko osadzony ogon w pozycji zrelaksowanej, co nadaje mu łagod­ny, niegroźny wygląd. Greyhound, whippet, chart rosyjski i afgański zwykle noszą ogon między nogami, lecz nie dlatego, że są przestra­szone, nieszczęśliwe czy nieśmiałe, ale po pro­stu jest to ich normalna pozycja.

Ogon w akcji

Ogon służy nie tylko do porozumiewania się. Jest ważną częścią układu równowagi psa. Niektóre rasy, jak afgany, wilczarze irlandzkie czy charty angielskie zostały wyhodowane do polowania na szybko uciekającą zwierzynę. Ich ogony są długie i cienkie w stosunku do reszty ciała, zwężające się na końcu i nisko osadzone; stanowią przedłużenie grzbietu. Psy te biegają bardzo szybko, a ogon stanowi wte­dy przeciwwagę, rodzaj steru ułatwiający wy­konywanie nagłych zwrotów w pościgu za zwierzyną.

Psy używają ogona również podczas pływa­nia. Labradory i Chesapeake Bay retrievery mają gruby, silny ogon, który ułatwia im poru­szanie się w wodzie. Giętkość ogona umożliwia wykonywanie gwałtownych zwrotów.

Inne psy używają ogona jako izolacji ciepl­nej. Rasy północne, jak malamuty, husky czy samojed mają ogon pokryty długim, gęstym włosem. Gdy się położą, mogą ogonem przy­kryć głowę, aby zapobiec utracie ciepła. Gdy ciągną sanie na pokrytej lodem powierzchni, ogon pełni rolę przeciwwagi, umożliwiającej szybki bieg.

BĄDŹ CZUJNY. Wysoko osadzony, sztywno noszony ogon airedale terriera może być odebrany jako wy­zwanie przez inne psy.

WSZYSTKO W PORZĄDKU. Lekko poruszający się ogon labradora mówi, że pies jest spokojny i zrelak­sowany.

PROBLEM. Psy o bardzo krótko przyciętym ogonie, jak dobermany, mają ograniczone możliwości

dawania sygnałów tą częścią ciała.

POMYŁKA. Malamuty noszą ogon nad grzbietem, co nadaje im stanowczy wygląd

Pozycje Uszu twojego Psa

Psy mają niesamowicie ruchliwe uszy.      Ich drżenie lub ustawienie zależą od nastroju. Psy niektórych ras mogą lepiej niż inne wyrażać różne emocje ze względu na kształt uszu. Na przykład Siberian husky ma stojące uszy w kształcie trójkąta; dzięki nim zawsze wygląda na czujnego i uważnego, nawet wtedy, gdy jest zrelaksowany.  Jego prze­ciwieństwem jest basset, który może być równie czujny jak husky, ale jego ciężkie, obwisłe uszy tego nie przekazują. Można mieć kłopoty ze zrozumieniem  psów, które mają kopiowane uszy. Przycięcie powoduje, że zwisające czy po-" fałdowane uszy stają prosto i są ostro zakończone. To zmienia wygląd psa ze spokojnego na zdecydo­wany i agresywny, co wpływa na jego ocenę. Każda pozycja uszu musi być rozpatrywana w porównaniu z pozycją, którą zajmują one normalnie, gdy pies jest zrelaksowany. Ocenianie psów na podstawie uszu Kiedy obserwujemy psa, aby zobaczyć, co „mó­wią" jego uszy, trzeba być bardzo uważnym. Niektóre przekazy mogą nas zmylić. Pozycja neutralna Każdy pies ma pozycję uszu, która wskazuje, że jest zadowolony i spokojny. Skóra wokół ich podstawy jest wtedy gładka, gdyż nie pracują mięśnie poruszające nimi. Stojące prosto Kiedy pies jest czymś pobudzony, może posta­wić uszy prosto i skierować je na obiekt zainte­resowania. Psy agresywne również stawiają uszy. Najlepiej można to zaobserwować u psów ze stojącymi z natury uszami, na przykład u owczarka niemieckiego. U psów o opadają­cych uszach, jak charty angielskie czy labradory należy szukać fałd wokół podstawy uszu, które są wskazówką, że mięśnie pracują. Stopień ich napięcia będzie wskazywał, jak silnie pracują. Opuszczone i skierowane do tyłu Kiedy brwi i mięśnie czaszki są napięte, a uszy psa     skierowane do tyłu i w dół, prawdopodobnie czegoś się boi, jest zaniepokojony lub uległy. Im te uczucia są bardziej intensywne, tym bardziej wyrazista jest pozycja uszu. USZY DO GÓRY.  Psy o stojących uszach,  jak welsh corgi czy foksteriery wyglądają na czujne nawet wtedy, gdy są zrelaksowane Oklapnięte Zwisające uszy informują o tym, że pies jest zmę­czony lub znudzony. Psy o uszach stojących nie mogą ich całkowicie opuścić, lecz pozwalają im opadać trochę na ukos. Gdy uszy są wiszące z na­tury, taka pozycja sprawia, że opadają jeszcze niżej. Różne pozycje Psy myślą czasami o kilku rzeczach na raz, na co wskazują ich uszy. Jedno z nich może być sztywno wyprostowane, a drugie zwrócone czę­ściowo na bok lub jedno jest pofałdowane, a drugie płasko przyklejone do głowy. Nieraz pozycja uszu pozostaje niezmieniona, nawet gdy zmienia się nastawienie psa. Można to zo­baczyć, gdy ktoś obcy wchodzi do domu. Pies nie jest wtedy pewny, czy ma się zdenerwować, czy zainteresować, a jego uszy przekazują ten konflikt. UTRUDNIONY PRZEKAZ.  Psy o długich lub bardzo owłosionych uszach, jak   chiński grzywacz trudniej jest zrozumieć niż te o uszach stojących.

Oczy i wyrażanie uczuć twojego Psa

  Dla tych spośród nas, którzy są przekonani że psy myślą, możliwe jest poznanie ich myśli poprzez obserwację ich oczu.

Gdy interpretujemy psi przekaz wzrokowy na ogól musimy rozważać go w kontekście mowy ciała. 


BEZPOŚREDNI KONTAKT WZROKOWY 
Czujne, bystre spojrzenie świadczy o tym, że pies dobrze się czuje i jest pewny siebie. 
Skóra dookoła oczu powinna być gładka, z niewielką ilością wydzieliny w zewnętrznych kącikach oka.
W ten sposób patrzy pies, gdy ktoś wita lub zaprasza do zabawy, lub gdy własnie dostał coś smacznego.


SUROWE SPOJRZENIE
Psy wpatrują się uważnie, gdy zobaczą coś, co przyciągnie ich uwagę, na przykład przechodzący kot.
Gdy zdecydują, że trzeba wykonać jakiś ruch, opuszczają niżej głowę i lekko mrużą oczy. 
To samo robi wilk, gdy wytropi ofiarę. 
Pasterze nazywają to "pokazywaniem oczu" i cenią je u psów pilnujących stad. Podobnie zachowuje się pies w pozycji obronnej lub gdy jest agresywny . Stroszy wtedy brwi i marszczy czoło. Jeśli ma konflikt wewnętrzny - jest agresywny a jednocześnie trochę bojaźliwy, czoło może być silnie zmarszczone.
Niektóre psy reagują w ten sposób na widok odkurzacza, bo nie wiedzą, czy to wróg czy przyjaciel.


ODWRACANIE WZROKU
Unikanie kontaktu wzrokowego lu patrzenia w bok ma miejsce wtedy gdy
 pies chce mieć spokój. W ten sposób psy nieśmiałe i ulegle pokazują że nie chcą sprawiać kłopotów. Tak robią, gdy spotkają innego psa mającego wyższą pozycję lub gdy czują, że właściciel nie jest z nich zadowolony. Psy mogą też patrzeć w bok bawiąc się czymś, na przykład zabawką czy piłką; takie zachowanie zachęca inne psy do przyłączenia się do zabawy. 


OCZY SZEROKO OTWARTE
Szeroko otwarte oczy są oznaką zdziwienia lub zaskoczenia, a czasami strachu. Niespodziewany hałas może spowodować, że pies skacze, obraca się w kółko i szeroko otwartymi oczami szuka źródła dźwięku. Przerażony pies może otworzyć oczy tak szeroko, że widać mu białka. 


NIEOBECNE SPOJRZENIE
Nieobecny, martwy wzrok nie wymaga komentarza; charakteryzuje psa zmęczonego lub biernego. Jeśli oczy są otwarte, ale nikogo niema w domu to znaczy, że nic interesującego się nie dzieje.


OCZY ZWĘŻONE LUB CZĘŚCIOWO ZAMKNIĘTE
Pies wesoły i zrelaksowany może mrużyć oczy lub je przymykać. dzieje się tak, gdy uczestniczy w jakieś przyjemnej czynności na przykład drapaniu brzucha czy głaskaniu przez właściciela. Częściowo przymknięte oczy wyraźnie świadczą o pełni szczęścia.      


PATRZENIE W BOK PSA
Psy patrzą w bok kątem oka, gdy się wstydzą lub gdy zapraszają człowieka lub innego psa do zabawy.
Jest to uprzejme, pozbawione arogancji wyrażanie zainteresowań.

Mowa Ciała twojego Psa

  Psy używają bardzo wyrazistej mowy ciała w celu porozumiewania się zarówno między sobą, jak i z ludźmi.


Są to sposoby fizycznego wyrażania tego, co psy chcą nam powiedzieć .
"UKŁONY"
Gdy pies się "kłania" opuszcza część ciała, podnosi zad, macha ogonem, a oczy mu błyszczą. Mówi w ten sposób "chcę się pobawić", niezależnie od tego, czy adresatem jest inny pies, czy człowiek. Zaproszenie do zabawy można zaakceptować lub nie - w zależności od nastroju.


PRZEWRACANIE SIĘ NA GRZBIET
Pies, który kładzie się na grzbiecie z łapami w powietrzu i obnażonym brzuchem okazuje w ten sposób swoją uległość. Jeśli robi tak wobec innego psa, znaczy to: "Ty tu jesteś szefem, nie chcę z tobą walczyć". Jeżeli czeka na burę, znaczy to "Nie wiem, jak cię zadowolić i wiem, że jesteś na mnie zły. Przyjmij, prozę moje przeprosiny". Może też nie chce czegoś zrobić. Jednak znaczenie częściej pokazywanie brzucha oznacza, że pies jest szczęśliwy, ufa ci i ma przyjazny, spokojny charakter. Mówi po prostu: "Proszę, pogłaszcz mnie po brzuchu".


MACHANIE OGONEM
Zwykle masz rację, gdy sądzisz, że merdanie ogonem wskazuje na przyjazne zachowanie psa, ale nie zawsze.
Pies macha ogonem także wtedy, gdy jest przestraszony, pobudzony lub gdy czuje się niepewnie. Wystraszony pies trzyma ogon nisko lub pomiędzy tylnymi łapami rozważając następny ruch i zastanawiając się, czy będzie musiał walczyć, uciekać, czy się poddać. Agresywny, zły pies trzyma ogon wysoko podczas polowania czy ataku. Popatrz, co mogło sprowokować taką postawę? Sprawdź też, w jaki sposób pies rozłożył wagę swego ciała, upewniwszy się wcześniej, że zapraszająco macha ogonem. Jeśli wygląda na agresywnego, jego ciało będzie naprężone, a ciężar ciała przeniesiony na przednie łapy.


WSPINANIE SIĘ
Gdy twój pies próbuje kryć innego psa lub stojąc z boku kładzie przednie łapy na jego grzbiecie, zaznacza w ten sposób swoją dominację. Wspinanie się na innego psa jest zachowaniem występującym nie tylko u samców. Suki zajmujące wysoką pozycję w hierarchii też to robią. Właściciele psów są zdziwieni, dlaczego samiec wspina się na innego samca lub sukę "kryje" sukę. Takie zachowanie jest znaczenie częściej powiązane ze statusem społecznym zwierzęcia niż z płcią..


KRYCIE
W tym zachowaniu najczęściej jest zamiar seksualny, nawet jeśli "kryjący " pies jest kastratem. Można psom na to pozwolić, dopóki "kryty" pies nie spróbuje uciekać (oczywiście należy się przed tym upewnić, czy "kryjący" pies nie jest przypadkiem niekastrowanym samcem, a ten "kryty" suką z cieczką), gdyż może mieć to charakter manifestowania dominacji. Jeżeli pies próbuje kryć ludzi, należy natychmiast mu przeszkodzić, najlepiej jakimś głośnym, niespodziewanym dźwiękiem.


DYSZENIE
Ziajanie u psów nie zawsze jest oznaką zmęczenia. Może też wskazywać na niecierpliwe oczekiwanie lub stres. Powoduje chwilowe zmiany w ciele, przyśpieszone bicie serca i zwiększony dopływ krwi do mózgu, wypełnienie płuc tlenem i usuwanie dwutlenku węgla. W skrócie ziajanie energetyzuje ciało psa, orzeźwia go   i uspokaja. Pies oczekujący na wizytę u weterynarza zieje wielokrotnie, i jest to oznaka zdenerwowania. W grupie szkoleniowej może ziajać, aby poradzić sobie z frustracją i zrobić sobie przerwę. Pies, który zieje podczas jakiejś przyjemności czynności, na przykład, na spacerze,  robi tak, aby zarówno pobudzić energię, jaki i kontrolować podniecenie.


OBLIZYWANIE SIĘ
Jeśli twój pies często oblizuje nos i wargi oznacza to, że jest niespokojny. Może być zaskoczony nową sytuacją lub zaciekawiony zbliżaniem się obcego. Może też być bardzo mocno skoncentrowany, próbując wykazać się posłuszeństwem. Chociaż oblizujący się pies może być przyjacielski, lepiej nie zbliżać do niego z obcym psem, który też tak robi, gdyż oba są podniecone. Oblizywanie się czasem poprzedza gryzienie.


OCIERANIE SIĘ
Psy to zwierzęta bardzo przyjemne w dotyku, ale nie zawsze szanują twoją odrębność. Zwykle lubią się ocierać o ludzkie nogi. Pies, który się łasi w przeciwieństwie do kociego ocierania się całym ciałem, może próbować rozszerzyć swój teren przejmując twój. Bywa też odwrotnie, niektóre psy łaszą się wyrażając czuły rodzaj posiadania, lub aby nie pozwolić odejść gdzie indziej. Jeśli twój pies ociera się o twoje nogi, najprawdopodobniej próbuje tylko podrapać się w trudnym do dosięgnięcia miejscu.


UŚMIECH
Alaskan malamute i samojed znane są ze swych "uśmiechów". Czasem psy pokazują coś, co jest znane jako "uległy uśmiech", a jest rodzajem zachowania łagodzącego. To zachowanie jest często spotykane u dalmatyńczyków. Jednak większość psów nie uśmiech się w taki sposób, jak ludzie. Jeśli jest inaczej próbują się "uśmiechnąć" pokazując zęby, gdyż czują się zagrożone.


PODWINIĘTY OGON I POŁOŻONE USZY
Jeżeli pies podwija ogon i kładzie uszy po sobie (do tyłu), robi kilka kroków wstecz, aby schować się za tobą, oznacz to, że czuje się niepewnie. Powodem takiego zachowania może być nieznana mu osoba lub przedmiot. Musisz go uspokoić, załagodzić jego strach pokazując mu spokojnie i powoli ten przedmiot (lub osobę) którego się obawia.


SZTURCHANIE NOSEM
Psy lubią popychać ludzi nosem. W większości przypadków oznacza to po prostu sympatię lub zainteresowanie. Jeśli na przykład czytasz gazetę, pies może szturchnąć twoją rękę, aby odwrócić uwagę od gazety, a zwrócić na niego. A może fotel na którym siedzisz to jego ulubione miejsce, i chce cię z niego przegonić i sam tam usiąść?


PODNOSZENIE ŁAPY
Jeżeli podniesienie łapie towarzyszy zrelaksowany, wesoły wyraz pyska i neutralna postawa, oznacza to że pies chce tylko zwrócić na siebie uwagę. Jeśli podniesiona łapa jest bardziej w pozycji zapraszającej do zabawy, twój pies próbuje powiedzieć coś innego. Może ma rzep między palcami lub lód przymarznięty do opuszki i prosi o pomoc. Niektóre psy podnoszą łapę, gdy są na czymś intensywnie skoncentrowane, na przykład na piłce lub na kocie. Pointery i setery zostały tak wyhodowane, aby podniesioną łapę zawiadomić właściciela o obecności zwierzyny. Przedstawiciele tych ras często podnoszą łapę, gdy zobaczą coś interesującego, nawet jeśli nie dotyczy to polowania.


CICHE SYGNAŁY
Psy używają wielu sygnałów mowy ciała, aby uspokoić siebie, inne psy lub ludzi, z którymi mają kontakt .
Należą do nich dyszenia, zerwanie kontaktu wzrokowego, oblizywanie się, wąchanie, obracanie się, drapanie się lub otrząsanie jakby były mokre. Aby wiedzieć kiedy pies wysyła cichy sygnał należy zwrócić uwagę na sytuację, która mogła go spowodować. Podczas sesji treningowej pies może nagle zacząć się drapać. Jeżeli niema pcheł i nie drapie się przez cały czas trwania treningu, może w ten sposób reagować na stres lub pokazywać, że chce mieć przerwę. Takie zachowanie jest psim odpowiednikiem sytuacji, gdy ludzie zmieniają temat, jeśli sprzeczka grozi wybuchem.


                KRÓTKI PRZEWODNIK PO MOWIE CIAŁA
Obserwując uważnie psa, jego zachowanie i ruchy różnych części ciała można się dużo dowiedzieć o innych psach.
OCZY
- Bezpośredni kontakt wzrokowy świadczy o tym,
     że pies jest silny i pewny siebie .
- Przelotny kontakt wzrokowy - jest zadowolony
- Odwracanie wzroku - Podporządkowanie
- Rozszerzone źrenice - strach


USZY
- Swobodnie trzymane uszy - pies jest spokojny
- Uszy podniesione świadczą o jego czujności i uwadze.
- Uszy podniesione i skierowane do przodu wskazują, że zwierzę jest
  gotowe stanąć do walki, manifestuje swoją pozycję lub jest agresywny.
- Uszy położone po sobie - pies jest zaniepokojony lub przestraszony .


RUCHY CIAŁA
-Podawanie łapy jest gestem łagodzącym
- Lizanie pyska innego psa to zaproszenie do zabawy lub wyrażenie szacunku dla niego.
- "Ukłon" (przednie łapy wyciągnięte, zad w górze, pies macha ogonem) to zaproszenie do
   zabawy lub oznaka zadowolenia.
- Położenie głowy na grzbiecie innego psa to zachowanie stadne, dominacyjne.
- drżenie oznacza, że pies jest przerażony.
- Ocieranie się o innego psa lub łaszenie się do człowieka to przyjacielskie zachowania.


PYSK I WARGI
- Dyszenie- pies jest podekscytowany lub zdenerwowany, może też po prostu jest mu gorąco.
- Oblizywanie się - pies jest zdenerwowany lub próbuje uspokoić człowieka czy innego psa .          
- Pysk zrelaksowany - uchylony to oznaka spokojnego psa.
- Ściągnięte wargi - wyzywanie lub ostrzeżenie, szczególnie jeśli towarzyszy temu warczenie .


SIERŚĆ NA GRZBIECIE
- Nastraszona- pobudzenie - pies jest przestraszony lub jest to wyzwanie skierowane do innego psa
- Gładko położona pies jest spokojny.


OGON
- Ogon trzyma swobodnie - pies jest zupełnie spokojny.
- Wyprostowany sztywno, rytmicznie i wolno poruszający się na boki ogon - pies jest ostrożny lub stoi na      
   straży .
- Ogon opuszczany do dołu - pies czuje się nie pewnie lub jest zaniepokojony.
- Podniesiony w górę i szybko poruszający - podekscytowanie psa .
- Ogon podniesiony to oznaka czujności
- Ogon schowany między tylne łapy oznacza strach.

Szczekanie twojego Psa

     Szczekanie psa to najrozmaitsze dźwięki, od wszystkich tonów                                ujadania po głębokie, basowe szczeknięcia.

Jak Porozumiewają się nasze Psy

Psy "wypowiadają się" przy pomocy ruchów ciała, wyrazu pyska, ruchu uszu i ogona oraz rozmaitych dźwięków.


Psy i ludzie zwykle pozostają w dobrych stosunkach, chociaż należą do różnych gatunków i mają różne sposoby porozumiewania się. Ludzie używają przede wszystkim słów (mowy), a w mniejszym stopniu komunikacji niewerbalnej. Rzadko kiedy siedzą sobie wygodnie i obserwują zachowanie swojego psa.
Chodzi właśnie o to, abyś to zrobił, jeśli chcesz poznać swojego psa i sposób, w jaki porozumiewa się ze światem ludzi. Jeśli poobserwujesz psa i "mowę" jego ciała, szybko się zorientujesz, o co chodzi . Będziesz nawet mógł przewidzieć jego następny ruch. 


OBSERWOWANIE PSA 


Niektóre sygnały wysyłane przez psy są uniwersalne. Przy ich pomocy pies może porozumieć się zarówno z innym psem, jak i z człowiekiem. Gdy pies ugina przednie łapy dotykając mostkiem ziemi, zad wystawia w górę i macha ogonem- możesz być pewien, że zaprasza cię do zabawy. "Pobawmy się" jest czytelne, niezależnie od adresata. 
Istnieją subtelne różnice w zachowaniach różnych psów. Zauważ, jak zmienia się postawa twojego psa, jak poruszają się jego uszy, oczy, brwi, wargi, nos, pysk, ogon i sierść. Zwróć też uwagę na to, jak Zmienia się jego "mowa ciała" w zależności od okoliczności. Szybko zorientujesz się, jak zachowuje się, gdy jest zadowolony, zaniepokojony, dumny z siebie czy senny. Nie możesz jednak zakładać, że dobrze zrozumiesz zachowanie obcego psa. Wychwycenie subtelnych różnic w zachowaniu obcego psa to trudniejsza sprawa, która udaje się głównie fachowcom. 
 Pies spokojny czy trochę bojaźliwy łatwo może być wzięty za dominanta czy osobnika agresywnego. Aby nauczyć się wyłapywać niuanse w mowie ciała psa, jego ekspresji i wydawanych przez niego dźwięków, musisz zapoznać się z charakterem danej ras, jak i danego osobnika. Na przykład podwinięty ogon psa zwykle 
świadczy o tym, że czuje on się niepewnie. Jednak psy należące do "wzrokowców" (charty) często noszą ogon w ten sposób. 
Greyhound czy whippet z ogonem między tylnymi łapami najprawdopodobniej czuje się świetnie. 


CO MÓWI CIAŁO I PYSK PSA 
Uległe, podporządkowane psy wydaja się mniejsze, a psy dominujące - większe. Przerażony pies "robi się" mniejszy, wygląda, jakby się kurczył. Zaczyna drżeć, podwija ogon, kładzie uszy po sobie i odwraca oczy. Jeśli jest tak przerażony, może cały ciężar ciała przenieś na zad, jakby przysiadł. Może nawet "poddać się" kładąc na grzbiecie i pokazuje brzuch. 
Pies dominujący "robi się" większy jeży mu się sierść na grzbiecie, wysoko stawia ogon, ma wyprostowaną postawę. Nawiązuje kontakt wzrokowy, pysk ma zwykle zamknięty. Jeśli ciało psa pochyla się do przodu 
(w przeciwieństwie do poprzednio wyprostowanej pozycji ) i nastawia on uszy może to być oznaka agresji lub ataku. Pies agresywny może też "wbić" wzrok w przeciwnika, a przy zamkniętym pysku rozchylić wargi ukazujące zęby i warczeć. 
Pies spokojny, rozluźniony stanowi jego przeciwieństwo. Ogon trzyma w pozycji neutralnej nie jest on sztywno  
postawiony ani podwinięty pod ciało. Pysk jest najczęściej otwarty, uszy rozluźnione, lub częściowo skierowane do tyłu, ciężar ciała rozłożony równo na wszystkie cztery łapy, a w oczach nie ma oznak groźby czy napięcia. 


POZNAWANIE JĘZYKA PSA 
Większość właścicieli psów zna wydawane przez nie dźwięki - rozmaite szczeknięcia, skomlenie, piski, skowyt i wycie. Czasem też psy wydają takie dźwięki, jakby rozmawiały, chociaż nie jest to naśladowanie języka ludzi. Pies doskonale wie, że te dźwięki przyciągają uwagę jego pana, więc używa ich, aby zwrócić na siebie uwagę i być zauważonym. 
Psy wydają te dźwięki, aby oddziaływać na inne psy. Gdy w domu są dwa psy, z których jeden drzemie na kanapie, drugi zręcznie używając dźwięków i mowy ciała zaprasza go do zabawy. Gdy tylko pierwszy pies wstanie, drugi wskakuje na kanapę i zajmuje jego miejsce. Psy często szczekają, aby odwrócić uwagę przeciwnika, lub skomlą, aby uśpić jego czujność.
Warczenie, szczekanie czy skomlenie mogą mieć różne znaczenie w zależności od okoliczności. Szczekanie bardzo skutecznie przyciąga uwagę, może być sygnałem ostrzegawczym, oznaką zadowolenia, zdenerwowania czy zaskoczenia. Generalnie im szybciej i wyżej pies szczeka, tym bardziej jest podekscytowany czy pobudzony. 
Warczenie psa może być głębokie i groźne lub przypominać jęk zadowolenia (na przykład podczas drapania po grzbiecie). Gdy słuchasz swojego psa szybko poznasz repertuar jego dźwięków. Jeśli jednak masz do czynienia z obcym psem zaufaj instynktowi i nie bierz dosłownie słów jego właściciela, jakoby wydawane przez niego dźwięki były w rzeczywistości niegroźne. 


KONTAKT WZROKOWY 


Wiele osób uważa, że psy stosujące nisko w hierarchii odwracają wzrok, gdy się na nie patrzy, natomiast psy zajmujące wysoką pozycję patrzą nam prosto w oczy. Jednak w zależności od sytuacji pies może patrzeć wprost na nas gdzieś obok nas lub zupełnie uciekać wzrokiem, chociaż czuje się bardzo pewnie lub przeciwnie, jest łagodny jak baranek. Kidy pies uporczywie wpatruje się w ciebie, nie musisz mu udowadniać, że to ty jesteś panem, poza tym błędne jest stwierdzenie, że pies wtedy stara się zdominować człowieka. Łagodne, uległe psy często wpatrują się w swoich właścicieli wyrażając w ten sposób swoje uwielbienie. aby odczytać prawdziwe zamiary psa, należy obserwować wyraz jego pyska i pozycję ciała.
Pomaga to również lepiej zrozumieć charakter twojego psa. Intensywny kontakt wzrokowy może wyjaśnić, czy pies jest zainteresowany, co lubi, i czego nie lubi lub czego się boi. 


SPRAWDZANIE WĘCHEM 


Węch jest bardzo ważnym środkiem komunikacji dla psów. Każdy pies ma swój niepowtarzalny zapach, 
który znajduje się w płynnej zawartości gruczołów odbytowych, dwóch woreczkach mieszczących się w mięśniach odbytowych. Zapach jest wydzielany podczas defekacji, a także oddawaniu moczu i machanie ogonem. Dzięki niemu inne psy wiedzą jakiej płci i w jakim wieku jest osobnik, który go pozostawił, i jaki jest jego status. Psy stojące wysoko w hierarchii noszą ogon wysoko i starają się pozostawić ślad zapachowy jak najwyżej. Te nerwowe i podporządkowane często noszą ogon podwinięty, więc zapach jest mniej wyraźny. Psy spędzają dużo czasu na oddawaniu moczu i wąchaniu śladów po innych. Znaczenie moczem (zapachem) swojego terytorium jest charakterystyczne dla wilków i psów. Spacerujące psy, szczególnie dojrzałe niekastrowane samce, wąchają każde drzewo, płot i słupek sprawdzają zapachy pozostawione przez ich kolegów.
Gdy je znajdą, dodają swój zapach oddając mocz, i w ten sposób zaznaczają swój teren. Z tego powodu psy obsikują wszystko małymi porcjami moczu zamiast robiąc jedną dużą kałużę - zawsze muszą mieć mały zapas na wypadek, gdyby chciał zastosować "podpis" na jeszcze jednym obiekcie. Znaczenie to zwyczaj samców, ale suki też to robią. Nie każdy pies, który zaznacza swoją obecność robi to, aby oznakować teren lub podkreślić swoją pozycje. Wiele z nich przekazuje w ten sposób informacje. Wąchając dowiadują się, kto był w tym miejscu przed nimi, a zostawiając swój znak przekazują informację psom, które przyjdą później. 


RÓŻNE ZACHOWANIA


Czasem można źle zrozumieć własnego psa lub obcego, którego dobrze się zna. Nie wszystkie psie przekazy są jednoznaczne a psy, tak jak ludzie, mogą dawać sprzeczne sygnały. Zawsze istniała sprzeczność pomiędzy językiem ciała, kontaktem wzrokowym, głosem, działaniem i zamiarami u ludzi i u psów. U ludzi uśmiech jest oznaką przyjaźni i zadowolenia. U psów podnoszenie w górę warg i pokazywanie zębów to oznaka agresji. Jednak na przykład dalmatyńczyki "uśmiechają " się, gdy są posuszne wobec kogoś lub kogoś witają. Nie znaczy to, że nie należy uśmiechać się do swojego psa ; uczą się rozpoznawać sygnały dawane przez człowieka. Jednak obcy pies może źle zinterpretować wasze zachowanie i rozsądnie będzie zachować uśmiech dla psa, który zna was lepiej.
Gestykulacja to następna dziedzina, w której też możliwe są nieporozumienia. Ludzie mają tendencję do gestykulowania podczas rozmowy; takie gesty mogą denerwować psy, ponieważ nie rozumieją ich znaczenia. Ludzie mają zazwyczaj witać się ze sobą, a także z psami, stojąc prosto; psy nie zdają sobie sprawy, gdyż mają zazwyczaj ostrożnie zbliżać się do siebie i do obcych, poruszając się z rezerwą dopóki nie upewnią się, jak zostaną przyjęte.
Obserwują swojego psa i zapamiętają zwyczaje, które świadczą o wrażliwości, strachu, łagodnym bądź agresywnym charakterze. Te obserwacje pomogą ci przewidzieć niespodziewane zachowania i utrzymać kontrolę nad psem, jeśli będzie zdenerwowany.