Psy "wypowiadają się" przy pomocy ruchów ciała, wyrazu pyska, ruchu uszu i ogona oraz rozmaitych dźwięków.
Psy i ludzie zwykle pozostają w dobrych stosunkach, chociaż należą do różnych gatunków i mają różne sposoby porozumiewania się. Ludzie używają przede wszystkim słów (mowy), a w mniejszym stopniu komunikacji niewerbalnej. Rzadko kiedy siedzą sobie wygodnie i obserwują zachowanie swojego psa.
Chodzi właśnie o to, abyś to zrobił, jeśli chcesz poznać swojego psa i sposób, w jaki porozumiewa się ze światem ludzi. Jeśli poobserwujesz psa i "mowę" jego ciała, szybko się zorientujesz, o co chodzi . Będziesz nawet mógł przewidzieć jego następny ruch.
OBSERWOWANIE PSA
Niektóre sygnały wysyłane przez psy są uniwersalne. Przy ich pomocy pies może porozumieć się zarówno z innym psem, jak i z człowiekiem. Gdy pies ugina przednie łapy dotykając mostkiem ziemi, zad wystawia w górę i macha ogonem- możesz być pewien, że zaprasza cię do zabawy. "Pobawmy się" jest czytelne, niezależnie od adresata.
Istnieją subtelne różnice w zachowaniach różnych psów. Zauważ, jak zmienia się postawa twojego psa, jak poruszają się jego uszy, oczy, brwi, wargi, nos, pysk, ogon i sierść. Zwróć też uwagę na to, jak Zmienia się jego "mowa ciała" w zależności od okoliczności. Szybko zorientujesz się, jak zachowuje się, gdy jest zadowolony, zaniepokojony, dumny z siebie czy senny. Nie możesz jednak zakładać, że dobrze zrozumiesz zachowanie obcego psa. Wychwycenie subtelnych różnic w zachowaniu obcego psa to trudniejsza sprawa, która udaje się głównie fachowcom.
Pies spokojny czy trochę bojaźliwy łatwo może być wzięty za dominanta czy osobnika agresywnego. Aby nauczyć się wyłapywać niuanse w mowie ciała psa, jego ekspresji i wydawanych przez niego dźwięków, musisz zapoznać się z charakterem danej ras, jak i danego osobnika. Na przykład podwinięty ogon psa zwykle
świadczy o tym, że czuje on się niepewnie. Jednak psy należące do "wzrokowców" (charty) często noszą ogon w ten sposób.
Greyhound czy whippet z ogonem między tylnymi łapami najprawdopodobniej czuje się świetnie.
CO MÓWI CIAŁO I PYSK PSA
Uległe, podporządkowane psy wydaja się mniejsze, a psy dominujące - większe. Przerażony pies "robi się" mniejszy, wygląda, jakby się kurczył. Zaczyna drżeć, podwija ogon, kładzie uszy po sobie i odwraca oczy. Jeśli jest tak przerażony, może cały ciężar ciała przenieś na zad, jakby przysiadł. Może nawet "poddać się" kładąc na grzbiecie i pokazuje brzuch.
Pies dominujący "robi się" większy jeży mu się sierść na grzbiecie, wysoko stawia ogon, ma wyprostowaną postawę. Nawiązuje kontakt wzrokowy, pysk ma zwykle zamknięty. Jeśli ciało psa pochyla się do przodu
(w przeciwieństwie do poprzednio wyprostowanej pozycji ) i nastawia on uszy może to być oznaka agresji lub ataku. Pies agresywny może też "wbić" wzrok w przeciwnika, a przy zamkniętym pysku rozchylić wargi ukazujące zęby i warczeć.
Pies spokojny, rozluźniony stanowi jego przeciwieństwo. Ogon trzyma w pozycji neutralnej nie jest on sztywno
postawiony ani podwinięty pod ciało. Pysk jest najczęściej otwarty, uszy rozluźnione, lub częściowo skierowane do tyłu, ciężar ciała rozłożony równo na wszystkie cztery łapy, a w oczach nie ma oznak groźby czy napięcia.
POZNAWANIE JĘZYKA PSA
Większość właścicieli psów zna wydawane przez nie dźwięki - rozmaite szczeknięcia, skomlenie, piski, skowyt i wycie. Czasem też psy wydają takie dźwięki, jakby rozmawiały, chociaż nie jest to naśladowanie języka ludzi. Pies doskonale wie, że te dźwięki przyciągają uwagę jego pana, więc używa ich, aby zwrócić na siebie uwagę i być zauważonym.
Psy wydają te dźwięki, aby oddziaływać na inne psy. Gdy w domu są dwa psy, z których jeden drzemie na kanapie, drugi zręcznie używając dźwięków i mowy ciała zaprasza go do zabawy. Gdy tylko pierwszy pies wstanie, drugi wskakuje na kanapę i zajmuje jego miejsce. Psy często szczekają, aby odwrócić uwagę przeciwnika, lub skomlą, aby uśpić jego czujność.
Warczenie, szczekanie czy skomlenie mogą mieć różne znaczenie w zależności od okoliczności. Szczekanie bardzo skutecznie przyciąga uwagę, może być sygnałem ostrzegawczym, oznaką zadowolenia, zdenerwowania czy zaskoczenia. Generalnie im szybciej i wyżej pies szczeka, tym bardziej jest podekscytowany czy pobudzony.
Warczenie psa może być głębokie i groźne lub przypominać jęk zadowolenia (na przykład podczas drapania po grzbiecie). Gdy słuchasz swojego psa szybko poznasz repertuar jego dźwięków. Jeśli jednak masz do czynienia z obcym psem zaufaj instynktowi i nie bierz dosłownie słów jego właściciela, jakoby wydawane przez niego dźwięki były w rzeczywistości niegroźne.
KONTAKT WZROKOWY
Wiele osób uważa, że psy stosujące nisko w hierarchii odwracają wzrok, gdy się na nie patrzy, natomiast psy zajmujące wysoką pozycję patrzą nam prosto w oczy. Jednak w zależności od sytuacji pies może patrzeć wprost na nas gdzieś obok nas lub zupełnie uciekać wzrokiem, chociaż czuje się bardzo pewnie lub przeciwnie, jest łagodny jak baranek. Kidy pies uporczywie wpatruje się w ciebie, nie musisz mu udowadniać, że to ty jesteś panem, poza tym błędne jest stwierdzenie, że pies wtedy stara się zdominować człowieka. Łagodne, uległe psy często wpatrują się w swoich właścicieli wyrażając w ten sposób swoje uwielbienie. aby odczytać prawdziwe zamiary psa, należy obserwować wyraz jego pyska i pozycję ciała.
Pomaga to również lepiej zrozumieć charakter twojego psa. Intensywny kontakt wzrokowy może wyjaśnić, czy pies jest zainteresowany, co lubi, i czego nie lubi lub czego się boi.
SPRAWDZANIE WĘCHEM
Węch jest bardzo ważnym środkiem komunikacji dla psów. Każdy pies ma swój niepowtarzalny zapach,
który znajduje się w płynnej zawartości gruczołów odbytowych, dwóch woreczkach mieszczących się w mięśniach odbytowych. Zapach jest wydzielany podczas defekacji, a także oddawaniu moczu i machanie ogonem. Dzięki niemu inne psy wiedzą jakiej płci i w jakim wieku jest osobnik, który go pozostawił, i jaki jest jego status. Psy stojące wysoko w hierarchii noszą ogon wysoko i starają się pozostawić ślad zapachowy jak najwyżej. Te nerwowe i podporządkowane często noszą ogon podwinięty, więc zapach jest mniej wyraźny. Psy spędzają dużo czasu na oddawaniu moczu i wąchaniu śladów po innych. Znaczenie moczem (zapachem) swojego terytorium jest charakterystyczne dla wilków i psów. Spacerujące psy, szczególnie dojrzałe niekastrowane samce, wąchają każde drzewo, płot i słupek sprawdzają zapachy pozostawione przez ich kolegów.
Gdy je znajdą, dodają swój zapach oddając mocz, i w ten sposób zaznaczają swój teren. Z tego powodu psy obsikują wszystko małymi porcjami moczu zamiast robiąc jedną dużą kałużę - zawsze muszą mieć mały zapas na wypadek, gdyby chciał zastosować "podpis" na jeszcze jednym obiekcie. Znaczenie to zwyczaj samców, ale suki też to robią. Nie każdy pies, który zaznacza swoją obecność robi to, aby oznakować teren lub podkreślić swoją pozycje. Wiele z nich przekazuje w ten sposób informacje. Wąchając dowiadują się, kto był w tym miejscu przed nimi, a zostawiając swój znak przekazują informację psom, które przyjdą później.
RÓŻNE ZACHOWANIA
Czasem można źle zrozumieć własnego psa lub obcego, którego dobrze się zna. Nie wszystkie psie przekazy są jednoznaczne a psy, tak jak ludzie, mogą dawać sprzeczne sygnały. Zawsze istniała sprzeczność pomiędzy językiem ciała, kontaktem wzrokowym, głosem, działaniem i zamiarami u ludzi i u psów. U ludzi uśmiech jest oznaką przyjaźni i zadowolenia. U psów podnoszenie w górę warg i pokazywanie zębów to oznaka agresji. Jednak na przykład dalmatyńczyki "uśmiechają " się, gdy są posuszne wobec kogoś lub kogoś witają. Nie znaczy to, że nie należy uśmiechać się do swojego psa ; uczą się rozpoznawać sygnały dawane przez człowieka. Jednak obcy pies może źle zinterpretować wasze zachowanie i rozsądnie będzie zachować uśmiech dla psa, który zna was lepiej.
Gestykulacja to następna dziedzina, w której też możliwe są nieporozumienia. Ludzie mają tendencję do gestykulowania podczas rozmowy; takie gesty mogą denerwować psy, ponieważ nie rozumieją ich znaczenia. Ludzie mają zazwyczaj witać się ze sobą, a także z psami, stojąc prosto; psy nie zdają sobie sprawy, gdyż mają zazwyczaj ostrożnie zbliżać się do siebie i do obcych, poruszając się z rezerwą dopóki nie upewnią się, jak zostaną przyjęte.
Obserwują swojego psa i zapamiętają zwyczaje, które świadczą o wrażliwości, strachu, łagodnym bądź agresywnym charakterze. Te obserwacje pomogą ci przewidzieć niespodziewane zachowania i utrzymać kontrolę nad psem, jeśli będzie zdenerwowany.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz