Wzrok twojego Psa

Chociaż wzrok nie jest najważniejszym zmysłem psa, jego oczy mają zróżnicowaną przydatność w zależności od rasy.

Psy często używają wzroku po prostu, aby po­twierdzić wrażenia odbierane przez inne zmysły. Na przykład gdy pies usłyszy, że nadjeż­dża samochód jego pana, biegnie do drzwi. Zna ten dźwięk, więc widok samochodu tylko po­twierdza to, o czym już wiedział. To samo po­wtarza się, gdy pies poczuje zapach wiewiórki i zaczyna iść za nim. Gdy wypłoszy wiewiórkę, jej widok pobudza go do pogoni, ale nie daje żadnych innych informacji. Potwierdza po pro­stu to, co wcześniej „powiedział" mu nos.

WZROK PSA

Od dawna wiadomo, że psy, podobnie jak więk­szość zwierząt domowych, rozpoznają głównie czerń i biel, w przeciwieństwie do większości pta­ków i naczelnych, które dobrze widzą trzy kolory podstawowe. Oznacza to, że pies widzi świat po­dobnie jak człowiek, który jest daltonistą.

Badania wykazały, że rozmieszczenie komó­rek w siatkówce jest bardzo różne w zależności od kształtu czaszki. To by sugerowało, że psy o różnym kształcie czaszki widzą świat na różne sposoby, i może wyjaśnić dlaczego wszystkie ra­sy „wzrokowców" — saluki, charty angielskie, borzoje i charty afgańskie mają długie pyski. Wydaje się, że psy o długim pysku mają dobre pole widzenia, doskonałe przy wypatrywaniu szybko poruszającej się zwierzyny. Psy o skróconym pysku mają pole widzenia trochę ograni­czone, co oznacza, że są mniej przydatne do po­lowania w grupie, za to lepiej potrafią skupić się na ludzkiej twarzy.

Oko psa jest bardziej wrażliwe na światło i ruch niż oko ludzkie, lecz już nie tak dobrze widzi przedmioty nieruchome. To wyjaśnia, dlaczego pies dostrzega nawet lekki ruch w sła­bym oświetleniu, a czasem w jasnym świetle nie widzi blisko leżącej piłki. Zaburzenie wi­dzenia kolorów sprawia, że nawet bardzo kolo­rowe piłki, kontrastujące z podłożem, nie są ła­twiejsze do spostrzeżenia.

Człowiek i pies mają w oku różną liczbę ko­mórek wzrokowych odpowiedzialnych za reakcje na natężenie światła, tak zwanych pręcików siat­kówki. Pręciki te wyłapują nawet bardzo słabe światło. Psy mają ich dużo więcej niż my i dlate­go lepiej od nas widzą w słabym oświetleniu. Jest to pozostałość po dzikich przodkach. Większość zwierząt, na które polują dzikie psy, jest aktywna o świcie i o zmierzchu, więc musiały przystoso­wać się do polowania w słabym oświetleniu. Prę­ciki siatkówki umożliwiają też widzenie kolorów, takich jednak psy mają o wiele mniej niż ludzie, gdyż rozpoznawanie kolorów nie spełnia tak waż­nej roli w ich życiu jak widzenie mchu. Gdy psy były jeszcze drapieżnikami, ruch zwiększał ich czujność, gdyż wskazywał na zbliżanie się zdoby­czy. Współczesne psy zatraciły instynkt i umie­jętności swych przodków.

Oko psa ma szerszy kąt widzenia niż ludzkie, wynosi on od 190° u psów krótkopyskich, jak mops czy pekińczyk, do 270° u charta angiel­skiego. Dla porównania pole widzenia człowie­ka wynosi tylko 180°.

Jest jednak pewna rzecz, niezmienna nieza­leżnie od rasy psa, mianowicie wielkość oka. Wielkość gałki ocznej chihuahua jest nawet po­równywalnie większa niż u mastifa, dlatego ma­łe pieski wyglądają, jakby miały wyłupiaste oczy.

W RUCHU

Psy mają ograniczoną zdolność widzenia koloru czerwonego; border collie reaguje bardziej na ruch niż na kolor lecącego dysku.