Wielka wyprawa z własnym Psem

           Nawet pies mieszkający w mieście lubi wyjścia w teren i dalekie wędrówki razem z właścicielem.

Psy lubią otwartą przestrzeń, świeże powietrze i nowe, intrygujące zapachy. Niektóre z nich tak to ekscytuje, że zaczynają dużo szczekać, biegają tam i z powrotem po szlaku, płosząc dzikie zwierzęta, przeszkadzając innym ludziom i męcząc się niepotrzebnie, chociaż wycieczka jeszcze na dobre się nie zaczęła. Pracownicy parków narodowych i rezerwatów corocznie mają wiele skarg na głośne, agresywne czy nadmiernie żywiołowe psy. Aby twój pies cieszył się z wyprawy i nie denerwował innych, należy go odpowiednio przygotować.

Przed wycieczką
Niektóre psy są lepiej przystosowane do dalekich wypraw niż inne. Większość psich sportowców, na przykład psy myśliwskie, uwielbia dalekie wędrówki. Psy o krótkim nosie, jak mops, buldog czy pekińczyk często mają kłopoty z oddychaniem i zbyt duża ilość ruchu je męczy. Nie są zbyt zadowolone z długich spacerów, szczególnie w czasie upałów.
Zapytaj swojego weterynarza, czy twój pies jest gotowy na dalekie wyprawy. Weź także kopię świadectwa zdrowia i książeczkę szczepień.Na niektóre campingi nie są wpuszczane psy bez tych dokumentów. Jeśli chcesz przekroczyć granicę, twój pies musi mieć wszystkie swoje dokumenty, w tym psi paszport.
Jeśli twój pies nie jest przyzwyczajony do regularnego, intensywnego ruchu, powinieneś stopniowo zwiększać jego ilość w tygodniach poprzedzających wycieczkę.
Musisz też zabrać odpowiednią ilość karmy i wody dla psa, i być może lekarstwo na chorobę lokomocyjną, aby dojechać do miejsca przeznaczenia.

GOTOWY DO WYMARSZU. Psa można przyzwyczaić do noszenia swojego prowiantu w plecaku.
 ADRESATKA. 
W sklepach z artykułami dla zwierząt można kupić „adresatkę" - mały pojemniczek, który przyczepia się do obroży psa. Można do niego wtożyć kartkę z adresem i telefonem, co jest bardzo przydatne, jeśli pies nam się zgubi.

Na szlaku

Pod kontrolą

Najprostszym sposobem zapobiegania większości problemów z zachowaniem psa na szlaku jest prowadzenie go na smyczy. Na większości terenów publicznych prowadzenie psa na smyczy jest wymagane przez prawo, dla wygody innych wędrowców i bezpieczeństwa psa. Na niektórych terenach publicznych znajdują się też pastwiska i pies może być zastrzelony za ganianie pasących się zwierząt czy dzikiej zwierzyny. Prowadzenie psa na smyczy nie zakłóci jego radości z wycieczki, pod warunkiem, że został prawidłowo nauczony na niej chodzić .

Etykieta na szlaku
Większość ludzi wędruje po dzikich terenach spodziewając się, że znajdzie tam spokój i ciszę. Ujadający pies popsuje tę przyjemność, więc ograniczaj szczekanie psa do minimum. Przed wyjazdem z domu naucz psa komendy „spokój" , lub połóż rękę na pysku szczekającego psa; to powinno mu przeszkodzić, ale tylko na krótko, ponieważ szybko nauczy się unikać twojej ręki.
Inny zwyczaj na dalekich szlakach to unikanie przepychania się i tłoczenia. Wiele szlaków jest zbyt wąskich, aby dwie osoby mogły wygodnie przejść. Musisz nauczyć psa schodzenia ze ścieżki na drugą stronę, gdy ktoś nadchodzi. Jeśli na przykład pies idzie przy lewej nodze i chcesz, żeby zmienił stronę, użyj smyczy, aby go skierować na prawo, potem powiedz „równaj", gdy idzie przy prawej nodze. Większość psów szybko uczy się związku słowa i gestu i przechodzi na wymaganą stronę.
Jeżeli ze szlaku korzystają też rowerzyści czy biegacze, mogą pobudzić instynkt pogoni u psa. Gdy twój pies gania różne obiekty, podaj komendę „siad", kiedy biegacz czy rowerzysta zbliża się z przeciwka i daj mu nagrodę za spokojne zachowanie.

Odpowiedni sprzęt
Spróbuj używać obroży i cienkiej, nylonowej smyczy z mechanizmem umożliwiającym regulację jej długości. Smycz skórzana jest ciężka i obciąża ręce podczas długiej wędrówki.
Pies powinien być też zabezpieczony przed pchłami i kleszczami. Przed wyjściem z domu używaj środka w sprayu. Lepiej jest nie spryskiwać bezpośrednio psa, ale zwilżyć sprayem ścierkę i wytrzeć nią psa; to pozwoli kontrolować stosowanie środka, aby nie dostał się do jego oczu, nosa i pyska.
Rozważ wyposażenie pupila w psi plecak. Nawet nieduży piesek może nieść swoją karmę oraz składane miski na wodę i pokarm. W domu musisz nauczyć go noszenia takiego plecaka. Musi się przyzwyczaić nie tylko do jego wagi; plecak sprawia, że pies staje się szerszy niż normalnie, więc nie zmieści się tam, gdzie zwykle. Najpierw załóż mu na krótko pusty plecak. Stopniowo wydłużaj czas noszenia, zwiększając też jego wagę, aż do momentu, gdy będzie ważył w przybliżeniu tyle, ile pies poniesie na szlaku.

ZMIANA STRONY. Naucz psa zmiany stron na komendę, co ułatwi schodzenie z drogi innym wędrowcom i rowerzystom.
PROSZĘ PRZEJŚĆ. Na wąskich szlakach grzecznie jest zabrać psa na bok i pozwolić przejść innym.