Agresja u psa może się objawiać na wiele sposobów — może to być warczenie, szczekanie, groźne pomruki, wyrywanie się do przodu, chwytanie zębami i gryzienie.
Czasem pies manifestuje agresywne zamiary wpatrując się w rywala i „powiększając się" przez podniesienie uszu i zjeżenie sierści na grzbiecie. Niekastrowane samce psów często zachowują się agresywnie w stosunku do innych samców, co kończy się walką.
Strach, ból i nerwowość także mogą powodować agresywne zachowania. Jeśli twój pies okazuje agresję i straszy członków rodziny, gości lub nieznajomych, lub kogoś ugryzł, to niezbędna jest pomoc wykwalifikowanego specjalisty - zoopsy-chologa. Nie licz na to, że problem sam zniknie. Dopóki nie poczujesz, że psu można zaufać, nie zostawiaj go bez nadzoru z dziećmi, które uczą się chodzie.
Wczesna interwencja
Najlepszym sposobem na opanowanie agresywnego zachowania jest zapobieganie mu od początku. Gdy po raz pierwszy pies warknie, nie obawiaj się powiedzieć mu „nie!". Gdy to zrobisz, pies będzie wiedział, że poważnie podchodzisz do spraw wychowania. Działaj natychmiast, gdy usłyszysz bulgot w gardle psa. Szybciej zrozumie przekaz, gdy będzie wiedział, że to, co chciał zrobić, nie jest tolerowane. Kiedy mówisz mu „nie!", najlepiej zaproponować mu coś innego, i potem go nagrodzić za wykonanie.
Kiedy masz szczeniaka, ustal już na początku, że to ty jesteś szefem i określ reguły, których humanitarnie, lecz niewzruszenie przestrzegaj. Przyzwyczajaj go, że to ty zajmujesz się jego jedzeniem, zabawkami i nim samym. Rób to, gdy jest spokojny, a nie podekscytowany. Jeśli chcesz coś zabrać szczeniakowi, zrób to pewnie, lecz łagodnie i daj mu w zamian coś innego, na przykład ulubioną zabawkę. Gdy będziesz krzyczał i gwałtownie wyciągniesz rękę w jego kierunku, wystraszysz go i sprowokujesz agresywną odpowiedź. Pamiętaj, że surowa kara może sprowokować agresję wywołaną strachem lub bólem. Jeśli musisz udzielić mu reprymendy, wystarczy ostra nagana ustna. Zawsze nagradzaj psa smakołykiem i pochwal za spokojne, uległe zachowanie.
W wieku 3 do 6 miesięcy szczeniaki ząbkują. W tym czasie lubią też bawić się z ludźmi, a miękka, pulchna ręka przypomina im gumowe zabawki. Lekkie ugryzienie w zabawie nie jest przejawem agresji, ale może przerodzić się w mocnejsze, co może prowadzić do agresji. Lepiej więc bawić się w coś innego, na przykład w „zapasy" czy „przeciąganie liny". Aby powstrzymać rozwój agresywnych zachowań u szczeniaka, unikaj zabawy, w której on zwycięża.
JESTEŚ SZEFEM. Regularne ćwiczenie posłuszeństwa uczy psa, że jego pan jest przodownikiem, a to zmniejsza podatność na agresywne zachowania.
TO TYLKO GRA. Psy w udawanej walce ustalają wzajemną hierarchię.
Zapobieganie agresji
Niektóre psy są nieufne wobec nieznanych osób i wykazują agresję wobec nich. Wczesne i częste poznawanie różnych ludzi w wielu miejscach to dobry początek na uniknięcie takiego zachowania; życie pod kloszem nie przygotuje psa na uliczny hałas, inne psy czy obcych. Spokojnym, łagodnym głosem zachęcaj szczeniaka do przyjacielskich kontaktów z innymi ludźmi.
Gdy masz gościa, naucz psa siedzieć lub leżeć. Spraw, aby spotkanie nowej osoby było przyjemne, dając psu smakołyk i chwaląc go. Pies szybko nauczy się, że ludziom wchodzącym do domu towarzyszy coś smacznego. Pies może wyczuwać twoje nastawienie, więc wyluzuj się i pochwal go, gdy weźmie smakołyk i nie wykazuje nieśmiałości.
Jeżeli pies się przestraszy, nie pocieszaj go i nie uspokajaj mówiąc łagodnie jak do dziecka. Najgorszą rzeczą jest mówienie przestraszonemu psu: „Nie bój się, nic się nie stało". To tylko wzmocni jego bojaźliwe zachowanie, bo stale będzie oczekiwał od ciebie wsparcia. Bądź zrelaksowany i nie zwracaj na to uwagi, a pies będzie cię naśladował.
Jeśli zaadoptowałeś dorosłego psa, który jest agresywny w stosunku do ludzi i innych psów, możesz użyć smyczy, aby go kontrolować, nawet w domu. Może to nawet uchronić przed pogryzieniem twoich gości.
W miejscach publicznych prowadź psa na smyczy i w kagańcu. Jeżeli podejrzewasz, że twój pies - samiec może nie lubić innych samców, nie dopuszczaj go do nich zbyt blisko. Gdy twój pies zachowuje się nerwowo w stosunku do dzieci, spraw, aby nabrał do nich zaufania; każ mu usiąść w pobliżu placu zabaw, gdzie dzieci biegają. Kiedy pies jest wyraźnie zaniepokojony i przestraszony tą sytuacją i nie może się uspokoić, zabierz go stamtąd. Jeśli takie zachowanie powtarza się nadal, będziesz musiał poszukać fachowej
pomocy. Nie licz na to, że pies wyrośnie z takiego zachowania.
PSY OBRONNE I STRÓŻUJĄCE
Wielu właścicieli chce mieć psa, który szczekaniem ostrzega przed intruzami. Ale jak spowodować, aby pies szczekał, ale nie był nadmiernie podekscytowany czy rozdrażniony? Ważna jest tu kontrola i wczesny trening. Nie pozwalaj szczeniakowi nadmiernie szczekać zarówno w domu, jak i na zewnątrz. Nadmierne szczekanie pobudza psa i nasila agresywne zachowanie. Gdy nadmierne szczekanie się zaczyna, musisz podejść do psa i je przerwać. Może nawet będziesz musiał wziąć psa na smycz, wtedy łatwiej go uspokoisz.
Niektóre rasy zostały stworzone jako stróżujące, więc wiele cech, takich jak posłuszeństwo, lojalność i agresja było aktywnie selekcjonowanych przez hodowców. Ponieważ wiele z tych ras to naturalni stróże, muszą być one starannie wyszkolone. Dobry pies stróżujący od początku powinien być uczony panowania nad agresją.
MIŁA ZABAWA.
Chociaż wiele psów lubi ostrą zabawę, może to prowokować do agresywnego zachowania. Jeśli twój pies ma do tego tendencję, unikaj zabaw, w których jest zwycięzca i pokonany, takich jak przeciąganie liny.
SZUKANIE KŁOPOTÓW. Wiele ras, takich jak Jack Russell terrier i niektóre inne teriery, często ma tendencję do agresji wobec innych psów.
Psy to stworzenia o bardzo silnym instynkcie terytorialnym, szczególnie gdy są często przywiązane na podwórku. Niektóre z nich stają się bardzo zaborcze wobec tego małego kawałka ziemi i mogą stać się agresywne. Tak więc psy przywiązane nie mogą uciec przed drażnieniem czy inną przykrością, w wyniku czego pozostaje im tylko agresja, aby powstrzymać takie zachowanie. Psy wyhodowane do stróżowania mają szczególnie duże skłonności do nadmiernego instynktu terytorialnego.
Instynkt terytorialny nie dotyczy tylko domu czy podwórka. Może wchodzić w grę każde miejsce, w którym pies bywa regularnie, na przykład park czy nawet ulica, którą spaceruje. Aby temu zapobiec, trzeba zmieniać trasę spacerów i odwiedzane miejsca tak często, jak to jest możliwe.
Kiedy dwa psy spotykają się po raz pierwszy, natychmiast starają się ustalić między sobą hierarchię. Jeśli jeden z nich zaznacza swój autorytet, a drugi reaguje na to ulegle, będzie spokój. Kłopoty zaczynają się, gdy każdy z psów chce być górą.
Kiedy wyprowadzasz psa na spacer, prowadź go na luźnej smyczy. Jeśli staje się agresywny, gdy zbliża się inny pies, spróbuj odwrócić jego uwagę zmieniając krok lub często zmieniając kierunek. Jeśli zauważysz, że spostrzegł innego psa, nie ciągnij go i nie skracaj smyczy. Pies wyczuje, że cos się z tobą dzieje i przygotuje się na potencjalne zagrożenie. Jeśli
pozostaniesz spokojny, pies także będzie bardziej zrelaksowany.
Bardzo miło jest patrzeć na bawiące się psy. Ich igraszki, tarzanie się i zabawa w berka mogą zajmować je przez kilka godzin. Dwa psy, które mieszkają razem, zwykle ustalają między sobą własne reguły i ganiają się na zmianę. Jednak te pomruki i pościgi mogą szybko wymknąć się spod kontroli, jeśli na scenie pojawi się nowy pies lub jeden z uczestników zabawy stanie się zbyt pobudzony i podniesie poziom zabawy. Jeśli jeden z psów ustawicznie chwyta drugiego za szyję i przewraca go na ziemię lub chwyta tak silnie, że tamten skomle, nie można na to pozwalać. Jeśli jeden z psów jest mniejszy lub młodszy, może stać się bojaźliwy „dzięki" takiej ostrej zabawie.
Aby uniknąć walki, uważaj, gdy psy „trenują" - stają na tylnych łapach i gryzą się po uszach czy głowie w zabawie. Pies, który ma dominujący charakter, jest bojaźliwy lub kiedyś był już zaatakowany, może łatwo wdać się w bójkę.
Gdy widzisz walczące psy, nie chwytaj ich za obroże, chociaż wydaje się to logiczne. Twój pies może uznać twoją rękę za część ciała drugiego psa, zaatakować ją i cię ugryźć. Zamiast tego spróbuj uderzyć w jakiś metalowy przedmiot — głośny dźwięk może odwrócić uwagę psów. Można też polać walczące psy wodą z ogrodowego węża, czy wiadra. Zimny prysznic może wystraszyć psy i rozdzielić na tyle, że zdążysz zawołać swojego psa, wziąć go na smycz i odejść. Jeżeli masz samca, najlepszym zabezpieczeniem go przed wdawaniem się w bójki jest kastracja. To zmniejszy je-naturalną tendencję do agresji, a także sprawi, że inne psy nie będą nieustannie widziały w nim rywala zagrażającego ich pozycji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz