sobota, 21 stycznia 2012

Utonięcie twojego Psa. Co Robić ?


Podobnie jak małe dziecko, pies topi się szybko i najczęściej cicho. Aby temu zapobiec, trzeba być stale czujnym.

Chociaż większość psów to urodzeni pływacy, ale jednak nie wszystkie. Pies może mieć kłopoty, gdy wpadnie do basenu, jeziora czy rzeki, lub gdy załamie się pod nim lód i nie może się wydostać. Czasem nawet dobrego pływaka może porwać silny prąd i nie będzie mógł wrócić na brzeg.
Jeśli widzisz, że twój pies nieprzytomny unosi się na wodzie, wyciągnij i podnieś go do góry za tylne łapy. Delikatnie kołysz nim na boki, aby woda wydostała się z płuc. Jeśli jest ciężki, zostaw przednie łapy na ziemi, gdy nim poruszasz, lub znajdź jakiś sposób, aby podnieść jego miednicę jak najwyżej, jeśli nie możesz jej utrzymać.
Następnie połóż psa na boku i włóż mu pod zad ręcznik, koc czy poduszkę, aby głowa była niżej niż reszta ciała. To pomoże usunąć z płuc resztki wody, gdy ty będziesz sprawdzał jego oddech i tętno. 
Jeśli pies nie oddycha lub nie wyczuwasz tętna, bierz się za sztuczne oddychanie, a potem jak najszybciej zabierz psa do weterynarza. Lepiej dmuchać na zimne - nawet pies, który jest dobrym pływakiem powinien nosić kapok, kiedy pływa z tobą łódką.

USUWANIE WODY Z PŁUC.
Jeśli pies jest nieruchomy, usuń najpierw zanieczyszczenia z jego nozdrzy i pyska i delikatnie wysuń mu do przodu język. Żeby usunąć wodę z płuc zwierzęcia, chwyć psa za tylne łapy, ostrożnie poruszaj nimi do przodu i do tyłu. W razie potrzeby trzymaj psa za tylne łapy i podnieś do góry, nie za wysoko, aby głowa była nad ziemią i machaj psem w lewo i potem w prawo aż usuniesz wodę z płuc. 


ZESTAW PIERWSZEJ POMOCY
Zestaw pierwszej pomocy dla psa może dostownie zadecydować o życiu lub śmierci. Nie czekaj więc z przygotowaniem zestawu pierwszej pomocy, aż zdarzy się wypadek. Oto, co powinien zawierać:

•   Kartka z najważniejszymi informacjami. Powinien się tam znaleźć numer telefonu twojego weterynarza i jego nazwisko,; telefon, adres i trasa dojazdu do najbliższej lecznicy pełniącej ostry dyżur.

•   Podręcznik pierwszej pomocy

•   Długi bandaż elastyczny (można zrobić z niego kaganiec) i zapasowa smycz

•   Tępo zakończone nożyczki

•   Pęseta

•   Płyn do oczu (na przykład sterylny płyn do soczewek kontaktowych lub tzw. „sztuczne łzy"

•   Maść lub zasypka z antybiotykiem

•   Woda utleniona

•   Nadmanganian potasu

•   Termometr

Agrafki lub zapinki do bandaża 
Materiały do bandażowania:

- rolki gazy elastycznej i zwykłej o szerokości 2,5 -5 cm.

- płaty gazy różnej wielkości, dopasowane do wielkości psa

- bandaż Waciki  

Mocna taśma do pakowania (do unieruchomienia złamanej łapy) 

Mydło

Ostro zakończone szczypce Koc lub ręcznik plażowy (do zrobienia noszy).

poniedziałek, 16 stycznia 2012

Dysplazja Stawu Łokciowego


Staw łokciowy łączy kości, pozwalając jednocześnie na zgięcie kończyny, twój pies może więc biegać i skakać z gracją i zwinnością.

Łokcie twojego psa zostały tak skonstruowane, by były mocne, a jednocześnie ruchome. U niektórych psów stawy łokciowe nie są tak dobrze i ściśle dopasowane, jak powinny. Występuje pewien luz i „chybotliwość", co może prowadzić do bólu i sztywności, zwłaszcza po intensywnej zabawie. Uważa się, że ten problem, zwany dysplazją stawu łokciowego jest dziedziczny i ma tendencję do ujawniania się nawet zanim pies ukończy pierwszy rok życia.
Jeśli podejrzewasz, że twój pies ma dysplazję stawu łokciowego albo istnieje ryzyko, że jej dostanie, ponieważ mieli ją jego rodzice, weterynarz zaleci prawdopodobnie wykonanie zdjęcia rentgenowskiego. Wczesne postawienie diagnozy pozwoli ci na podjęcie środków zaradczych, by chronić stawy łokciowe od dalszych uszkodzeń. W zależności od stopnia uszkodzenia stawu, twój weterynarz może zaproponować operację chirurgiczną.

OGRANICZANIE BÓLU
Jednym ze sposobów zmniejszenia przykrych doznań przy dysplazji stawu łokciowego jest utrzymywanie wagi psa w normie. Gdy pies będzie lżejszy i szczuplejszy, mniejszy będzie nacisk na stawy.
Nie jest zalecane podawanie preparatów wapnia psom z tym stanem chorobowym. Zamiast wzmocnić kości, preparaty wapniowe mogą zaburzać normalny wzrost kości i chrząstek, co może nawet pogorszyć stan psa.
Pilnuj, by pies wykonywał regularne i lekkie ćwiczenia. To pomoże wzmocnić mięśnie, wiązadła i ścięgna wokół stawów łokciowych, jednocześnie zwiększając smarowanie, co pomaga stawom w łatwiejszym poruszaniu się. Nie przesadzaj z ćwiczeniami, ale 20-minutowy spacer dwa razy na dzień zrobi psu dobrze. Albo spróbuj pływania, o ile woda nie jest zimna, a psu będzie ciepło i sucho po kąpieli. Informacje o ulżeniu bolącym stawom znajdują się w temacie "http://twojpies-dog.blogspot.com/2012/01/artretyzm-zapalenie-stawow-u-psa.html"
Wasz weterynarz może zalecić leki, które mogą kontrolować ból i opuchnięcia. Stosowanie ciepła i zimna kilka razy dziennie może także łagodzić dolegliwości. Ponadto weterynarz może przepisać środek do ochrony chrząstek, taki jak Arthroflex oraz kombinacje preparatów odżywczych, które pomogą podreperować chrząstki psa. Jako że dysplazją łokcia jest często dziedziczna, weterynarz prawdopodobnie zaleci, by twój pies został wysterylizowany. Jeśli kupujesz psa rasy podatnej na ten stan chorobowy, zakup szczeniaka tylko od hodowcy, który zagwarantuje, że rodzina psa była wolna od klinicznych objawów dysplazji stawu łokciowego przez co najmniej trzy pokolenia.

NAJBARDZIEJ PODATNE RASY
U niektórych psów występuje dysplazją stawu łokciowego, a u niektórych nie. Przyczyny nie są w petni znane, ale niewątpliwie genetyka odgrywa tu rolę. Najbardziej podatne rasy to:

• Bearded collie
• Berneński pies pasterski
• Bloodhound
•  Bullmastiff
• Chow chow
• Owczarek niemiecki
• Golden retriever
• Labrador retriever
• Mastif 
•  Nowofundlahd
•  Rottweiler

PRAWDOPODOBNI KANDYDACI.
Psy rasy chow chow należą do najbardziej podatnych
na dysplazję stawu łokciowego.


SPRAWDŹ RODZICÓW.
Rasy takie jak ten bullmastiff mogą być genetycznie bardziej podatne na problemy stawów.



sobota, 14 stycznia 2012

Problemy Dentystyczne u twojego psa


Twój pies może uniknąć większości powszechnych problemów dentystycznych, jeśli będziesz dbał regularnie o jego uzębienie.

Ubytki w zębach nie są powszechne u psów. Ich problemy dentystyczne są innej natury. Najbardziej popularnym powodem konieczności wizyty u dentysty jest choroba przy zębia. Powoduje ona uszkodzenia wokół zęba i może rozwinąć się w zapalenie dziąseł, które prowadzi do ich uszkodzenia. Ta psia choroba zębów jest bardzo powszechna -85% psów w wieku powyżej czterech lat cierpi na chorobę przyzębia.
Jeśli twój pies ma więcej niż kilka lat, prawdopodobnie ma na zębach osad z twardego, brązowego materiału. Nazywa się to kamień nazębny i choć jest przyczyną tego, że zęby wyglądają mniej atrakcyjnie, nie jest głównym powodem kłopotów z zębami. Głównym winowajcą jest materiał, którego nie widzisz, cienka płytka z lepką substancją pełną bakterii, tworząca się na zębach. Jeśli u twojego psa powstał kamień nazębny, to będzie go trzeba profesjonalnie usunąć. Najlepszym sposobem zapobiegania wytworzeniu się płytek jest utrzymywanie psich zębów, dziąseł i pyska oraz jego oddechu w doskonałym stanie. Możesz tego dokonać poprzez stosowanie rutynowych zabiegów higienicznych.

TWARDSZE OWOCE ! WARZYWA.
Pokarmy takie jak marchewka i jabłko pozwolą utrzymać zęby twojego psa w czystości, a jego odech będzie normalny.

Zapobieganie problemom dentystycznym
Z pomocą programu prewencyjnego możesz przeciw działać problemom dentystycznym, zanim sie pojawią.

Dokonuj codziennie przeglądu zębów
Codzienne szczotkowanie jest istotne dla utrzymania zębów i przyzębia w zdrowiu. Czyszczenia zębów raz dziennie może zniechęcać, ale płytki gromadzą się szybko i żeby utrzymać je pod kontrolą, musisz często czyścić zęby. A ponieważ kamień nazębny rozwija się z płytek, to jeśli je zlikwidujesz na samym początku, kamień nie będzie miał szansy się utworzyć. To istotne, bo gdy kamień nazębny nagromadzi się, to w jego usunięcie trzeba włożyć więcej wysiłku, niż tego wymaga jedno czyszczenie zębów szczoteczką.

Używaj produktów przeznaczonych dla psów Akcesoria do mycia psich zębów powinny obejmować szczoteczkę i pastę do zębów. Pasta do zębów dla ludzi jest przeznaczona do wypluwania, a nie połykania. Ma ona większą zawartość fluoru i może zawierać sód. Niewątpliwie twój pies połknie pastę, więc lepiej używać pasty dla psów. Psie pasty do zębów mają zapach kurczaka, wołowiny itp., będą więc psu smakować.


Zacznij powoli

Program utrzymywania higieny psiego pyska przyniesie sukces, jeśli zaczniesz powoli i cierpliwie. Jeśli chcesz, aby twój pies uważał czyszczenie zębów za przyjemny czas spędzony z tobą, a nie za karę, zacznij od przyzwyczajania go do tego, że dotykasz jego pyska. Przez około minutę codziennie podnoś psie wargi i pocieraj wokół zębów palcami. Jeśli pies opiera się, spróbuj położyć na swoje palce jakąś smaczną substancję, np. czosnek w proszku, i nie szczędź pochwał. Po około tygodniu pies przyzwyczai się i możesz przejść do szczoteczki do zębów i odrobiny pasty — po prostu pozwól psu lizać szczoteczkę.
Gdy pies będzie spokojny przy takich czynnościach, zacznij czyścić przednie zęby pocierając szczoteczką do dołu. Wykonuj łagodne, koliste ruchy i powoli zwiększaj powierzchnię czyszczenia, aż zęby zostaną umyte. Szczotkowanie nie musi trwać dłużej niż minutę i zawsze chwal psa. Szczegółowe wskazówki, jak to robić, znajdziesz w temacie „Miejsca Szczególnej Troski Higieny U Psa" .
W handlu jest dostępnych wiele środków do utrzymania higieny pyska. Do kupienia są żele, płyny do płukania i inne preparaty do usuwania płytek, można również kupić na receptę specjalne psie jedzenie, mające redukować gromadzenie się kamienia nazębnego. Twój weterynarz przepisze jeden z tych produktów, jeśli będzie uważał, że twoje wysiłki w szczotkowaniu psich zębów wymagają wsparcia. Większość płynów do płukania służy do spryskiwania dziąseł, podczas gdy żele wciera się w zęby.


KONTROLA ZĘBÓW
Jeśli na zębach twojego psa jest kamień nazębny, weterynarz będzie musiał go usunąć. Potem ty będziesz mógł zacząć regularne zabiegi w domu.


Chrupiące przekąski

Twarde, chrupiące przekąski i sucha karma pomogą w utrzymaniu czystości zębów twojego psa, jeśli on poświęci czas na to, by je 
pogryźć, a nie połknie w całości. Lepszym poczęstunkiem służącym do kontroli kamienia nazębnego jest sprasowany herbatnik pokryty składnikami przeciwdziałającymi odkładaniu się płytek i kamienia. Zabawki do gryzienia z twardej gumy, zwłaszcza takie z rowkami, to świetna rozrywka dla twojego psa, a zarazem metoda na zrobienie czegoś dobrego dla zębów. Unikaj zabawek z miękkiej gumy, ponieważ mogą zostać pogryzione i połknięte.

Psy uwielbiają ogryzać i chrupać duże kości, ale nie wszystkie kości są zupełnie bezpieczne. Czasami twarda kość może uszkodzić ząb psa, lecz co ważniejsze, odłamek kości może utknąć w pysku, a nawet spowodować udławienie lub wymioty. Zawsze wybieraj więc kości, które można obgryzać niż takie, które można zgruchotać.

Znaczenie regularnych badań zębów

Regularne badania są najlepszym sposobem wczesnego wyłapania problemu. Szczeniaki powinny przejść pierwszą kontrolę zębów w wieku 8 do 16 tygodni i ponownie, gdy będą miały sześć miesięcy.
Badania zębów przeprowadza się raz na rok. Możesz to robić jednocześnie z corocznymi szczepieniami. Twój weterynarz może zalecić, by przeprowadzić profesjonalne czyszczenie zębów znane jako profilaktyka stomatologiczna, w celu wyczyszczenia płytek bakteryjnych spod dziąseł. Wtedy zęby twojego psa będą czyste, tak abyś mógł ten stan dalej utrzymywać.

ZABAWKI DO GRYZIENIA.
Wybieraj twarde zabawki z rowkami i wypustkami przeznaczonymi do usuwania cząstek spod dziąseł psa.








niedziela, 8 stycznia 2012

Strzyżenie swojego Psa


Wiele ras psów może odnieść korzyść ze schludnego wyglądu nadanego maszynką do strzyżenia, czy to w domu, czy w salonie.

Chociaż opanowanie sztuki strzyżenia należy do zawodowego psiego fryzjera, ty także możesz używać takich instrumentów do pielęgnacji twojego psa i uczynienia go pięknym.

Większość ras nigdy nie potrzebuje strzyżenia. Jeśli jednakże twój pies potrzebuje tego, zakres strzyżenia będzie zależał od rasy i rodzaju sierści.

TRZEBA PODSTRZYC ?

Rasą, która najbardziej wymaga strzyżenia, jest pudel. Tak jest, ponieważ sierść pudla ciągle rośnie i słabo linieje. Pudle są jak laleczki, te które można zobaczyć na psich wystawach, mają włosy ostrzyżone miejscami do skóry, a miejscami uformowane w odpowiedni kształt. 
Takie strzyżenie na wystawy np. „na lwa" wymaga dużego nakładu pracy i nie jest praktyczne dla większości pudli domowych, ale nawet mniej formalny wygląd typu „na szczeniaka" też wymaga strzyżenia.
Inne rasy, które regularnie się strzyże, to bi-chon frise, bedlington terrier, lwi piesek oraz portugalski pies dowodny. Chociaż te rasy potrzebują mniej strzyżenia niż pudle, one naprawdę muszą być strzyżone, by osiągnąć piękny wygląd.
Jeśli twój pies jest rasy, która wymaga strzyżenia, ale nie zamierzasz go pokazywać, lepiej będzie ostrzyc go w prostą „fryzurę", która uczyni go ładnym, ale jest względnie łatwa do utrzymania.

ZACZNIJ, KIEDY SĄ MŁODE.
Jeśli twój pies jest rasy która musi być regularnie strzyżona, tak jak w przypadku szczeniaka rasy west highiand white terriera najlepiej przyzwyczajać go do tej czynności, gdy jest jeszcze młody.

Praktyka czyni mistrza

Jeśli chcesz wykonać strzyżenie samodzielnie zamiast zabierać psa do zawodowego psieg: fryzjera, będziesz potrzebował dużo praktyki - prawidłowe ostrzyżenie sierści psa wymaga sporo umiejętności. Możesz nawet zdecydować się pójść na kurs pielęgnacji albo jeśli zabierałeś psa do profesjonalisty, możesz poprosić by na uczył cię go strzyc.
Musisz być świadomy jednej istotnej sprawy, a mianowicie musisz strzyc z włosem, a nie pod włos. Inaczej może się to skończyć 
skaleczeniem psa lub podrażnieniami skóry.

ŚLICZNY I WYMODELOWANY.
Aby osiągnąć stylizowany wygląd psa rasy bichon frise puszyste, białe futro zwykle przystrzyga się nożyczkami wokół konturów ciała, a następnie wyczesuje się do uzyskania puszystości.


WŁAŚCIWY SPRZĘT. 
Kup maszynki do strzyżenia w sklepie z artykułami dla zwierząt, maszynki z domu towarowego nie poradzą sobie z grubym futrem, takim jak u rasy cocker spaniela.

Maszynki do strzyżenia i ostrza
Jeśli zdecydujesz się zainwestować w swoje własne maszynki do strzyżenia, zredukuj swój wybór do dwu podstawowych rodzajów, jakich używają profesjonalni fryzjerzy: standardowa maszynka do strzyżenia i mała maszynka do strzyżenia. 
Standardowej maszynki używa się do strzyżenia całego ciała. Mała maszynka wielkości maszynki do strzyżenia wąsów, służy do pyska, uszu i łapek niektórych ras.
Maszynki można kupić w dobrych sklepach zoologicznych. Maszynki do strzyżenia, które można znaleźć w domach towarowych, są produkowane dla ludzi i nie nadają się dla większości psów.

CZYSTY I SCHLUDNY
Psy rasy sznaucer, jak wiele innych psów o sztywnej sierści, powinny regularnie być trymowane lub strzyżone. Ich brwi i brody przycina się nożyczkami.

STRZYŻENIE "NA LWA"
.
Strzyżenie „na Iwa" zostało opracowane, aby przygotować psa myśliwskiego do pływania, by chronić stawy i inne organy. Obecnie jest to popularne strzyżenie pokazowe dla pewnych ras. TAKICH JAK :
--PUDEL TOY 
--LWI PIESEK


piątek, 6 stycznia 2012

Żywienie "Potrzeby Pokarmowe Twojego Psa"


Psy potrzebują pewną ilość substancji pokarmowych dla wspomagania wzrostu i zdrowienia, a także utrzymania układu immunologicznego w dobrym stanie.

Potrzeby pokarmowe każdego psa są inne zależnie od tego czy jest on aktywny, czy prowadzi siedzący tryb życia, czy jest młody czy stary, czy jest pracującym psem, który poluje, wypasa zwierzynę, czy bierze udział w wyścigach, czy cierpi na chroniczną lub tymczasową chorobę lub czy jest w ciąży albo pielęgnuje miot szczeniąt.

Sześć podstawowych składników pokarmowych, których wszystkie zwierzęta potrzebują to czysta woda, białka, węglowodany, substancje mineralne, tłuszcze i witaminy.

Aby zrównoważyć poszczególne potrzeby ciała, psy muszą spożywać pokarmy zawierające właściwe ilości tych sześciu składników pokarmowych. Po spożyciu pokarm jest rozkładany i przetwarzany na związki chemiczne użyteczne dla poszczególnych komórek ciała. Tak można prosto wyjaśnić odżywianie się psa.

Sześć podstawowych substancji pokarmowych
Woda

Ten materiał budulcowy wszelkiego życia stanowi jedną z najbardziej istotnych potrzeb psa. Może się on obyć się bez jedzenia przez jakiś czas, lecz bez wody wkrótce zostałby odwodniony lub cierpiałby na udar cieplny albo inne poważne choroby. Masę ciała dorosłego psa w 50-60 procentach stanowi woda, u szczeniaka jest to nawet 80 procent. Twój pies musi mieć miskę czystej, świeżej, wody przez cały czas. Pies średniej wielkości, który spożywa pokarm głównie w postaci suchej karmy, może potrzebować nawet kilku litrów wody dziennie.

Myj miskę psa i zmieniaj wodę każdego ranka, a w ciągu dnia sprawdzaj ją. Jest to zwłaszcza ważne, gdy jest upał lub gdy twój pies spędza dużo czasu na dworze. Staraj się równie: stawiać miskę w zacienionym miejscu.
Dla ciężarnej lub karmiącej suki stały dostęp do czystej, świeżej wody jest najważniejszy. Woda przenosi substancje pokarmowe do rozwijających się płodów, a także pomaga wymywać produkty przemiany z organizmu matki.  W  czasie  karmienia  suka potrzebuje duże ilości wody, aby zapewnić szczeniakom dostawę mleka.

Twój pies może pić tyle wody, ile chce, kiedykolwiek chce, poza czasem, w którym jest szkolony lub wykonuje zadane ćwiczenia.
Ogólnie mówiąc nigdy nie trzeba się martwić, że poda się psu „za dużo wody". Jednakże porozmawiaj z weterynarzem, jeśli zauważysz " duże spożycie wody u twojego psa. Cukrzyca, niewydolność nerek, choroba Cushinga oraz inne stany chorobowe charakteryzują się wzmożonym pragnieniem.


KAŻDA MISKA JEST DOBRA. Gdy pilnujesz diety swojego psa, pamiętaj, że on nie zjada tylko tego, co mu dajesz - niektóre z jego posiłków mogą być zdobyte ukradkiem lub drogą kradzieży.

TRZYMAJ WAGĘ POD KONTROLĄ. Pies utyje  jak każdy, jeśli będzie karmiony za tłusto lub będzie dostawał za dużo jedzenia, a za mało ruchu.





DOBRY START. Szczeniaki potrzebują proporcjonalnie więcej białka niż dorosłe psy, aby zapewnić szybki wzrost w ciągu kilku pierwszych miesięcy życia.



Białka
Psy właściwie nie potrzebują białka jako takiego, to, czego potrzebują, to aminokwasy, które są składnikami białek. Psy wytwarzają niektóre aminokwasy w swoim własnym ciele. One muszą otrzymać pozostałe aminokwasy (dziesięć endogennych aminokwasów) z pożywienia, ściśle mówiąc z produktów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, które zawierają białka.
Białka pochodzenia zwierzęcego, takie jak jąka, mięso i ryby, są wysokiej jakości, czyli pełnowartościowe białka. Białka niepełnowartościowe pochodzą z ziarna i warzyw i zawierają
tylko niektóre z aminokwasów endogennych. Może ci się wydawać, że im lepszej jakości białka twój pies dostaje, tym lepiej, ale to nie jest takie proste. Psy potrzebują obie postacie białek, ponieważ one współdziałają, aby budowanie komórek ciała, krzepliwość krwi, zwalczanie infekcji i inne procesy odbywały się prawidłowo.
Jeśli twój pies jest zwyczajnie aktywnym i zdrowym psem, tylko mała ilość białka wystarczy. Jedynie wyjątkiem są szczeniaki, ciężarne lub kanniące suki oraz psy, które ciężko pracują. Te psy mogą potrzebować zwiększoną zawartość białka w pokarmie. Młode i aktywne psy potrzebują więcej białka w swojej diecie — młode psy, bo rosną, a aktywne psy, ponieważ stale rozkładają więcej tkanki, takiej jak tkanka mięśniowa i czerwone krwinki, które muszą być wymieniane. One powinny dostawać białka pochodzenia zwierzęcego. 

Węglowodany

Występują proste węglowodany takie jak cukier oraz węglowodany złożone takie jak skrobia czy błonnik. Dostarczają one psom energii, a jednocześnie umożliwiają prawidłowe funkcjonowanie jelit, tak aby jedzenie przechodziło płynnie przez przewód pokarmowy.
Błonnik wprowadza się często do diety w celu utraty lub utrzymania wagi psa, ponieważ on sprawia, że pies czuje się syty, a jednocześnie nie dostaje tak bogatego energetycznie pokarmu. Dietę o niskim poziomie kalorii zwykle przepisuje się psom, które mają problemy z nadwagą.


Korzystnym źródłem węglowodanów w wielu produkowanych karmach dla psów jest kukurydza, a następnie nasiona soi oraz pszenica. Ostatnio popularnym składnikiem stał się ryż, zwłaszcza w specjalnych preparatach dla psów, u których występuje brak tolerancji na inne ziarno. Węglowodany stanowią ważną część potrzeb pokarmowych psa, chociaż powinny one stanowić nie więcej niż 50 procent zrównoważonej psiej diety.

Tłuszcze
Dieta zbyt bogata w tłuszcze może przyczynić się do nadwagi psa, ale to nie oznacza, że beztłuszczowa jest korzystna. Tłuszcze są istotne dla zdrowia psa i są ważnym źródłem energii. Jednakże muszą one być zrównoważone innymi składnikami pokarmowymi.
Karmienie swojego psa prawidłową ilością kompletnej i zrównoważonej karmy powinno zapewnić, że dostanie on odpowiednią ilość tłuszczów, ale wystrzegaj się dawania mu poczęstunków i przekąsek. Zbyt wiele kalorii jest rezultatem nadmiernej ilości tłuszczu - zwykle w postaci poczęstunków herbatnikami lub resztkami ze stołu.
Bardzo aktywne, ciężko pracujące psy mogą odnieść korzyść z diety bogatszej zarówno w tłuszcze, jak i białko, i będą zdrowe w porównaniu do innych mniej aktywnych psów. Na przykład, psy pociągowe mogą zjeść tłuszczów aż do 40 procent suchej masy diety, co dla większości psów byłoby wystarczające, by uczynić psa tak szerokim jak długim.

POKARM DLA WIELU. Ciężarne i karmiące suki potrzebują stosunkowo większą ilość białka niż większość innych psów.

Składniki mineralne

Składniki mineralne albo wywołują reakcje chemiczne w ciele zwierzęcia, albo stanowią materiał budulcowy dla specyficznych układów ciała, takich jak tkanka nerwowa (magnez), skóra i enzymy (cynk), serce i nerki (potas).
Jeśli psa karmi się kompletną i zrównoważoną karmą, nie ma potrzeby uzupełniać diety innym składnikami mineralnymi. W najlepszym razie nie ma to wartości. W najgorszym przypadku może być szkodliwe. Większość karm dla psów dostępnych w handlu zawiera wszystkie potrzebne substancje mineralne.

Witaminy

Tak jak organizm twojego psa wymaga składników mineralnych, tak samo potrzebuje witamin dla życiowych reakcji chemicznych, i normalnych funkcji metabolicznych. Psy potrzebują tych samych witamin ze swojego pokarmu, jakich my ze swojego jedzenia, z wyjątkiem witaminy C, którą organizm psa potrafi wytwarzać.
Witaminy można podzielić na dwie grupy: te, które są rozpuszczalne w wodzie oraz te, które rozpuszczają się tylko w tłuszczach.

WŁAŚCIWIE ZRÓWNOWAŻONA DIETA. Właściwe odżywianie wraz z systematycznym ćwiczeniem oraz profilaktyczną opieką zdrowotną utrzyma twojego psa w dobrej kondycji.


SPECJALNE POTRZEBY.


Zwierzęta cierpiące na tymczasowe lub chroniczne choroby, oraz wiele starszych psów, potrzebuje substancje pokarmowe w innej proporcji niż normalne psy.

Witaminy z grupy B, które pozwalają przetwarzać  pokarm w energię są rozpuszczalne w wodzie, tak jak witamina C. Oznacza to, że nie muszą być uzupełniane codziennie, a jakikolwiek ich nadmiar jest po prostu usuwany wraz z moczem.
Witaminy rozpuszczalne w tłuszczu, takie jak A, E, K oraz D, mają właściwość lepszego zatrzymywania się w organizmie, co jest korzystne, jako że ich niedostatek może powodować poważne problemy. Jednakże nadmiar tych witamin, zwłaszcza witaminy A także prowadzi do problemów. Dla starszego psa, preparaty uzupełniające bogate w witaminy C i E (obie będące antyutleniaczami) mogą pomóc w zwalczaniu niektórych objawów starzenia.

UTRZYMYWANIE ENERGII. 
Psy pracujące, takie jak np. psy pasterskie, potrzebują diety zawierającej więcej kalorii niż psy prowadzące siedzący tryb życia.
Uzyskanie dobrego zbilansowania nie powinno stanowić problemu. Nie ma potrzeby uzupełniania diety witaminami, o ile pies dostaje kompletną i zrównoważoną karmę. Preparaty uzupełniające są niezbędne tylko wtedy, gdy żywicie swojego psa karmą przygotowywaną w domu. Wtedy musicie upewnić się, czy pokarm jest zrównoważony względem składników odżywczych. Mądrze jest przedyskutować tę dietę z waszym weterynarzem.

Kiedy karmić psa
Większości dorosłych psów wystarczy jeden posiłek dziennie. Trzeba tylko, byś podał ten posiłek we właściwym czasie.
















czwartek, 5 stycznia 2012

Podstawowe Komendy Szkolenia Psa


Nieważne jak młody czy stary jest twój pies; jest kilka istotnych komend, które powinien znać.


Nauka komendy „siad"

Fakt, że pies ma względnie sztywny kręgosłup oznacza, że gdy dosyć wysunie do góry swoją głowę, wygodniej mu będzie usiąść. Możesz to wykorzystać, gdy będziesz uczyć psa siadania w odpowiedzi na podaną komendę. Pamiętaj, że twój pies już wie, jak siadać; to, co ty chcesz osiągnąć, to wywołać reakcję na komendę. 
Przy użyciu przysmaku łatwo zmusisz psa do siadania. Powtarzaj poniższy proces sześć do ośmiu razy, chwaląc go za każdym razem, gdy wykona to zadanie. Potem przejdź do następnych komend.
Powiedz tylko słowo „siad", gdy będziesz manewrował szczeniakiem, by usiadł. Uważaj, by nie trzymać jedzenia zbyt wysoko nad jego nosem, ponieważ może skoczyć, żeby je złapać. Gdy szczeniak przyzwyczai się do komendy, nagradzaj go przysmakami tylko z przerwami. Na pewno chcesz, by szczeniak siadał, nawet jeśli nie masz jedzenia.

1. Pies stoi przodem do ciebie, a ty trzymaj nagrodę między kciukiem a pozostałymi palcami, z dłonią skierowaną ku górze, przed psim nosem.

2. Następnie przesuń tę nagrodę
do góry i lekko do tyłu. Powiedz
raz „siad", jak to zrobisz. Jak pies
będzie śledził przysmak oczami
i głową, usiądzie.

3. Pochwal psa mówiąc: „dobry pies'' i daj mu tę nagrodę.

REGUŁY TRESURY
Niech sesje tresury będą krótkie i interesujące.

Wydaj komendę jeden raz i poczekaj aż szczeniak wykona zadanie.

Użyj pokarmu początkowo, aby nakierować szczeniaka na właściwą pozycję.

Gdy szczeniak pozna zadanie, podawaj mniej często nagrody w formie jedzenia.

Stosuj pochwały za każdym razem jak twój pies wykona zadanie prawidłowo.

Spróbuj zakończyć każdą sesję przy wysokiej nocie, gdy pies"zakończył zadanie z powodzeniem"


Nauka komendy „leżeć"


Aby nauczyć psa kładzenia się, ponownie użyjemy jedzenia, by naprowadzić psa na pożądaną pozycję (patrzponiżej).
Możesz stwierdzić, że niektóre psy nic przejdą do pozycji leżącej, gdy wsuniesz jedzenie między ich łapy. Wtedy trzeba wziąć jedzenie i powoli przesunąć je do przodu. 
Pies powinien siedząc za tym położyć się. Gdy psie łokcie dotkną podłogi, daj psu nagrodę.
 Znowu, gdy pies skojarzy słowo z działaniem, zacznij dawać okresowo nagrody, ale chwal psa za każdym razem.

1. Posadź psa. Weź przysmak, powiedz „leżeć" i szybko przenieś go sprzed psiego nosa na ziemię. Zobacz, jak posuwa się psia głowa.

2. Teraz weź przysmak i wsuń go między przednie łapy psa. Jak pies będzie próbował iść za przysmakiem, jego przednia część ciała przejdzie do pozycji leżenia. Powiedz „dobry pies" i daj mu ten przysmak.

Nauka komendy „stój"

Sprawienie, by pies wstał, jest łatwe; ale by pies to robił na komendę, jest trochę trudniejsze.

1. Aby twój pies wstał, najpierw sprowadź go do pozycji siedzącej lub leżącej.

2. Weź przysmak, oddalaj go do przodu od psa i powiedz „stój". (Jeśli pies leży, pociągnij poczęstunek ku górze).

3. Jak pies wstanie, powiedz „dobry pies" i daj mu tę nagrodę w formie jedzenia.



WSKAZÓWKI SZKOLENIOWE
Spróbuj używać tych komend w różnych kombinacjach. Zmieniaj ich kolejność i staraj się, by szczeniak wykonywał je tylko z pomocą jednego poczęstunku albo bez żadnego.
Nie ograniczaj nauki do ustalonej sesji. Stosuj te komendy przez cały dzień jako część regularnego toku zajęć twojego psa. Proś szczeniaka, żeby zrobił siad przed jedzeniem, wyjściem z domu czy przed pieszczeniem. Pilnuj, by twój szczeniak wykonywał te zadania zawsze, gdy o to prosisz i w dowolnym miejscu. To może okazać się dogodne, kiedy będziesz chciał, żeby pies usiadł, gdy na przykład goście czekają przed wejściowymi drzwiami albo chcesz, żeby pies poczekał na założenie smyczy przed wyjściem na spacer. Panując nad zachowaniem się szczeniaka ustanawiasz siebie „przywódcą".


Nauka komendy „chodź"

Nauczenie, żeby pies przyszedł (łub „przywołanie", jak to się mówi w szkoleniu posłuszeństwa) jest wyjątkowo ważnym i często trudnym zadaniem. Wielu nieszczęść można uniknąć, jeśli twój pies przyjdzie niezawodnie, gdy zostanie zawołany. Jednakże często właściciele psa nie są tego w stanie dokonać. Zwrócenie uwagi na kilka szczegółów sprawi, że łatwiej będzie wpoić tę komendę twojemu psu.
Po pierwsze, nigdy nie przywołuj psa do siebie i karz go albo krzycz na niego. Jeśli zawołasz psa, a następnie ukarzesz go, dlaczego miałby przychodzić w przyszłości? Inną powszechną
pułapką jest odwoływanie psa od czegoś przyjemnego. Często wołamy nasze psy, aby je wpuścić do domu, zabrać jakiś przedmiot, który pies z przyjemnością gryzie, albo zamknąć psa, ponieważ my wychodzimy. Ważne jest zatem ćwiczenie przywoływania psa w innych okolicznościach. Gdy przyjdzie, pogłaszcz go, przytul albo daj mu coś do zjedzenia i wyślij go z powrotem do zabawy. To pomoże mu zrozumieć, że kiedy przychodzi do ciebie, nie zawsze jest to sygnałem końca czegoś dobrego.

1. Stań blisko swojego psa z psim przysmakiem (nagrodą) w reku.

2. Cofnij się na krótką odległość, po ruszaj przysmakiem w jedną i w drugą stronę i powiedz "chodź".


3. Jak pies się zbliży, powiedz „dobry pies" i daj mu przysmak, gdy on dotrze do ciebie.


Planowanie sukcesu
Najpierw niech odległość będzie krótka, ale stopniowo zwiększaj odległość, jaką pies ma przejść, by dojść do ciebie. 

Możesz także ćwiczyć to zadanie przez przywoływanie psa z drugiego końca pokoju. Jeśli najpierw on nie przyjdzie, przykucnij, rozstaw ramiona i mów bardzo zachęcającym głosem. Pamiętaj, by był dobry powód przyjścia psa do ciebie.

Gdy szczeniak zacznie przychodzić bardziej niezawodnie, dodawaj komendę „siad" na koniec komendy przywołania. To przyzwyczai twojego psa, że jest przywoływany, a potem ma siedzieć i czekać, zanim zwolni się go do zabawy gdzieś indziej.



Nauka komendy „do nogi"

Komenda „do nogi" lub komenda typu chodź za mną jest rozszerzeniem komendy . Powtórz tę komendę kilka razy i dodaj komendę „do nogi". Najpierw przesuń się tylko na krótką odległość, ale stopniowo odchodź dalej i na dłużej, aż pies nauczy się być przy tobie.

1. Pies w pozycji siad przy twoim boku, powiedz „patrz na mnie" i wykonaj kontakt wzrokowy.

2. Zrób kilka kroków do przodu i powiedz „do nogi". Jeśli pies naprawdę patrzy się na ciebie i próbuje utrzymać kontakt wzrokowy, pójdzie z tobą.

3. Zatrzymaj się, a gdy twój pies także stanie, powiedz „dobry pies".



RÓŻNE SZYBKOŚCI UCZENIA SIĘ

Każda rasa psów została wyhodowana do wykonywania różnych zadań, a to ma wpływ, jak szybko twój pies będzie w stanie się uczyć. Występują rzeczywiste różnice w anatomii, zmysłach u różnych ras, a także w naturalnych poziomach motywacji. Dla uzyskania szybkich rezultatów dopasuj rasę psa do zadania.

Charty takie jak np. greyhoundy lub charty perskie saluki są bardzo szybkie i mają świetny wzrok. Będzie im bardzo trudno leżeć lub zostawać w miejscu na długo, ale jeśli poprosisz je; by biegły za przedmiotem, będą to w stanie uczynić w mgnieniu oka. Psy prowadzące bardziej siedzący tryb życia, takie jak bloodhoundy lub nowofundlandy prawdopodobnie będą lepiej się "uczyły jak kłaść się na komendę.
Retrievery zostały wyhodowane do aportowania zwierzyny, więc łatwo będzie nauczyć je, aby przynosiły rzuconą piłkę lub patyk. Nie zawracaj im głowy wyścigami psich zaprzęgów - pozostaw to takim rasom jak alsakan malamut lub siberian husky, ale z kolei nie spodziewaj się, by rasy te byty dobrze wyuczone aportowania. Gdy pies celuje w jednej dziedzinie, może nie być tak dobry w innej.
Rozmiar psa wpływa również na szybkość, z jaką odpowiada na komendy. Mały pies może reagować bardzo szybko na komendę taką jak na przykład „siad". Psy rasy dużej, takie jak dog niemiecki lub wilczarz irlandzki, mogą potrzebować dłuższego czasu, by skoordynować swoje duże ciało z długimi kończynami.

Nauka komendy „zostań"

Uczenie psa pozostawania w miejscu na komendę może pozwolić uniknąć nieszczęścia, zwłaszcza gdy mieszkasz na ruchliwym terenie. Uczenie wykonania komendy „zostań" może być jeszcze jednym trudnym zadaniem, więc będzie dużo łatwiej, jeśli dążyć będziesz do małych sukcesów niż zmuszać psa do pozostawania długo w miejscu.

Na początek, nagrodź swojego szczeniaka jedzeniem i pochwałą, jeśli nie ruszy się z miejsca przez 5 sekund. Następnie stopniowo zwiększaj czas pozostawania w miejscu i odległość pomiędzy wami. Nie odchodź zbyt daleko na początku. To może stworzyć sytuację, że twój pies przerwie pozostawanie w miejscu i nie wykona zadania.


Zamiast tego, musisz zawsze planować sukces. Jeśli szczeniak przerwie pozostawanie w miejscu, możliwe jest, że odszedłeś zbyt daleko lub kazałeś mu czekać zbyt długo. Jeśli przerwie pozostawanie w miejscu, nie skarć go - szybko złap go i umieść z powrotem na jego pozycji i próbuj ponownie, tym razem na krótszą odległość i mniej czasu. Gdy wytrzyma stanie w miejscu, pochwal go hojnie. Nigdy nie wołaj szczeniaka po tym jak mu powiedziałeś „zostań", jako że to nagradza go za przerywanie pozostawania w miejscu.

SZKOLENIE SZCZENIĄT
Szczenięta nie mają dużej koordynacji i zwinności, więc zapomnij o doskonałości i skoncentruj się na nauce przez zabawę. Jeśli twój szczeniak zobaczy liść fruwający na wietrze, naturalnie popędzi za nim. Powiedz mu „łap", a gdy go złapie, powiedz „dobry pies". Nadałeś jego pogoni nazwę i możesz ponownie użyć jej później, gdy zechcesz uczyć go łapania rzeczy. Albo gdy postawisz na ziemię jego talerz, zawołaj go kilka razy podnieconym, szczęśliwym głosem, przbiegnie do ciebie, gdy usłyszy wołanie.
Szczeniaki mogą skoncentrować uwagę na krótko, więc ogranicz swoje formalne sesje szkoleniowe do pięciu minut, kilka razy dziennie.


1. Szczeniak ma być w pozycji siad; umieść swoją rękę z otwartą dłonią przed pyskiem psa.
2. Powiedz „zostań" stanowczym głosem, jak się cofniesz na kilka kroków.

3. Jeśli twój szczeniak nie ruszy się przez kilka sekund, nagrodź go jedzeniem.

Nauka komendy „łap"

Łapanie i przynoszenie rzeczy jest dobrą zabawą dla ciebie i twojego szczeniaka i zapewnia twojemu zwierzakowi dużo ćwiczeń, jakich potrzebuje. Niektóre psy będą łapały i przynosiły przedmioty bardziej chętnie niż inne, ponieważ pewne rasy, takie jak psy
myśliwskie, naturalnie podnoszą rzeczy i noszą je wokoło. Trudniejszą rzeczą jest zmuszenie psa, by oddał przedmiot.
Psy, które były karcone za gryzienie przedmiotów, mogą mieć opory, by je przynosić, ponieważ nauczyły się, że posiadanie czegoś w pysku może prowadzić do nagany.


1. Rzuć zabawkę albo piłkę na krótką odległość. Gdy szczeniak popatrzy w kierunku zabawki, powiedz „łap".

2. Jak szczeniak podniesie ją, powiedz „dobry pies" i „chodź".

3. By twój szczeniak upuścił zabawkę na komendę, trzymaj w górze inną zabawkę i powiedz „zostaw to".


4. Gdy twój szczeniak upuści zabawkę, pochwal go.


5. Następnie rzuć tę nową zabawkę i powtarzaj wszystko jeszcze raz.







.

Obawa twojego Psa przed Samotnością


Psy są zwierzętami stadnymi i nie lubią być same. Gdy tak jest, mogą wyrażać swój smutek w niepożądany sposób.

Wiele psów ze spokojem przyjmuje wyjścia i powroty właściciela, ale wiele innych nie może zrozumieć, dlaczego raz jesteś, a raz cię nie ma. Pies może czuć się niepewnie i martwić się, że nie wrócisz, a kiedy wyjdziesz - szczekać, skomleć lub wyć ze strachu. Zaniepokojony pies może też stać się niszczycielem, wypróżniać się w domu, odmawiać jedzenia lub próbować ucieczki z domu czy podwórka.

Brakuje mi ciebie

Istnieje kilka teorii na temat tego, dlaczego psy boją się rozłąki z właścicielem. Pies, który kiedyś został porzucony, jest najbardziej skłonny do obawy przed samotnością - być może przypuszcza, że nowy właściciel znów go zostawił.


Radykalna zmiana w życiu, na przykład nowy dom czy stresująca sytuacja, też mogą wywołać takie objawy. Pies, który stale przebywał z właścicielem (właściciel jest emerytem lub pracuje w domu) też może mieć trudności ze zrozumieniem, dlaczego właściciel spędził więcej czasu poza domem.

Sposoby przezwyciężenia obawy

Jest wiele sposobów na to, aby pies poczuł się bardziej bezpiecznie, gdy wychodzisz z domu. Zacznij od zamykania go w klatce. Podobnie jak niektóre małe dzieci, które lepiej się czują w swojej sypialni, niż gdy chodzą po wielkim domu, wiele zaniepokojonych psów woli przebywać na niewielkiej, ograniczonej przestrzeni. Zamknięcie psa w klatce pomoże mu się uspokoić i zapobiegnie niespokojnemu chodzeniu czy próbie ucieczki. Będąc w klatce nie może też zniszczyć mieszkania.
Musisz także spróbować dać psu więcej ruchu i ćwiczeń. Nawet jeśli będziesz musiał rano wstawać wcześniej, zapewnij mu 20—30 minut energicznego biegania, zanim zostanie sam. Zmęczony pies będzie spał, a nie martwił się twoją nieobecnością.
Pomaga też „odczulenie" psa na wyjścia i powroty. Przyzwyczaj go do widoku powtarzających się przed wyjściem czynności— zakładania płaszcza, zasłaniania okien i zamykania drzwi. Na początku opuszczaj dom na krótko — wystarczy kilka sekund — i zaraz wróć. Nie rzucaj się na psa z powitaniem natychmiast po powrocie - nie chcesz przecież, żeby twoja nieobecność była dla niego wielkim wydarzeniem, tylko codziennością, więc tym sposobem nauczy się uważać ją za rzecz oczywistą. Jeśli był spokojny, pochwal go łagodnie kilka minut po powrocie.


Gdy będzie dobrze znosił takie postępowanie, stopniowo dodawaj kolejną minutę do czasu nieobecności, potem pięć, i wychodź z domu kilka razy dziennie. To może trwać od tygodnia do kilku miesięcy, zanim pies poczuje się pewniej i będzie spokojnie znosił rozstanie z tobą. Ta metoda pomaga też przyzwyczaić psa do zostawania w domu, jeśli wcześniej zostawał na dworze.


Gdy pies ma towarzystwo lub jakieś zajęcie, nie przejmuje się tak tym, że wychodzisz. Rozwiązaniem może być przyjście innego psa z wizytą w czasie twojej nieobecności. Jeżeli jest to nierealne, zostaw psu dużo zabawek, szczególnie takich, które wymagają myślenia. Dobrze sprawdzają się te, do których można włożyć trochę smakołyków. Większość psów miło spędzi czas próbując wydostać smakołyk ze środka.


BEZ STRESU. Stopniowo przyzwyczajaj psa do swojej nieobecności, aby jak najmniej się denerwował.

SAMOTNE DNI. Psy, które zostały porzucone - jak ten uratowany ze schroniska - mogą szczególnie źle znosić nieobecność właściciela.



ZAPEWNIJ PSU RUCH. Dodatkowa porcja ruchu może pomóc niektórym psom cierpiącym z powodu nieobecności właściciela.

Gdy Pies Liże Cię po Twarzy


Kiedy pies liże cię po twarzy, jest to powitanie. W ten sam sposób młody pies okazuje starszemu uległość.

Kiedy pies liże, niektórzy ludzie śmieją się, bo ich to łaskocze, ale inni uważają dotyk wilgotnego i szorstkiego psiego języka za nieprzyjemny czy nawet odrażający. Niezależnie od reakcji ludzi, lizanie przez psa po twarzy czy rękach jest wyrazem uczucia, chociaż czasem może wymknąć się spod kontroli i wymagać korekcji.

Pierwsze doświadczenia

Z pierwszymi liźnięciami pies spotyka się zaraź po urodzeniu. Matka wylizuje szczenięta, aby je oczyścić i pobudzić wydalanie moczu i kału. Liżąc pokazuje im też, że jest ich matką. Zawsze będą mogły ją rozpoznać po zapachu śliny. Ślina matki powoduje też, że wszystkie szczeniaki tak samo pachną, więc to ułatwia im trzymanie się razem.


Lizanie może też być formą prośby o jedzenie. Młode wilczki witając się z wracającą z polowania matką liżą jej pysk, aby sprowokować ją do zwrócenia pokarmu.

WZAJEMNE LIZANIE. Chociaż te psy nie są spokrewnione, szczeniak- mieszaniec labradora traktuje łagodnego wyżta 
węgierskiego jak matkę, czule liżąc go po pysku.

Niechciane lizanie

Nie tylko szczeniaki liżą. Dorastając, psy kontynuują lizanie, zarówno innych psów, jak i ludzi. Niektórzy ludzie tolerują okazjonalne liźnięcia, ale nieustanne lizanie jest nie do przyjęcia. Jeśli nie odzwyczaisz od tego swojego psa, to wyraz uczucia może stać się subtelną formą podwyższenia hierarchii. Im bardziej się sprzeciwiasz, odsuwając psa i okazując niezadowolenie, tym bardziej będzie natrętny.

Unikanie lizania
Aby uniknąć nadmiernego lizania, wzmocnij swoją pozycję, zabraniając mu to robić. Weź go na smycz i gdy zacznie cię lizać, powiedz głośno „przestań!", a jeśli dalej to robi, szarpnij smyczą.
Możesz zamienić potrzebę lizania na coś innego, co pies lubi robić. 


Daj mu nowe zabawki do gryzienia, pobaw się z nim w aportowanie, lub zabierz go na długi spacer. Trening posłuszeństwa pomaga też w umocnieniu autorytetu i zmniejsza tendencję do lizania.

MIŁO CIĘ WIDZIEĆ. Lizanie jest często
wyrazem uległości lub troski; w ten sposób psy w każdym wieku witają inne psy,
a także ludzi.




Dlaczego Pies Ignoruje Polecenia


Przyczyną ignorowania poleceń przez psa, który wcześniej był posłuszny,
jest często brak konsekwencji.

Jednym z głównych źródeł niekonsekwencji jest powtarzanie poleceń. Pies uważa powtórzone polecenie za zupełnie inny bodziec niż oryginalna komenda. Powtarzanie wydawanych poleceń nastawia go na oczekiwanie, że polecenie będzie powtórzone. W pewnym sensie znaczy to, że każde powtórzone polecenie jest niczym więcej, tylko ostrzeżeniem, że będzie niedobrze, gdy wykonanie go będzie trwało zbyt długo.


Konsekwencja przy wydawaniu poleceń jest decydująca, gdyż to najlepszy sposób na uniknięcie zdezorientowania psa. Gdy zdecydujesz się na wydanie konkretnego polecenia, trzymaj się go. Zmiana polecenia jest zwykle wskazana tylko wtedy, gdy pies zaproponował inną lub lepszą odpowiedź. Częstym błędem jest wydawanie kolejnych poleceń, różniących się od siebie czasem trochę, a czasem znacznie, dlatego że na pierwsze pies nie zareagował. To, co tobie wydaje się oczywistym związkiem jednego polecenia z drugim, dla psa wcale nie jest takie oczywiste.


Pomysł o tym, jak używać imienia psa przy wydawaniu polecenia. Dodanie imienia może wprowadzić zamęt i zdezorientować psa, który właśnie nauczył się reagować na tę komendę. Problem polega na tym, że imię i polecenie razem mogą dla psa brzmieć zupełnie inaczej niż samo polecenie.
Wydanie komendy, a następnie niespraw-dzenie, czy została wykonana, jest bardzo złym zwyczajem, gdyż skutecznie uczy psa ignorowania poleceń. Zdezorientowany pies uczy się zupełnie unikać wykonywania poleceń. Psy szybko uczą się też odsiewać ludzki głos (w tym polecenia), gdyż jest dla nich nieistotny. 


Komendy stają się mało ważne, gdy nie mają związku z przewidywalnym wydarzeniem. Ponadto psy słuchają coraz mniej, kiedy wykonanie polecenia nie kończy się nagrodą lub jest związane z nieprzyjemnym zakończeniem. Rzadko można spotkać psa, który chętnie się naraża na nieprzyjemny rezultat, nawet nie próbując go uniknąć, choćby tylko na próbę. Eksperymenty psa prowadzące do unikania niechcianych wydarzeń są czasem określane jako nieposłuszeństwo, ale tak naprawdę są naturalną reakcją na dyskomfort i wcale nie są rozmyślne.
Wielu właścicieli samych zastawia pułapki, lekceważąc aktualną motywację psa i wydając komendę, która jest sprzeczna z tym, co cies:v psa w tym momencie. Najlepszym przykładem jest wołanie psa, który biegnie, żeby pobawić się z innym psem. Wołany, może na próbę zignorować komendę i dostanie nagrodę, gdv: znajdzie się bliżej towarzysza zabawy. Wynikiem zignorowania polecenia jest przyjemność, a właściciel skutecznie nauczył psa uciekać. gdy jest wołany. W tym kontekście, ważne są lekcje, które można wziąć od sokolników wyznających zasadę: nigdy nie wołać na próżne. To przypomina im, aby unikać wezwania da powrotu ptaka, który właśnie odlatuje.


Kluczem do sukcesu jest posiadanie dokładnego wyczucia czasu. W przypadku komendy przyzywającej („do nogi!"), wyzwaniem jest wydanie jej w takim czasie, żeby zwierzę mogło zostawić obiekt pożądania; w ten sposób zwiększasz szanse, że zostanie wykonana. Konsekwencja i wyczucie czasu to cechy charakteryzujące dobrych trenerów, niezależnie od gatunku zwierzęcia, które trenują.



SKUTECZNE KOMENDY
Aby pies nie nauczył się ignorowania poleceń, pamiętaj o następujących sprawach:


•   Używaj jednej komendy dla jednej reakcji
•   Komendę wydawaj tylko raz
•   Wymagaj reakcji na każdą komendę.
•   Nigdy nie wołaj na próżno


Nadpobudliwość Psa


Nadpobudliwość nie występuje u psów zbyt często, ale pies, który ma nadmiar energii, potrzebuje dużo ruchu i stymulacji umysłowej.

Młode psy są pobudliwe z natury, a gdy tak nie jest, to jest to nieprawidłowy objaw. Z kolei dorosłe psy, które mają tyle energii, że nie mogą spokojnie usiedzieć, są uznawane za nadpobudliwe. Niektórzy uważają, że z powodu dużej ilości wysokokalorycznych i bogatych w cukier psich smakołyków dieta sprzyja wzrostowi energii psów. Jednak nic nie wskazuje na to, żeby nadpobudliwość psów była związana z dietą. Jeśli uważasz, że twój pies jest nadpobudliwy, obwiniasz jego przodków. Lata temu zostali wyhodowani, aby przez cały dzień biegać zaganiając owce lub ścigać zwierzynę. Jeśli zamkniesz takiego psa na osiem godzin na małym podwórku, gdzie nie ma co robić, nie zdziw się, że będzie rozpierała go energia, gdy wrócisz do domu. Bieganie z pokoju do pokoju bez chwili przerwy jest sygnałem, że pies potrzebuje jakiegoś zajęcia.

DBAJ O AKTYWNOŚĆ. Nadpobudliwy pies szczególnie potrzebuje dużej ilości fizycznych i psychicznych zajęć.

Daj mu zajęcie

Aby poradzić sobie z nadpobudliwym psem, musisz skierować jego energię na właściwe tory. Martwienie się i krzyki nie pomogą, pies natychmiast wyczuje twój nastrój, a to jeszcze bardziej go wzburzy. Zamiast tego musisz mu zapewnić dużo energicznego mchu i ćwiczeń. Zabieraj go na długie spacery, na jogging i bierz go ze sobą, gdy jeździsz na rowerze. Gdy zostawiasz go samego idąc do pracy, poproś kogoś, aby przyszedł i zabrał go na dwór, gdzie może pobiegać, lub pobawił się z nim w inny, powodujący zmęczenie sposób. Jeśli będzie miał trochę mchu w ciągu dnia, nie będzie cię męczył od chwili, gdy wejdziesz do domu. Zacznij rano wychodzić z nim trochę wcześniej, aby spędzić z nim więcej czasu.
Dla nadpobudliwego psa ćwiczenia umysłowe są tak samo ważne, jak fizyczne. Zapewnienie mu zajęcia, na którym może się skupić, uspokoi go, więc regularnie zabieraj go na zajęcia agility i szkolenie. Możesz nawet ustawić w ogródku mały tor przeszkód. Kostka, z której trzeba wydostać smakołyki, też go zajmie, zarówno fizycznie, jak i umysłowo. Nadpobudliwy pies musi mieć stałe zajęcia, aby utrzymać właściwy poziom energii, więc są one dla niego obowiązkowe.

ODRUCHY KOPULACYJNE U PSA


Dla psa kopulacja z ręką, nogą, pluszową zabawką, poduszką, a czasem nawet kotem jest zachowaniem dominacyjnym.

Nawet pies, w którym szaleją hormony, czuje różnicę między prawdziwym partnerem a czyjąś nogą. W odruchach kopulacyjnych nie chodzi o przyjemność, chociaż może na to wyglądać. Psy często kopulują, gdyż chcą zaznaczyć swój autorytet. Im dłużej uchodzi im to na sucho, tym wyższą pozycję sobie zapewniają.

Dojrzewanie

Psy zaczynają kopulować w wieku dojrzewania - między szóstym miesiącem a drugim rokiem życia, w zależności od rasy (większe psy dojrzewają później niż mniejsze). Kopulowanie nie jest domeną samców, chociaż robią to częściej. W przeciwieństwie do suk, u których poziom hormonów zmienia się w czasie cyklu rozrodczego, samce mają stały poziom hormonów. Same hormony nie są przyczyną odruchów kopulacyjnych, ale sprawiają, że pies jest bardziej na nie podatny, dlatego sterylizacja jest najlepszym sposobem na zmniejszenie lub wyeliminowanie tego niemiłego zachowania.

Bunt młodości


Samce są też bardziej skłonne do rywalizacji niż samice. Często próbują udowodnić - człowiekowi czy innemu psu jak są twarde i niezależne. Kopulacja jest tylko jednym ze sposobów na przekraczanie granicy i potwierdzenie dominacji w rodzinie.
Kiedy szczenięta się bawią, część czasu spędzają na wspinaniu się na grzbiet rodzeństwa. Bardziej stanowcze z nich mogą wykorzystywać tę pozycję i dołączyć do niej pierwsze odruchy kopulacyjne. Jest to ich sposób pokazania, że są - prawie dosłownie  wyżej od innych. Ten instynkt pozostaje, gdy pies żyje między ludźmi. Noga człowieka nie jest szczególnie atrakcyjna, ale jest dostępna i łatwo ją przytrzymać łapami. W stanie dzikim psy nigdy nie kopulują z osobnikami stojącymi wyżej w hierarchii. W stosunku do człowieka pies robi to tylko wtedy, gdy nie jest pewien, który z nich rządzi.
Psy nie podejmują świadomej decyzji o wzmocnieniu swojego autorytetu. Kopulowanie jest tylko czymś, co robią. Nawet te, które wiedzą, że nie należy tego robić, czasem się zapominają - na przykład gdy przyjdzie gość, lub gdy ktoś siedzi na podłodze bawiąc się z nimi.

Zapobieganie obskakiwaniu


Kopulowanie jest na ogół najwyższym stopniem rozzuchwalenia się psa. Być może twój pies często się rozpycha, opiera się o twoje nogi, domaga się polizania cię po twarzy lub wchodzi ci na kolana. Fizyczne oznaki zuchwałości są oznaką, że pies czuje się dużo pewniej niż powinien. W pewnym momencie może się zachować bardziej agresywnie, dla niego będzie no naturalne przesuwanie granic. Powinieneś utrzymywać odpowiedni dystans spychając go z kolan czy odchodząc od niego, gdy zabiera się do twojej twarzy. Gdy zrozumie, że tylko ty możesz zaproponować kontakt fizyczny, będzie starał się korzystać z wolności w inny sposób.

Pies musi wiedzieć, że niezależnie od tego, jak wysoką pozycję zajmuje wśród psów, w kontaktach z ludźmi zawsze będzie podporządkowany. Można go w tym utwierdzić na kilka sposobów, nie tylko zakazując obskakiwania. Jednym z nich jest wydanie polecenia przed każdą czynnością, którą ma zrobić. Każ psu usiąść, zanim dasz mu jedzenie lub zabierzesz na spacer. Każ mu się położyć, zanim dasz mu zabawkę. Wydaj mu jakieś polecenie, zanim coś dla niego zrobisz. Gdy wzmocnisz swój autorytet, pies będzie miał mniejsze skłonności do prób zdominowania cię.
Gdy twój pies zacznie kopulować, przywołaj go do porządku odwracając się. Daj mu nagrodę, gdy tylko przestanie to robić i przyjdzie do ciebie.

Dlaczego Pies ma Bojaźliwe zachowanie


Gdy pies czegoś nie rozumie lub znajdzie się w niecodziennej sytuacji,
może stać się bojaźliwy.

Zrównoważony pies, który był dotykany przez wielu różnych ludzi i zapoznał się z różnymi rzeczami, gdy znajdzie się w niecodziennej sytuacji, zupełnie się nią nie przejmie. Jednak pies, który nie miał tyle szczęścia i za wczes'nie został sam, gdy był młody, może być speszony i może mieć trudności ze zrozumieniem otaczającego go świata.

Bojaźliwy pies

Bojaźliwy pies to taki, który denerwuje się wieloma rzeczami - zbliżającymi się ludźmi, jazdą samochodem czy głośnymi dźwiękami, jak grzmot czy warkot odkurzacza. Pies może warczeć, dygotać lub próbować uciec i się schować. A jeśli ty nie rozwiążesz tego problemu, lękli-wość może przerodzić się w agresję i gryzienie ze strachu.

Jak pohamować strach
Zmiana strachliwego psa w zrównoważonego nie jest łatwa i może długo trwać, ale jest warta włożonego w nią wysiłku. Nie uspokajaj przestraszonego psa przytulając go i mówiąc, że wszystko jest w porządku. Nie jest, i on to wie. Może być tak spanikowany, że spróbuje cię ugryźć.
Zamiast tego zachowuj się spokojnie, a pies prawdopodobnie będzie cię naśladował. Jeśli się śmiałeś, kiedy pies próbował się wyrwać podczas badania u weterynarza, twój dobry humor prawdopodobnie mu się udzieli. Dobrze jest łagodnie go dotknąć, gdy zachowuje się nerwowo, ale nie rób zbyt wielkiej sprawy z tego, co go zaniepokoiło.
Aby pomóc bojaźliwemu psu, więcej go socjalizuj, zabierając go ze sobą wszędzie, gdzie idziesz. Weź ze sobą trochę psich przysmaków i gdy ktoś się zbliży, poproś go, czy nie zechciałby dać jeden z nich psu. Chociaż za pierwszym razem pies może nie wziąć, to może mieć ochotę. Jeśli będziesz robił tak częściej, szybko się nauczy cieszyć ze spotkania nieznajomych osób.
Pomaga również częste dotykanie psa. Przesuwaj rękoma po całym ciele, jak robi to lekarz podczas badania. To uspokoi psa i przyzwyczai do dotykania. Możesz też zapisać psa na szkolenie, gdzie pozna podstawowe komendy - siad, zostań, leżeć, noga i równaj. To zwiększy jego pewność siebie, a ciebie nauczy, w jaki sposób go opanować, gdy następnym razem się przestraszy. Pies będzie uważał cię za dowódcę i następnym razem, gdy się zdenerwuje, będzie oczekiwał od ciebie dodania otuchy.

POLOWANIE DODAJE ODWAGI. Jeśli twój pies okazuje strach, spróbuj odwrócić jego uwagę ulubioną grą czy zabawką. Rób to tak, aby twój pies zwrócił na ciebie uwagę, wesoło i optymistycznie, a pies się uspokoi i przestanie myśleć o tym, co go niepokoiło.


Strach przed głośnymi dźwiękami
Słuch psa jest dużo bardziej czuły niż człowieka, więc dla niego wszystko brzmi głośniej niż dla nas. Dźwięki o zwykłym natężeniu, jak zrzucony talerz czy włączony alarm, mogą spowodować ucieczkę psa i schowanie się w kącie czy pod łóżkiem.                                              
Aby przezwyciężyć takie zachowanie, musisz znieczulić psa na głośne dźwięki używając różnych sposobów. Na przykład kiedy je, śmiej się i brzękaj naczyniami kuchennymi. Możesz nastawić głośno radio i tańczyć, dając mu jednocześnie smakołyki. Szybko uświadomi sobie, że hałas nie jest powodem do niepokoju.

LEPIEJ SIĘ PRZYZWYCZAIĆ. Jeżeli pies, boi się przedmiotów codziennego użytku, trzeba go do nich przyzwyczaić.

Strach przed przedmiotami

Każdy przedmiot może wystraszyć szczeniaka duży wazon stojący na podłodze, kosz na śmieci czy opona leżąca na podwórku. Szczeniak będzie traktował te przedmioty podejrzliwie, zanim się z nimi zapozna. Może wpatrywać się w nieznany przedmiot przez chwilę, zanim zacznie szczekać i rzuci się do ucieczki. Jeśli czuje się odważny, może nawet skradać się powoli i spokojnie, tak, żeby tego czegoś nie poruszyć. Aby przyzwyczaić psa do nowej rzeczy, podejdź do niej i usiądź obok. Mów do psa optymistycznym tonem i wyciągnij rękę w kierunku tego przedmiotu. Gdy pies zobaczy, że cię nie zaatakował, stopniowo jego strach się zmniejszy.

W KRYJÓWCE. Pies wystraszony grzmotami czy fajerwerkami,  może szybko się schować.

Strach przed obcymi
Niektórzy ludzie nieświadomie sieją strach ich sposób chodzenia może wydawać się groźny lub noszą duży kapelusz budzący grozę w szczeniaku, który jeszcze niewiele widział.
Jeśli twój pies boi się ludzi, zabierz go ze sobą, gdy idziesz do znajomych. Poproś przyjaciela, aby dał psu coś smacznego. Stań niedaleko i zachowuj się spokojnie. Nie szarp za smycz czy obrożę, aby zapobiec jego ucieczce. Jeżeli nie chce wziąć smakołyku, przyjaciel może rzucić go do psa. Przyzwyczajanie psa do innych ludzi może zająć trochę czasu, więc bądź cierpliwy. Nie próbuj go popędzać.
Kiedy pies się poprawi, zacznij dawać innym ludziom smycz do potrzymania, stojąc w pobliżu. To nauczy psa, że inni ludzie też mogą być przywódcami. Wkrótce nabierze takiej pewności siebie, że gdy tylko ktoś obcy się zbliży, będzie wąchał jego ręce w poszukiwaniu przysmaków.