Dlaczego Pies Tarza się w Odchodach i jeszcze je Zjada

Gdy pies posmakuje związanych rzeczy, trudno jest go od nich odzwyczaić.

Jest kilka powodów, dla których pies zjada odchody. Może w ten sposób uzupełniać brakujące składniki odżywcze, których nie otrzymuje w codziennej karmie, lub widział innego psa, który to robił i naśladuje jego zachowanie. Jeśli twój pies jest aporterem, to został genetycznie „zaprogramowany" do noszenia czegoś w pysku.
Jeżeli chodzi o tarzanie się w odchodach, zachowanie to jest pozostałością z czasów, gdy psy były dzikimi włóczęgami. Niektórzy specjaliści uważają, że maskowały swój zapach tarzając się w cuchnących odchodach, aby zmylić drapieżniki. Tarzanie się w odchodach działa na psa jak dobry masaż grzbietu.

JAK POWSTRZYMAĆ PSA

Gdy twój pies namierzy odchody podczas spaceru, wydaj komendę „zostaw!" (patrz na 2). Jeśli weźmie je do pyska, powiedz „oddaj!"
 Gdy wrócisz do domu, nadzoruj psa w czasie wypróżniania się i natychmiast po nim sprzątnij. Jeśli to zrobisz — nie będzie miał co zjeść.
Gdy twój pies uparcie zjada odchody, spróbuj spryskać je odstraszaczem w sprayu. Są też inne preparaty, którymi można je posypać. Nadają odchodom psa taki smak, że nawet ich nie spróbuje. Zapytaj swojego weterynarza lub w sklepie zoologicznym o takie preparaty.
Aby powstrzymać psa przed tarzaniem się w odchodach, sprzątaj z podwórka każdą cuchnącą substancję. Jeśli ma skłonności do tarzania się w odchodach podczas spaceru, prowadź go na smyczy.
Jeśli ćwiczysz psa na dworze i zobaczysz przed sobą coś, co może go zainteresować, natychmiast go zawołaj i odwróć jego uwagę przy pomocy ćwiczeń na posłuszeństwo lub zabawy.

NAŚLADUJ PRZYWÓDCĘ. Szczenięta uczą się od starszych psów naśladując ich zachowanie. Dorosły mieszaniec kelpie zjada odchody znalezione pod krzakiem, a szczeniak, mieszaniec szpica pomorskiego, prawdopodobnie będzie go naśladował.


NAUKA POLECENIA „ZOSTAW!"

Kiedy mówisz psu „zostaw!", naprawdę znaczy to „natychmiast to zignoruj!". Nauczenie go omijania odchodów i wszystkiego, co mu się podoba to duże wyzwanie, więc zacznij uczyć tego polecenia w domu, > gdzie jest spokojnie. Byłoby idealnie, gdyby pies zostawił rzecz, która przyciąga jego uwagę chwilę po tym, jak to powiesz.

1. Trzymając psa na smyczy każ mu usiąść przed sobą. Pokaż mu coś do zjedzenia i powiedz „zostaw!"


2. Skróć smycz, rzuć jedzenie niedaleko i powtórz „zostaw!"


3. Gdy pies rzuci się, aby chwycić kąsek, szarpnij smyczą. Kiedy do ciebie wróci, pochwal go, i daj w nagrodę smakołyk. Powtarzaj to ćwiczenie, aż zacznie rozumieć komendę. Zanim zaczniesz stosować ją na spacerze, sprawdź psa używając jego ulubionych zabawek.

Dlaczego Pies ma Skłonności Niszczycielskie

Gryzienie i kopanie to naturalne i radosne zachowanie psa, ale niektóre psy doprowadzają je do skrajności, powodując bałagan.

Skłonności niszczycielskie nie są zarezerwowane tylko dla niesfornych szczeniaków. Nawet pies, który zawsze jest grzeczny, gdy jesteś w domu, może całkowicie zmienić swoje zachowanie, gdy pójdziesz do pracy lub położysz się spać.
Nieprzypadkowo psy wykazują niszczycielską działalność, gdy są same. To stworzenia społeczne, które nie lubią być samotne. Gdy opuszczasz dom, twój pies nie wie, czy kiedykolwiek wrócisz i może czuć się porzucony. Jego niepokój wzrasta, więc czuje potrzebę rozładowania stresu. Niektóre psy robią to nieustannie szczekając; inne niszczą wszystko, co dostanie się w ich łapy i zęby.
Jeżeli nie spędzasz całego dnia w domu, nie będzie ci łatwo nadzorować działalność psa. Istnieją sposoby na uspokojenie go, ale potrzeba do tego czasu i cierpliwości.

ZAPOBIEGANIE PSOTOM
Najczęstszym powodem niszczycielstwa są nuda i niepokój. Zajęcie czymś psa spowoduje, że będzie się czuł lepiej i swoją działalność skieruje na coś innego, zamiast zajmować się twoimi rzeczami czy ogrodem. Pies, który czuje się pewnie i bezpiecznie, ma mniejsze skłonności niszczycielskie, gdy jest sam. Możesz zwiększyć jego pewność siebie dając mu jakieś zajęcie w swojej obecności - może to być spacer, różne „psie" sporty jak agility, wizyty w szpitalach czy domach spokojnej starości. Poza tym pies aktywny to pies zmęczony, więc prawdopodobnie, gdy wyjdziesz, będzie spał zamiast rozrabiać.
Psy gryzą różne rzeczy, gdy są smutne — jest to ich sposób na zmniejszenie napięcia i spędzenie czasu. Dobrym sposobem na powstrzymanie niszczycielskiej działalności psa lubiącego gryźć jest danie mu czegoś w zamian,na przykład gryzak lub piłkę tenisową. Dobrze się też sprawdza duża plastikowa kostka. Jest zrobiona z twardego tworzywa i ma otwór w środku, w który można włożyć coś do jedzenia ser, herbatniki dla psów czy coś innego. Pies miło spędzi czas próbując wydostać smakołyki.
Nie dawaj psu do gryzienia starych butów czy skarpetek, gdyż dla niego nie ma różnicy między nimi a czymś nowym. Będzie myślał, że jeśli może się bawić tym butem czy skarpetką, to może też innymi.
Jeżeli twój pies obgryza jakiś mebel, postaw koło niego pudło pełne jego zabawek. Za każdym razem, gdy skieruje się w stronę mebla powiedz „nie gryz", a następnie mówiąc „popatrz tu" włóż do pudełka rękę, wyjmij jakąś zabawkę i pomachaj nią, aby przyciągnąć uwagę psa. Większość psów szybko się uczy znaczenia tych słów, szczególnie gdy na początku włożysz do pudełka kilka herbatników.


TEST NA INTELIGENCJĘ. Gdy każdy Pies 
próbuje wydobyć jedzenie z plastikowej kostki, nie myśli już o niszczeniu innych rzeczy.

SPOSÓB NA NISZCZYCIELA. Niektóre psy koncentrują się na niszczeniu tylko jednej rzeczy. Wiklinowy kosz tego mieszańca zostat zabezpieczony siatką, ale gąbkę trzeba często wymieniać.

ODSTRASZACZE
Niektóre psy mają ulubione przedmioty do gryzienia, do których często wracają. Aby zniechęcić psa, posmaruj tę rzecz

czymś o nieprzyjemnym smaku i zapachu, jak odstraszacz dla psów kupiony w sklepie zoologicznym.

Możesz też użyć pułapki włóż kilka monet do metalowej puszki i przywiąż ją do obiektu, który interesuje psa. Gdy go podniesie hałas go wystraszy i następnym razem zastanowi się, za nim się do niego zabierze.

Trudniej jest zniechęcić psa, który lubi kopać; można mu to obrzydzić chowając kamienie tam, gdzie lubi kopać. Od wykopywania kamieni rozbolą go łapy. Można też rozsypać na całym terenie paprykę psy nie lubią jej za' pachu, więc nie powinny 

kopać.

TOWARZYSTWO I ĆWICZENIA

Jeśli mieszkasz blisko pracy, może mógłbyś wpadać do domu w czasie przerwy obiadowej. To przerwie osamotnienie psa i niepokój wywołany twoją nieobecnością. Musisz jednak uważać, aby nie przyjść w czasie, gdy jest on zajęty jakąś zakazaną działalnością, bo wtedy mógłby odebrać twój powrót jako nagrodę za to, co robi.

Inna opcja to umówienie się z kimś znajomym lub osobą, która zajmuje się wyprowadzaniem psów, aby przyszła do twojego domu w ciągu dnia. Gdy pies może się z kimś pobawić, nawet jeśli to trwa krótko, da mu zajęcie i odwróci uwagę od twoich rzeczy. Jeżeli znajomy lub sąsiad ma psa, z którym twój pies jest w dobrych stosunkach, możesz umówić się z nim, że będzie organizował psom regularne lub okazjonalne wspólne zabawy.

Jeżeli pies często stosuje niszczycielskie zachowanie, aby uwolnić się od stresu, powodem jest też nadmiar energii, której nie ma jak rozładować. Dobrze jest zapewnić mu rano przed wyjściem dużo energicznych ćwiczeń i powtórzyć je wieczorem. Gdy pies pozbędzie się nadmiaru energii, będzie rzadziej wykazywał niszczycielskie zapędy.

PAPIEROWA ZABAWKA. Niektóre psy uwielbiają bawić się papierem toaletowym. Łatwo go pogryźć, i rozwija się w długie, miękkie wstęgi, które są świetne do zabawy.

TRZECH KUMPLI. Psy, które mają towarzystwo - może to być człowiek lub inny pies - znacznie rzadziej się nudzą i nie są sfrustrowane, a co za tym idzie, nie stają się niszczycielami.

Wchodzenie Psa na meble

Większość psów bez problemu dzieli z nami miejsce na kanapie, ale niektóre trzeba do tego zniechęcać.

W pewnym momencie prawie każdy pies będzie usiłował uznać meble za swoją własność. Jeśli chociaż raz zawołasz go, aby wskoczył do ciebie na łóżko czy kanapę, będzie uważał że chcesz, aby był tam zawsze.
Jeżeli nie zareagujesz na pierwsze próby wskoczenia na kanapę czy łóżko, lub uśmiechniesz się i powiesz mu, że wygląda uroczo, pomyśli że aprobujesz jego nowe miejsce. Nie będzie problemu, jeżeli lubisz, żeby pies był blisko ciebie. Ale jeśli później zdecydujesz, że nie chcesz, żeby tam był, lub jeśli zacznie okupować meble, uzna je za swoją własność i będzie próbował cię z nich usunąć, będziesz musiał przekonać go, że meble są niewygodne. Będzie to wymagało trochę wysiłku i konsekwencji, więc lepiej podjąć decyzję za pierwszym razem i jej się trzymać.

Nie taki wygodny
Aby zniechęcić psa do wskakiwania i wylegiwania się na meblach, połóż folię pęcherzykową na łóżku czy kanapie. Kiedy pies na nią wskoczy, będzie zaskoczony czymś nieznanym pod łapami i nowym dźwiękiem, i szybko zeskoczy. Niektórym psom wystarczą dwie takie próby, aby nie robiły tego więcej, ale inne rozpoznają folię i wskakują tam, gdzie jej nie ma. W takim przypadku schowaj folię pod prześcieradłem i zostaw ją tam na stałe, lub co najmniej tak długo, aż pies na dobre się odzwyczai.
Możesz także schować pod narzutą plastikową (nie metalową!) pułapkę na myszy. Kiedy pies wskoczy, rozlegnie się głośny trzask, co go wystraszy i sprawi, że zeskoczy. Lekka plastikowa pułapka jest bezpieczna dla psa, gdyż nie ma metalowych części.
Istnieją również specjalne maty przeznaczone do zniechęcania psów do wskakiwania na meble. Mata emituje bardzo łagodny impuls elektryczny, gdy pies na nią wskoczy.

STREFA KOMFORTU. Psy lubią leżeć na meblach, ponieważ są miękkie i wygodne, a także pozwalają być bliżej ludzi. Ludzie nie zawsze cenią sobie taką bliskość, szczególnie jeśli pies jest taki duży.



Pies w łóżku

Wiele psów lubi ludzkie łóżka. Psy są zwierzętami stadnymi, więc lubią ciepło, bezpieczeństwo i towarzystwo innych śpiących stworzeń - zarówno psów, jak i ludzi. Poza tym łóżko jest wysokie, więc stanowi dobry punkt obserwacyjny i daje mu poczucie siły. Większość psów śpi w łóżku nie czując się jego właścicielem, ale inne czerpią korzyści z tego, co uważają za swój podwyższony status. Mogą zacząć warczeć, gdy kot, drugi pies czy nawet właściciel łóżka próbuje się na nim położyć. Takie dominujące zachowanie może nasilić agresję, więc psa należy do niego zniechęcać.

DOSKONAŁE MIEJSCE. Łóżko jest świetnym punktem obserwacyjnym, szczególnie dla małych psów, jak na przykład miniaturowy pudel, a także okazją do bycia bliżej właściciela.

Z łóżka na podłogę

Jeżeli chcesz odzwyczaić psa od swojego łóżka, jest na to kilka sposobów. Kompromisowym wyjściem jest umieszczenie posłania psa w twojej sypialni. Będzie czuł twój zapach i słyszał oddech, a także dzielił z tobą przestrzeń, ale nie łóżko. Aby zwiększyć jego komfort psychiczny, połóż na jego posłaniu swój stary koc lub stare ubranie. Twój zapach sprawi, że będzie czuł się bezpiecznie podczas snu.

Dodatkowo możesz zrobić z jego posłania specjalne miejsce. Jeśli pies pragnie twojego towarzystwa w łóżku, zapewnij mu to, ale w jego łóżku, nie swoim. Usiądź na podłodze obok jego posłania lub na brzegu, jeśli jest dość duże. Głaszcz psa, rozmawiaj z nim i daj mu coś dobrego do zjedzenia. Od czasu do czasu zrób mu niespodziankę - schowaj w posłaniu smakołyk lub jego ulubioną zabawkę.

Upewnij się też, czy posłanie twojego psa jest wygodne i ma odpowiednią wielkość. Może patrzeć z zazdrością na twoje łóżko, bo jego posłanie jest za małe, zbyt twarde lub leży w niewłaściwym miejscu. Starsze psy i te, które mają problemy ze stawami, docenią bardziej miękkie posłanie.

Chociaż psy na ogół śpią zwinięte w kłębek, to potrzebują miejsca do wyciągnięcia się, gdy mają na to ochotę. Posłanie twojego psa powinno być co najmniej tak długie jak on, gdy się wygodnie rozłoży. Olbrzymie psy, takie jak dog czy wilczarz irlandzki, powinny mieć grubsze posłanie, aby stanowiło podparcie dla ich masy i chroniło stawy. Dla bardzo dużych psów bardzo wygodne jest łóżko na sprężynach.

DLACZEGO TWÓJ ULUBIONY FOTEL JEST ULUBIONYM FOTELEM PSA

Twój pies lubi siedzieć w twoim ulubionym fotelu z tego samego powodu, co ty. Jest to prawdopodobnie najwygodniejszy mebel w domu. Jest bardzo miękki, może być nawet dodatkowo wyścielony poduszkami lub kocem, aby było wygodniej. Poza tym pachnie tobą, co dla ciebie nic nie znaczy, ale poprawi nastrój twojego psa, szczególnie gdy jest w domu sam.

Stoi zwykle w miejscu, gdzie nie ma przeciągów, ale w pobliżu okna, więc można popatrzeć na zewnątrz. Może też stać w zacisznym kącie pokoju, gdzie pies może się zrelaksować.

Dlaczego Pies Gryzie przedmioty

Niezależnie od tego, czy gryzie swoją karmę, nogę od krzesła, zabawkę, piłkę tenisową czy buty swojego pana, pies lubi, żeby jego zęby pracowały.

Obgryzanie przedmiotów jest dla psa całkowicie naturalnym zachowaniem. Pochodzi z czasów , gdy pies był myśliwym, który potrafił  schrupać całą zdobycz nie zostawiając ani kawałka. Potrzeba gryzienia pozostała u współczesnych  psów. Pomijając fakt, że od czasu do czasu psu zdarza się pogryźć coś, czego nie powinien , to gryzienie jest dobrym nawykiem,  pozwalającym czyścić zęby. Jest to też dobry sposób na rozładowanie energii i zmniejszenie stresu.
Psy wyhodowane z myślą o polowaniu i aportowaniu, jak spaniele czy labradory, mają instynktowną
 potrzebę trzymania czegoś w pysku. Jednak psy te zostały wyhodowane, aby mieć "miękki" pysk, co oznacza że powinny trzymać zwierzynę pysku, bez rozszarpywania jej.

PRZYCZYNY I ROZWIĄZANIA
Gryzienie nie powinno być problemem, jeśli zaskoczy się, gdy pies wyrośnie z wieku szczenięcego lub gdy wszystkie pogryzione przedmioty należą do psa. Jednak niektóre psy gryzą także, gdy dorosną, a niektóre z nich gryzą wszystko z wyjątkiem swoich zabawek.

Szczenięce problemy
Szczeniak zaczyna gryźć w wieku około trzech miesięcy, gdy wypadają mu zęby mleczne i zaczynają wyrzynać się zęby stałe. W tym okresie bolą go dziąsła, a gryzienie zmniejsza ból.
Wszystkie stałe zęby wyrzynają się w wieku około sześciu miesięcy, jednak zwierzę zwykle gryzie tak długo, aż wszystkie zęby nie są mocno osadzone w szczęce.
Poza trzymaniem swojej własności z dala od zębów szczeniaka, najlepiej jest zapewnić mu dużo różnych zabawek, odpowiednich do gryzienia. Poza tym możesz włożyć jeden z jego gryzaków do lodówki na godzinę lub dwie, a potem dać mu do zabawy. Większość szczeniaków lubi gryźć zimne przedmioty, gdyż zimno działa jak środek przeciwbólowy i przynosi ulgę dziąsłom.
Kiedy pies zakończy ząbkowanie, przechodzi przez etap niestrudzonego gryzienia — poznaje świat przy pomocy nowych zębów. Nie używa już łap do trzymania i badania przedmiotów, służą do tego zęby. Większość psów wyrasta z fazy gryzienia w czasie dojrzewania; ale niektóre nigdy tego nie porzucają, zwykle dlatego, że właściciel to toleruje, a pies się do tego przyzwyczaja. Jeśli pozwolisz szczeniakowi gryźć swoją własność, będzie to robił także jako dorosły pies. Jednak bardziej skuteczne niż bura za pogryzienie czegoś jest danie mu rzeczy, którą może gryźć i pochwalenie go, gdy się nią zainteresuje. Każdy pies ma indywidualne upodobania, więc nie zdziw się, gdy spośród różnych rzeczy, które zaproponujesz do gryzienia, pies wybierze twoje tenisówki.


DUŻY WYBÓR. Daj psu dużo różnych zabawek, takich jak liny, pluszaki i gumowe piszczałki, aby dobrze się bawił i ćwiczył szczęki.


UDAREMNIONE PLANY. Jeśli nie chcesz, żeby pies pogryzł twoje nowe buty, nie pozwalaj mu gryźć starych. On nie widzi 
między nimi żadnej różnicy.


Nuda i niepokój


Wiele psów czuje się samotnie i są zaniepokojone, gdy są same, więc gryzienie zapewnia im rozrywkę. Pogryzienie swojej zabawki pomaga, ale pogryzienie rzeczy swojego pana jest bardziej interesujące, gdyż pachną rodziną, dzięki czemu pies czuje się mniej samotny.
Psy obgryzają też przedmioty z powodu fru-stracj i lub nudy; nie zostały stworzone, aby przesypiać cały dzień - potrzebują dużo aktywności fizycznej i umysłowej. Jeśli ich nie mają, szybko przychodzi nuda i zaczynają szukać sobie rozrywki. Gryzienie doskonale się do tego nadaje. Wszystko, co znajdą w pobliżu, łatwo pada ofiarą ich nienasyconych szczęk. Psy lubią gryźć i praca szczękami sprawia im dużą satysfakcję, zatapiają zęby w najróżniejszych rzeczach - jeśli nie swoich zabawkach, to butach, wężach ogrodowych, przewodach elektrycznych i meblach.
Psy, które są zaniepokojone i sfrustrowane -grupa, do której można zaliczyć prawie każdego psa, który nie jest aktywny fizycznie czy umysłowo - rozpaczliwie oczekują stymulacji. Poza zabieraniem ich na więcej spacerów, świetnym wyjściem jest dostarczenie im większej liczby ciekawych zabawek. W sklepach zoologicznych można kupić doskonałe zabawki, na przykład sześciany wykonane z twardego, odpornego na pogryzienie plastiku. Można do nich wkładać coś do zjedzenia, na przykład herbatniki dla psów czy niskokaloryczny żółty ser.

Taka zabawka stanowi wyzwanie dla inteligencji psa, gdy próbuje wydostać z niej smakołyki. W dodatku ukryte jedzenie jest nagrodą za gryzienie swojej zabawki i odwraca jego uwagę od twoich rzeczy. Praca umysłowa daje mu satysfakcję i trochę męczy, oddalając potrzebę gryzienia w celu złagodzenia stresu.
Zabawki szybko nudzą się psom, podobnie jak dzieciom. Zamiast kupować jedną czy dwie, kup od razu kilka, lecz nic dawaj psu wszystkich naraz. Codziennie zabierz jedną zabawkę i daj w zamian inną. W ten sposób pies będzie uważał każdą z nich za nowość.



Jak powstrzymać niszczyciela
Niektóre psy gryzą wszystko, co dostanie się w ich zęby, podczas gdy inne czują nieodparty pociąg do jednej rzeczy. Zaczynają ją obgryzać, gdyż jest odpowiedniej wielkości i ma atrakcyjną fakturę, a potem wracają do niej, przyciągnięte swoim zapachem, który na niej pozostał. Możesz skończyć z przywiązaniem do tej rzeczy, „perfumując" ją sprayem do odstraszania psów lub nawet sosem chili. Zacznij od posmarowania nierzucającego się w oczy miejsca, aby sprawdzić, czy nie zostanie plama.
Psy nie lubią niespodzianek, więc niektórzy specjaliści zalecają użycie miny-pułapki. Trzeba włożyć kilka monet do pustej puszki i połączyć żyłką puszkę z przedmiotem, który ma być chroniony przed psem. Gdy pies go dotknie, puszka przewróci się hałasując, i niespodziewany dźwięk może nauczyć psa lepszego zachowania.

CZAS
NA zabawę. Niektóre psy mogą godzinami obgryzać jeden przedmiot. Jeśli jest to właściwa zabawka, jak ulubiona piłka każdego Psa, należy mu na to pozwolić.

Dlaczego pies Goni wszystko co się Porusza

Jeśli coś się porusza, większość psów zaczyna za tym gonić. Piłka, balon, patyk czy opadające liście to tylko kilka rzeczy, które pobudzają psy do polowania.

Polowanie u psów jest instynktowne; w przeszłości w ten sposób zdobywały pożywienie. Nawet obecnie lubią polowanie, chociaż mają zapewnioną karmę. Szczególnie młode psy uwielbiają wyzwania stawiane przez ruchome obiekty. Są to dla nich wspaniałe zabawki, a obserwowanie psa próbującego złapać muchę na oknie czy siedzącego unoszącą się w powietrzu bańkę mydlaną to doskonała zabawa dla nas.
Niektóre psy bronią swego terytorium, gdy dorosną. Bronią domu przed obcymi i odganiają ich, co na początku jest urocze, ale szybko przeradza się w szczekanie i bieganie tam i z powrotem, gdy próbują odpędzić wszystko, co się porusza. Dla takiego psa koty i wiewiórki są tak samo groźne, jak dzieci na rowerach i hałaśliwi skateboardziści.
Gdy twój pies po raz pierwszy upoluje ruchomy obiekt, rośnie jego pewność siebie i to sprawia, że znów będzie chciał zademonstrować swoje umiejętności. Psy ganiające koty są bardzo uciążliwe, szczególnie gdy ich ofiary mieszkają w tym samym domu. Jednak gdy pies nabierze takiej pewności siebie, aby polować na samochody, staje się niebezpiecznie agresywny i ryzykuje życie swoje i ludzi.

DRESZCZ EMOCJI. Sposobem na uniknięcie polowała jest skierowanie insynktu łowieckiego psa na inne tory. na przykład aportowanie piłki czy patyków.
BŁĘDNE KOŁO. U niektórych psów ganianie cieni, owadów, lub swojego własnego ogona jest wewnętrznym przymusem.

Aby ustrzec psa przed staniem się myśliwym, nie zachęcaj go do polowania. Gdy coś ci ukradnie, nie goń go, natomiast zawołaj „do nogi!" i przywitaj go radośnie, gdy wróci lub pobaw się z nim piłką, aby zaspokoić instynkt pogoni. Nauka posłuszeństwa może pomóc wpoić reakcję na komendę „do nogi!".

Zapobieganie gonieniu samochodów

Jeżeli twój pies zaczął już ganiać samochody, trzymaj go na ogrodzonym podwórku, a poza nim na smyczy. Innym sposobem przyhamowania jego instynktu jest zapewnienie mu dużo ruchu i ćwiczeń. Naucz go aportowania i spędzaj dużo czasu na rzucaniu mu piłki czy patyków, aby na nie polował i w ten sposób zaspokoił instynkt łowiecki.

Jeśli przejeżdżające samochody nadal go fascynują, poproś kogoś znajomego o przejechanie wolno przed twoim domem. Gdy pies pobiegnie za samochodem, osoba jadąca powinna wyrzucić balon napełniony wodą lub coś hałaśliwego (ale nie niebezpiecznego). To powinno spowodować zmianę nastawienia psa.

Możesz też przywiązać do kolczatki długą, 5-metrową linkę. Znów poproś znajomego o przejechanie wolno koło domu. Gdy pies rzuci się za nim, pozwól mu biec kawałek, a potem na chwilę skróć linkę, powiedz „nie!", szybko rozluźnij chwyt, aby nie zranić go kolczatką. W nagrodę pobaw się piłką, gdy tylko wróci.

Powtarzaj to ćwiczenie, aż pies zrozumie, o co chodzi.

ZŁAPIĘ CZY NIE? Psy, które wychowały się z kotami, znacznie rzadziej je ganiają.

Zniechęcanie

Do ganiania kotów

Nie wszystkie psy ganiają koty. Psy w starszym wieku i o spokojnym temperamencie częściej zostawiają koty w spokoju, ale inne widok kota pobudza. Psy polujące na koty nie robią im krzywdy, nawet gdy zagonią do kąta; większość współczesnych psów uwielbia polowanie, ale zatraciło już łączący się z nim instynkt zabijania. Mimo to powinno się zniechęcać psy do ganiania kotów. Żaden kot nie lubi być obiektem polowania, a jeśli łowy odbywają się w domu, może zniszczyć meble, mieszkanie lub nerwy właściciela.

Zabezpiecz kota, instalując w przeznaczonym tylko dla niego pokoju na przykład bramkę dla dzieci. Powieś ją kilka centymetrów nad podłogą, aby kot mógł się pod nią prześlizgnąć, zostawiając psa po drugiej stronie. Oczywiście ta metoda jest skuteczna tylko w przypadku psa dużo większego od kota. Jeśli są podobnej wielkości, postaw bramkę na podłodze, a na jej szczycie przymocuj poziomo deskę. Koty lepjej skaczą niż psy, więc będzie to ostatnia deska ratunku, która zapewni kotu bezpieczeństwo.

Jednak podstawowym sposobem na zniechęcenie łowcy kotów jest przerwanie mu zabawy. Weź go na smycz, i gdy zobaczysz, że wyrywa się do przodu, nadepnij na nią. Nic spodoba mu się gwałtowne szarpnięcie, które go zatrzyma. Kilka takich ćwiczeń spowoduje, że następnym razem zastanowi się, zanim ruszy na polowanie.

Spacer z „myśliwym"

Aby powstrzymać psa od polowania w czasie spaceru, prowadź go na smyczy i zajmij go wydając komendy i sprawiając, aby cię słuchał. 

 Jeżeli pobiegnie za czymś, gdy jest na smyczy, zawróć gwałtownie w przeciwnym kierunku. Gdy pobiegnie za tobą, zamiast gonić ofiarę, daj mu nagrodę i pochwal go lub jeszcze lepiej, pobaw się z nim piłką, co zaspokoi instynkt łowiecki.

Żebranie to problem Psa

Pies bardzo szybko się uczy, Że błagalny wzrok i podniesiona łapa to najlepszy sposób na otrzymanie czegoś dobrego.

Psy żebrzą, ponieważ pragną tego, co akurat jemy - widzą, że sprawia nam to przyjemność i też chciałyby w tym uczestniczyć.
Trudno jest oprzeć się błagalnemu spojrzeniu psa, ale jeśli tylko raz dasz mu coś, co jesz, już nigdy nie zostawi cię samego podczas   posiłku. Szybko nauczy się udawać, że umiera z głodu i wzbogaca żebranie o ślinienie się, skomlenie, wskakuje ci na kolana i rozpaczliwie szuka po całym pokoju, gdy coś jadalnego przypadkowo spadnie na podłogę.

Dlaczego żebranie jest niekorzystne

Podzielenie się jedzeniem sprawi, że nigdy nie będziesz miał chwili spokoju. Przyczyni się też do zwiększenia wagi psa, gdyż dodatkiem do stałej porcji jego karmy będzie maślana bułeczka, kawałek mięsa, porcja makaronu, kawałek ciasta i wszystko, co tylko uda mu się od ciebie wyprosić.
Przewód pokarmowy psa nie jest taki sam jak człowieka, więc twój pies może zachorować po zjedzeniu większej ilości ludzkiego pożywienia. Możesz myśleć, że kochasz swojego psa, dając mu coś smażonego czy słodycze, ale twoja miłość powinna wyrażać się w zapewnieniu mu zdrowia i odpowiedniego żywienia.
Nie wszystkie resztki są niezdrowe dla psa; powinieneś' tylko kontrolować ich ilość i rodzaj. Jeśli karmisz psa resztkami po posiłku, dawaj mu surowe lub gotowane jarzyny, ryż, niskotłuszczowy twarożek czy małe kawałki owoców. Mały kawałek pieczonego kurczaka bez skóry możesz mu dać jako nagrodę. Włóż te resztki do miski psa w miejsce normalnej porcji jedzenia następnego dnia lub gdy skończysz zmywać naczynia.

JAK ODUCZYĆ ŻEBRANIA
•   Nigdy nie dawaj psu jedzenia ze stołu i naucz nawet matę dzieci, aby tego przestrzegały;
•   Poproś gości, aby nie karmili psa, albo zostaw psa na zewnątrz lub w klatce, gdy masz gości;
•   Ignoruj żebranie. Jeśli jest spokojny i nie żebrze, po posiłku pochwal go i daj mu psi smakołyk;
•   Jeśli pies podczas posiłku wskakuje ci na kolana czy szczeka, wydaj komendę „leżeć!" lub „zostań!" na czas trwania posiłku;
•   Na czas trwania twojego posiłku każ psu iść na miejsce i daj mu do zjedzenia kość lub zabawkę napełnioną jedzeniem;
•   Nakarm psa, zanim zasiądziesz do posiłku; gdy będzie najedzony, prawdopodobnie zostawi cię w spokoju;
•   Przed porą swojego posiłku zmęcz trochę psa, na przykład energicznymi ćwiczeniam dzie zmęczony i pójdzie spać;
•   Jeśli musisz karmić go resztkami, następnego dnia włóż je do miski razem z jego jedzeniem. Pamiętaj, aby zmniejszyć ilość codziennej karmy o liczbę dodatkowych kalorii pochodzących z resztek.

A CO DLA MNIE?
Każdy pies próbuje żebrać, tak jak robi to ten foksterier. Jeśli w nagrodę dostanie coś do zjedzenia, będzie tak robił zawsze, aż jego żebranie stanie się irytujące.

Twój pies Szczeka i Wyje

Szczekanie i wycie to psia mowa, wyraża podniecenie, jest sposobem na nudę, stres lub zdenerwowanie, to również sygnał, że zbliża się obcy.

Jedne psy szczekają, aby cos „powiedzieć", inne robią to z radości lub z przyzwyczajenia. Ten ostatni rodzaj szczekania może trwać cały dzień i sprawia, że pies jest uciążliwy dla sąsiadów.
Gdy masz psa, który za dużo szczeka, ważne jest, aby ustalić przyczynę takiego zachowania. 
Niektóre psy szczekają bez przerwy, kiedy zostają same na podwórku. Takie szczekanie bardzo trudno ograniczyć; można natomiast zastanowić się, dlaczego zostawiamy go tam, a nie w domu? Czy dlatego, że nie wiemy, jak będzie się zachowywał? Jeśli tak, to mamy następny problem, który trzeba będzie rozwiązać w pierwszej kolejności.

Jeżeli pies szczeka, gdy jesteś w domu i nie możesz mu przerwać, musisz nauczyć go komendy „spokój". Musisz jasno wyrażać związek między wydawaną komendą a oczekiwaną odpowiedzią . 

Gdy masz kłopoty z nauczeniem psa polecenia „spokój", możesz sobie pomóc używając specjalnej obroży z pętlą obejmującą pysk. Załóż mu ją, przypnij smycz i zamykaj nią pysk psa, gdy wydajesz komendę.

JAK POWSTRZYMAĆ PSA OD SZCZEKANIA?
 Aby pomóc psu rozładować nadmiar energii, którą zużywa na szczekanie, zapewnij mu dużo ruchu i ćwiczeń. Długi, codzienny spacer, gdzie będzie mógł bawić się, biegać, szczekać pod kontrolą i trochę go zmęczy.

Gdy zostawiasz psa samego na długi czas, szczekanie może być dla niego sposobem zawiadamiania o swoim istnieniu. Psy to zwierzęta społeczne, więc nie powinny być zostawiane samotnie przez dłuższy czas. Jeżeli nie możesz tego uniknąć, spróbuj zostawić mu przed wyjściem włączone radio lub telewizor. Niektóre psy kojarzą te dźwięki z obecnością właściciela, więc będą zachowywały się spokojnie i cicho.

Możesz też dać psu zabawki wypełnione smakołykami, na przykład herbatnikami dla psów; wydobywanie ich zajmie mu trochę czasu i będzie świetną zabawą, gdy ty będziesz poza domem. Będzie to również stymulacja mentalna, która go zmęczy, więc prawdopodobnie resztę czasu spędzi śpiąc.

Szczekanie bywa też wywoływane przez jakiś dźwięk lub widok. Jeżeli nie masz wpływu na źródło dźwięków, z powodu których pies szczeka, będziesz musiał trzymać go w domu. Jeśli szczeka za każdym razem, gdy zobaczy na ulicy kogoś obcego czy kota w ogródku, zasłoń okno i zmień ogrodzenie na takie, przez które nie będzie widział, co się dzieje na zewnątrz.
Gdy pies szczeka, nie głaszcz go i nie upewniaj, że robi dobrze. Jeśli to zrobisz, będzie myślał, że dobrze zrobił szczekając i że nagrodziłeś go za odwagę. Krzyczenie na psa, aby przestał szczekać, tylko go przekona, że przyłączyłeś się do jego alarmu.

DAJ GŁOS. Psy takie jak wyżeł węgierski mogą nauczyć się szczekania na komendę, co pomoże ci kontrolować szczekanie, gdy jesteś w domu.

WYJRZĘ PRZEZ OKNO. Wiele psów szczeka na obiekty, które widzi za oknem. W przypadku każdego, psa  najprostszym wyjściem może być odsunięcie sofy od okna, co zlikwiduje jego punkt obserwacyjny - i jednocześnie motywację do szczekania.

Jeżeli twój pies szczeka ze strachu przed czymś, na przykład odkurzaczem, kosiarką do trawy czy dużym koszem na śmieci, spróbuj zobojętnić go na te przedmioty. Zacznij karmić go w pobliżu tych strasznych rzeczy - może wtedy skojarzyć je z czymś' pozytywnym - otrzymywaniem pokarmu. Przyzwyczajenie go do obiektów wywołujących strach nie tylko zmniejszy szczekanie, ale także doda mu pewności.

Innym sposobem na powstrzymanie psa od szczekania jest spowodowanie głośnego dźwięku, nawet dwukrotnie głośniejszego od szczekania. Uderz dwiema pokrywkami o siebie lub użyj bardzo głośnego gwizdka. Przed użyciem tej metody znajdź powód szczekania; ten sposób sprawdzi się, jeśli pies szczeka, aby zwrócić na siebie uwagę lub gdy się nudzi, ale jeśli jest przygnębiony, ostry dźwięk może pogłębić stres i w konsekwencji szczekanie.

Ostatnią deską ratunku przy kontrolowaniu szczekania jest użycie przedmiotów, które zadziałają bezpośrednio, kiedy pies szczeka. Specjalna obroża zaciskająca się na kufie psa może posłużyć jako element utrudniający szczekanie, skuteczny może być też spray o nieprzyjemnym dla psa zapachu.

Stosowania kolczatki nie polecamy. Jeśli żaden z tych sposobów nie pomoże, trzeba zwrócić się po pomoc do psiego psychologa.

KOMENDA „SPOKÓJ"

Aby zacząć naukę, pies musi zaszczekać. Sprowokuj go do szczekania, na przykład dzwonkiem do drzwi. Następnie, stojąc na wycieraczce, naciśnij dzwonek i pozwól mu zaszczekać kilka razy.

Trzymając coś smacznego przed nosem psa powiedz „spokój!", „cicho!" lub coś podobnego. (Nieważne, jakiego słowa użyjesz, ale musisz używać zawsze tego samego).

Gdy pies przestanie szczekać, aby powęszyć, daj mu w nagrodę smakołyk. Powtórz to za każdym razem, gdy każesz mu być cicho, a on to wykona przez coraz dłuższy okres zanim dostanie nagrodę.

Twój Pies zwraca na "Siebie" Uwagę

Każdy pies, którego łączy Z właścicielem silna więź, będzie miał tendencję do zwracania na siebie uwagi.

Wszystkie psowate są oportunistami: eksperymentują z różnego rodzaju nowymi zachowaniami, aby przekonać się, czy przyniosą jakieś' korzyści. To wyjaśnia ogromną liczbę takich zachowań -zwłaszcza kradzież różnych przedmiotów, pogoń za ogonem, ocieranie się i potrącanie właściciela i skomlenie - które można określić jako zwracanie na siebie uwagi.
Psy także przywiązują zasadnicze znaczenie do interakcji społecznej. To dlatego uwaga najważniejszych członków grupy, szczególnie jej przywódcy, jest taka cenna. Jeśli przywódca zajmuje się niższymi w hierarchii członkami grupy, odbierają to jako znaczącą nagrodę. 
W relacji człowiek-pies pochwała jest oczywistym przykładem wzmożonej uwagi, ale czasem nawet popatrzenie na psa może być nagrodą za coś, co właśnie zrobił. Pies uczy się, jak zwrócić i zatrzymać uwagę właściciela powtarzając zachowanie, szczekając, skacząc czy po prostu bawiąc się.
Te dwa czynniki - oportunizm i docenianie interakcji socjalnych - wyjaśniają, dlaczego zwracanie na siebie uwagi jest tak często spotykane. Wielu właścicieli uważa to zachowanie za zabawne, szczególnie na początku. Czasem śmieją się i pokazują innym ostatnią sztuczkę psa, lub tylko się uśmiechają. To upewnia wiele psów, że na coś wpadły. Powtarzają swe zachowanie, aby zobaczyć, co się stanie; gdy otrzymają nagrodę, której oczekiwały, wprowadzą to zachowanie do swego repertuaru. Nawet jeśli są nagradzane nieregularnie, nie będą ustępować i ich zachowanie najprawdopodobniej się utrzyma nawet przy braku stałego zainteresowania ze strony właściciela.

Jak temu zapobiegać

Wyzwaniem dla właściciela psa domagającego się zwrócenia uwagi jest nauczenie się, jak zabrać nagrodę — to znaczy uwagę — która wzmaga niepożądane zachowanie. Nie jest to wcale łatwe. Nawet odepchnięcie psa, który skacze witając się z nami, może być odebrane przez niego jako nagroda, gdyż jest to kontakt fizyczny.
Maksymą dla właściciela, który chce zapobiec zwracaniu uwagi przez psa, powinno być „nic za darmo". Podczas codziennych kontaktów z ludźmi pies powinien zapracować na nagrodę, którą może być kontakt fizyczny, słowny lub wzrokowy. Kiedy tylko właściciel uświadomi sobie, jak silna może być ta pozornie niewielka nagroda, może po prostu rozdawać ją na własnych warunkach. Pies domagający się uwagi powinien być ignorowany. To oznacza, że wszystkie zwracające uwagę chwyty (stare i nowe) powinny spotykać się z takim samym brakiem zainteresowania. Nie oznacza to, że ucierpi więź łącząca psa i właściciela, raczej że właściciel będzie ją kontrolował. Może powiedzieć psu, kiedy jest właściwy moment na zwracanie uwagi, a to powinno dać dodatkowy efekt -wzmocnić jego rolę jako łagodnego, lecz przekonującego przywódcy.

POPATRZ NA MNIE. 

Uśmiech właściciela może być wystarczającą nagrodą, aby miniaturowy sznaucer zostawił swoją zabawkę, kiedy tylko odczuł brak uwagi.

Agresja problem każdego Psa

Agresja u psa może się objawiać na wiele sposobów — może to być warczenie, szczekanie, groźne pomruki, wyrywanie się do przodu, chwytanie zębami i gryzienie.

Czasem pies manifestuje agresywne zamiary wpatrując się w rywala i „powiększając się" przez podniesienie uszu i zjeżenie sierści na grzbiecie. Niekastrowane samce psów często zachowują się agresywnie w stosunku do innych samców, co kończy się walką.
Strach, ból i nerwowość także mogą powodować agresywne zachowania. Jeśli twój pies okazuje agresję i straszy członków rodziny, gości lub nieznajomych, lub kogoś ugryzł, to niezbędna jest pomoc wykwalifikowanego specjalisty - zoopsy-chologa. Nie licz na to, że problem sam zniknie. Dopóki nie poczujesz, że psu można zaufać, nie zostawiaj go bez nadzoru z dziećmi, które uczą się chodzie.

Wczesna interwencja
Najlepszym sposobem na opanowanie agresywnego zachowania jest zapobieganie mu od początku. Gdy po raz pierwszy pies warknie, nie obawiaj się powiedzieć mu „nie!". Gdy to zrobisz, pies będzie wiedział, że poważnie podchodzisz do spraw wychowania. Działaj natychmiast, gdy usłyszysz bulgot w gardle psa. Szybciej zrozumie przekaz, gdy będzie wiedział, że to, co chciał zrobić, nie jest tolerowane. Kiedy mówisz mu „nie!", najlepiej zaproponować mu coś innego, i potem go nagrodzić za wykonanie.
Kiedy masz szczeniaka, ustal już na początku, że to ty jesteś szefem i określ reguły, których humanitarnie, lecz niewzruszenie przestrzegaj. Przyzwyczajaj go, że to ty zajmujesz się jego jedzeniem, zabawkami i nim samym. Rób to, gdy jest spokojny, a nie podekscytowany. Jeśli chcesz coś zabrać szczeniakowi, zrób to pewnie, lecz łagodnie i daj mu w zamian coś innego, na przykład ulubioną zabawkę. Gdy będziesz krzyczał i gwałtownie wyciągniesz rękę w jego kierunku, wystraszysz go i sprowokujesz agresywną odpowiedź. Pamiętaj, że surowa kara może sprowokować agresję wywołaną strachem lub bólem. Jeśli musisz udzielić mu reprymendy, wystarczy ostra nagana ustna. Zawsze nagradzaj psa smakołykiem i pochwal za spokojne, uległe zachowanie.
W wieku 3 do 6 miesięcy szczeniaki ząbkują. W tym czasie lubią też bawić się z ludźmi, a miękka, pulchna ręka przypomina im gumowe zabawki. Lekkie ugryzienie w zabawie nie jest przejawem agresji, ale może przerodzić się w mocnejsze, co może prowadzić do agresji. Lepiej więc bawić się w coś innego, na przykład w „zapasy" czy „przeciąganie liny". Aby powstrzymać rozwój agresywnych zachowań u szczeniaka, unikaj zabawy, w której on zwycięża.


JESTEŚ SZEFEM. Regularne ćwiczenie posłuszeństwa uczy psa, że jego pan jest przodownikiem, a to zmniejsza podatność na agresywne zachowania.

TO TYLKO GRA. Psy w udawanej walce ustalają wzajemną hierarchię.

Zapobieganie agresji
Niektóre psy są nieufne wobec nieznanych osób i wykazują agresję wobec nich. Wczesne i częste poznawanie różnych ludzi w wielu miejscach to dobry początek na uniknięcie takiego zachowania; życie pod kloszem nie przygotuje psa na uliczny hałas, inne psy czy obcych. Spokojnym, łagodnym głosem zachęcaj szczeniaka do przyjacielskich kontaktów z innymi ludźmi.

Gdy masz gościa, naucz psa siedzieć lub leżeć. Spraw, aby spotkanie nowej osoby było przyjemne, dając psu smakołyk i chwaląc go. Pies szybko nauczy się, że ludziom wchodzącym do domu towarzyszy coś smacznego. Pies może wyczuwać twoje nastawienie, więc wyluzuj się i pochwal go, gdy weźmie smakołyk i nie wykazuje nieśmiałości.
Jeżeli pies się przestraszy, nie pocieszaj go i nie uspokajaj mówiąc łagodnie jak do dziecka. Najgorszą rzeczą jest mówienie przestraszonemu psu: „Nie bój się, nic się nie stało". To tylko wzmocni jego bojaźliwe zachowanie, bo stale będzie oczekiwał od ciebie wsparcia. Bądź zrelaksowany i nie zwracaj na to uwagi, a pies będzie cię naśladował.
Jeśli zaadoptowałeś dorosłego psa, który jest agresywny w stosunku do ludzi i innych psów, możesz użyć smyczy, aby go kontrolować, nawet w domu. Może to nawet uchronić przed pogryzieniem twoich gości.
W miejscach publicznych prowadź psa na smyczy i w kagańcu. Jeżeli podejrzewasz, że twój pies - samiec może nie lubić innych samców, nie dopuszczaj go do nich zbyt blisko. Gdy twój pies zachowuje się nerwowo w stosunku do dzieci, spraw, aby nabrał do nich zaufania; każ mu usiąść w pobliżu placu zabaw, gdzie dzieci biegają. Kiedy pies jest wyraźnie zaniepokojony i przestraszony tą sytuacją i nie może się uspokoić, zabierz go stamtąd. Jeśli takie zachowanie powtarza się nadal, będziesz musiał poszukać fachowej  
pomocy. Nie licz na to, że pies wyrośnie z takiego zachowania.


PSY OBRONNE I STRÓŻUJĄCE
Wielu właścicieli chce mieć psa, który szczekaniem ostrzega przed intruzami. Ale jak spowodować, aby pies szczekał, ale nie był nadmiernie podekscytowany czy rozdrażniony? Ważna jest tu kontrola i wczesny trening. Nie pozwalaj szczeniakowi nadmiernie szczekać zarówno w domu, jak i na zewnątrz. Nadmierne szczekanie pobudza psa i nasila agresywne zachowanie. Gdy nadmierne szczekanie się zaczyna, musisz podejść do psa i je przerwać. Może nawet będziesz musiał wziąć psa na smycz, wtedy łatwiej go uspokoisz.
Niektóre rasy zostały stworzone jako stróżujące, więc wiele cech, takich jak posłuszeństwo, lojalność i agresja było aktywnie selekcjonowanych przez hodowców. Ponieważ wiele z tych ras to naturalni stróże, muszą być one starannie wyszkolone. Dobry pies stróżujący od początku powinien być uczony panowania nad agresją.
MIŁA ZABAWA. 
Chociaż wiele psów lubi ostrą zabawę, może to prowokować do agresywnego zachowania. Jeśli twój pies ma do tego tendencję, unikaj zabaw, w których jest zwycięzca i pokonany, takich jak przeciąganie liny.



SZUKANIE KŁOPOTÓW. Wiele ras, takich jak Jack Russell terrier i niektóre inne teriery, często ma tendencję do agresji wobec innych psów.

Sprawa terytorium

Psy to stworzenia o bardzo silnym instynkcie terytorialnym, szczególnie gdy są często przywiązane na podwórku. Niektóre z nich stają się bardzo zaborcze wobec tego małego kawałka ziemi i mogą stać się agresywne. Tak więc psy przywiązane nie mogą uciec przed drażnieniem czy inną przykrością, w wyniku czego pozostaje im tylko agresja, aby powstrzymać takie zachowanie. Psy wyhodowane do stróżowania mają szczególnie duże skłonności do nadmiernego instynktu terytorialnego.

Instynkt terytorialny nie dotyczy tylko domu czy podwórka. Może wchodzić w grę każde miejsce, w którym pies bywa regularnie, na przykład park czy nawet ulica, którą spaceruje. Aby temu zapobiec, trzeba zmieniać trasę spacerów i odwiedzane miejsca tak często, jak to jest możliwe.

Spotkania z innymi psami

Kiedy dwa psy spotykają się po raz pierwszy, natychmiast starają się ustalić między sobą hierarchię. Jeśli jeden z nich zaznacza swój autorytet, a drugi reaguje na to ulegle, będzie spokój. Kłopoty zaczynają się, gdy każdy z psów chce być górą.

Kiedy wyprowadzasz psa na spacer, prowadź go na luźnej smyczy. Jeśli staje się agresywny, gdy zbliża się inny pies, spróbuj odwrócić jego uwagę zmieniając krok lub często zmieniając kierunek. Jeśli zauważysz, że spostrzegł innego psa, nie ciągnij go i nie skracaj smyczy. Pies wyczuje, że cos się z tobą dzieje i przygotuje się na potencjalne zagrożenie. Jeśli

pozostaniesz spokojny, pies także będzie bardziej zrelaksowany.

Walka

Bardzo miło jest patrzeć na bawiące się psy. Ich igraszki, tarzanie się i zabawa w berka mogą zajmować je przez kilka godzin. Dwa psy, które mieszkają razem, zwykle ustalają między sobą własne reguły i ganiają się na zmianę. Jednak te pomruki i pościgi mogą szybko wymknąć się spod kontroli, jeśli na scenie pojawi się nowy pies lub jeden z uczestników zabawy stanie się zbyt pobudzony i podniesie poziom zabawy. Jeśli jeden z psów ustawicznie chwyta drugiego za szyję i przewraca go na ziemię lub chwyta tak silnie, że tamten skomle, nie można na to pozwalać. Jeśli jeden z psów jest mniejszy lub młodszy, może stać się bojaźliwy „dzięki" takiej ostrej zabawie.

Aby uniknąć walki, uważaj, gdy psy „trenują" - stają na tylnych łapach i gryzą się po uszach czy głowie w zabawie. Pies, który ma dominujący charakter, jest bojaźliwy lub kiedyś był już zaatakowany, może łatwo wdać się w bójkę.

Jak przerwać walkę psów 

Gdy widzisz walczące psy, nie chwytaj ich za obroże, chociaż wydaje się to logiczne. Twój pies może uznać twoją rękę za część ciała drugiego psa, zaatakować ją i cię ugryźć. Zamiast tego spróbuj uderzyć w jakiś metalowy przedmiot — głośny dźwięk może odwrócić uwagę psów. Można też polać walczące psy wodą z ogrodowego węża, czy wiadra. Zimny prysznic może wystraszyć psy i rozdzielić na tyle, że zdążysz zawołać swojego psa, wziąć go na smycz i odejść. Jeżeli masz samca, najlepszym zabezpieczeniem go przed wdawaniem się w bójki jest kastracja. To zmniejszy je-naturalną tendencję do agresji, a także sprawi, że inne psy nie będą nieustannie widziały w nim rywala zagrażającego ich pozycji.

KONIEC WALKI. Polanie walczących psów strumieniem wody może je wystraszyć i przerwać walkę na tyle, że zdołasz je rozdzielić.

Wielka wyprawa z własnym Psem

           Nawet pies mieszkający w mieście lubi wyjścia w teren i dalekie wędrówki razem z właścicielem.

Psy lubią otwartą przestrzeń, świeże powietrze i nowe, intrygujące zapachy. Niektóre z nich tak to ekscytuje, że zaczynają dużo szczekać, biegają tam i z powrotem po szlaku, płosząc dzikie zwierzęta, przeszkadzając innym ludziom i męcząc się niepotrzebnie, chociaż wycieczka jeszcze na dobre się nie zaczęła. Pracownicy parków narodowych i rezerwatów corocznie mają wiele skarg na głośne, agresywne czy nadmiernie żywiołowe psy. Aby twój pies cieszył się z wyprawy i nie denerwował innych, należy go odpowiednio przygotować.

Przed wycieczką
Niektóre psy są lepiej przystosowane do dalekich wypraw niż inne. Większość psich sportowców, na przykład psy myśliwskie, uwielbia dalekie wędrówki. Psy o krótkim nosie, jak mops, buldog czy pekińczyk często mają kłopoty z oddychaniem i zbyt duża ilość ruchu je męczy. Nie są zbyt zadowolone z długich spacerów, szczególnie w czasie upałów.
Zapytaj swojego weterynarza, czy twój pies jest gotowy na dalekie wyprawy. Weź także kopię świadectwa zdrowia i książeczkę szczepień.Na niektóre campingi nie są wpuszczane psy bez tych dokumentów. Jeśli chcesz przekroczyć granicę, twój pies musi mieć wszystkie swoje dokumenty, w tym psi paszport.
Jeśli twój pies nie jest przyzwyczajony do regularnego, intensywnego ruchu, powinieneś stopniowo zwiększać jego ilość w tygodniach poprzedzających wycieczkę.
Musisz też zabrać odpowiednią ilość karmy i wody dla psa, i być może lekarstwo na chorobę lokomocyjną, aby dojechać do miejsca przeznaczenia.

GOTOWY DO WYMARSZU. Psa można przyzwyczaić do noszenia swojego prowiantu w plecaku.
 ADRESATKA. 
W sklepach z artykułami dla zwierząt można kupić „adresatkę" - mały pojemniczek, który przyczepia się do obroży psa. Można do niego wtożyć kartkę z adresem i telefonem, co jest bardzo przydatne, jeśli pies nam się zgubi.

Na szlaku

Pod kontrolą

Najprostszym sposobem zapobiegania większości problemów z zachowaniem psa na szlaku jest prowadzenie go na smyczy. Na większości terenów publicznych prowadzenie psa na smyczy jest wymagane przez prawo, dla wygody innych wędrowców i bezpieczeństwa psa. Na niektórych terenach publicznych znajdują się też pastwiska i pies może być zastrzelony za ganianie pasących się zwierząt czy dzikiej zwierzyny. Prowadzenie psa na smyczy nie zakłóci jego radości z wycieczki, pod warunkiem, że został prawidłowo nauczony na niej chodzić .

Etykieta na szlaku
Większość ludzi wędruje po dzikich terenach spodziewając się, że znajdzie tam spokój i ciszę. Ujadający pies popsuje tę przyjemność, więc ograniczaj szczekanie psa do minimum. Przed wyjazdem z domu naucz psa komendy „spokój" , lub połóż rękę na pysku szczekającego psa; to powinno mu przeszkodzić, ale tylko na krótko, ponieważ szybko nauczy się unikać twojej ręki.
Inny zwyczaj na dalekich szlakach to unikanie przepychania się i tłoczenia. Wiele szlaków jest zbyt wąskich, aby dwie osoby mogły wygodnie przejść. Musisz nauczyć psa schodzenia ze ścieżki na drugą stronę, gdy ktoś nadchodzi. Jeśli na przykład pies idzie przy lewej nodze i chcesz, żeby zmienił stronę, użyj smyczy, aby go skierować na prawo, potem powiedz „równaj", gdy idzie przy prawej nodze. Większość psów szybko uczy się związku słowa i gestu i przechodzi na wymaganą stronę.
Jeżeli ze szlaku korzystają też rowerzyści czy biegacze, mogą pobudzić instynkt pogoni u psa. Gdy twój pies gania różne obiekty, podaj komendę „siad", kiedy biegacz czy rowerzysta zbliża się z przeciwka i daj mu nagrodę za spokojne zachowanie.

Odpowiedni sprzęt
Spróbuj używać obroży i cienkiej, nylonowej smyczy z mechanizmem umożliwiającym regulację jej długości. Smycz skórzana jest ciężka i obciąża ręce podczas długiej wędrówki.
Pies powinien być też zabezpieczony przed pchłami i kleszczami. Przed wyjściem z domu używaj środka w sprayu. Lepiej jest nie spryskiwać bezpośrednio psa, ale zwilżyć sprayem ścierkę i wytrzeć nią psa; to pozwoli kontrolować stosowanie środka, aby nie dostał się do jego oczu, nosa i pyska.
Rozważ wyposażenie pupila w psi plecak. Nawet nieduży piesek może nieść swoją karmę oraz składane miski na wodę i pokarm. W domu musisz nauczyć go noszenia takiego plecaka. Musi się przyzwyczaić nie tylko do jego wagi; plecak sprawia, że pies staje się szerszy niż normalnie, więc nie zmieści się tam, gdzie zwykle. Najpierw załóż mu na krótko pusty plecak. Stopniowo wydłużaj czas noszenia, zwiększając też jego wagę, aż do momentu, gdy będzie ważył w przybliżeniu tyle, ile pies poniesie na szlaku.

ZMIANA STRONY. Naucz psa zmiany stron na komendę, co ułatwi schodzenie z drogi innym wędrowcom i rowerzystom.
PROSZĘ PRZEJŚĆ. Na wąskich szlakach grzecznie jest zabrać psa na bok i pozwolić przejść innym.

Pobyt Psa poza Domem

Gdy planujesz pobyt z psem w obcych miejscach, zorganizuj podróż tak, aby stała się pozytywnym doświadczeniem dla wszystkich zainteresowanych.

Zabranie psa do hotelu czy domu znajomych może być wyzwaniem 

zarówno dla niego, jak i dla osób, które będą miały z nim do czy­nienia.

Pies powinien wiedzieć, jak ma się za­chować w różnych sytuacjach, a ty

powinieneś poświęcić mu więcej uwagi, zarówno przed po­dróżą, jak i podczas pobytu.

Pobyt w hotelu

Coraz większa liczba hoteli przyjmuje gości z psami, ale nie należy 

jechać w nieznane i li­czyć na łut szczęścia. Przed wyjazdem z domu 

należy się dowiedzieć, w którym hotelu w miej­scu, do którego 

jedziemy, będzie się można za­trzymać. Należy wcześniej

zarezerwować pokój i zapewnić sobie pisemne potwierdzenie rezer­wacji.

Na rynku jest wiele przewodników, z któ­rych można się

dowiedzieć,gdzie zatrzymać się razem z psem. Wiele hoteli typu 

„bed and breakfast" chętnie gości psy. Zacznij od znalezienia 

miejsca, które wyda ci się odpowiednie, a po­tem zrób rozpoznanie 

zadzwoń do właściciela i zapytaj, czy rzeczywiście możesz 

przyjechać w towarzystwie swojego pupila.

Dobrze wychowany gość

Pies może być wspaniałym gościem hotelo­wym, jeśli właściciel wie, 

jak z nim postępo­wać. Trzeba przedsięwziąć środki ostrożności, aby 

pies nie przeszkadzał innym go­ściom, nie zrujnował poko­ju czy nie 

narobił bałaganu. Niezależnie od tego, co planujesz robić, nie 

zosta­wiaj psa samego w pokoju. Zdenerwowany pies może w 

krótkim czasie roznieść pomieszczenie. Jeżeli musisz na krótko 

zostawić psa sa­mego, zamknij go w klatce i poinformuj o tym 

recep­cję, aby pokojówka nie była zaskoczona.

Kiedy pies szczeka, gdy usłyszy jakieś dźwię­ki, poproś o pokój na uboczu, gdzie nie chodzi zbyt wiele osób. Jeśli pies zwykle śpi z tobą w łóżku, weź z domu narzutę i nakryj łóżko, aby psia sierść nie została na pościeli. Najważniejsze jest, aby twój pies był nauczo­ny czystości. Jeżeli tak nie jest, nie będzie z niego dobry gość hotelowy.

NABRUDZIĆ  JAK NAJMNIEJ.

Dokładnie szczotkuj psa na dworze lub na balkonie, aby jak 

najmniej sierści zostało na dywanach i meblach twojego 

gospodarza.

POBYT U ZNAJOMYCH 

Zdarza się, że pies, który w domu jest doskonale wychowany, w obcym miejscu wcale taki nie jest, dlatego, że inne są tam zasady.

Może być przyzwyczajony do wczesnych, porannych spacerów i nie rozumie, że gospodarze mają inne zwyczaje.Ludzie, którzy cię lubią, mogą nie lubić twojego psa lub ograniczeń, z jakimi wiąże się posiadanie go. Zorientuj się, czy twój pies będzie naprawdę mile widziany i dołóż wszelkich starań, aby pobyt przebiegał bez zakłóceń.

Być może dla gospodarzy najbardziej kontrowersyjną kwestią będzie utrzymanie porządku. Mogą niechętnie widzieć psią sierść, więc przed wyjazdem wykąp psa. Gdy jesteś na miejscu, szczotkuj go dokładnie na dworze lub na balko­nie, tak często, jak jest to konieczne.

Jeśli w domu pies śpi w łóżku, weź ze sobą narzutę do przykrycia „gościnnego" łóżka. Lepiej byłoby, gdyby pies spał na swoim posłaniu lub w klatce, więc weź je ze sobą. Możesz umieścić je w pobliżu łóżka. Pies będzie czuł się bezpiecznie, a ty nie będziesz się martwił o nieporządek.

Gdy twój pies bardzo się ślini, załóż mu jakiś „śliniak" - może to być bandana zawiązana wokół szyi.

Kontakt z innymi zwierzętami

Wizyta w domu, gdzie nie ma innych zwierząt, jest niekłopotliwa. Możesz jednak stanąć przed

problemem zapewnienia harmonijnych kontaktów twojego psa z innymi zwierzętami.

Kot zwykle po prostu znika, zanim ty i twój pies się pojawicie, jednak pies będzie chciał się przywitać z przybyszami.

Psy to zwierzęta towarzyskie i większość z nich naprawdę cieszy się ze spotkania z innym psem, ale nie można ich zostawić samych i liczyć na to, że wszystko pójdzie dobrze.

Należy im ułatwić spotkanie, zaznajamiając je ze sobą. Najlepiej zrobić to na terenie neutralnym, w parku czy na ulicy, a ostatecznie na podwórku. Psy to zwierzęta terytorialne, więc pies miejscowy może próbować bronić swojego domu przed obcym.

Wiele psów nie lubi być na smyczy przy spotkaniach z innymi psami; smycz powoduje, że reagują bardziej agresywnie, więc należy je spuścić. Potem lepiej stanąć z tyłu i pozwolić im na obwąchanie się tak długo, jak tego potrzebują. Jest to zasadnicza część rytuału zapozna­wania się. Normalne jest, że trochę się przy tym przechwalają, i na ogół prowadzi to do za­warcia przyjaźni lub co najmniej tolerowania się.

Kiedy psy się obwąchają, prawdopodobnie uspokoją się i zaakceptują, i wtedy można je za­brać do domu. 

Jeżeli naprawdę nie będą się ze sobą zgadzać, musisz zmienić plany.

Jak przygotować Psa do podróży samolotem

Podróż samolotem nie jest polecana dla psów, ale jeśli nie można jej uniknąć, należy się do niej odpowiednio przygotować.

Podróż powietrzna jest dla psa bardzo stresu­jąca i nie należy jej lekkomyślnie podejmo­wać. Pierwszym wymogiem, jaki stawiają linie lotnicze, jest klatka. Jeśli twój pies nie jest do niej przyzwyczajony, musisz ją nabyć i nauczyć psa korzystać z niej najpóźniej miesiąc przed lo­tem.

Kontrola stanu zdrowia

Zabierz psa do weterynarza, aby sprawdzić stan jego zdrowia i uzyskać potwierdzające je świa­dectwo. Jest ono wymagane dla wszystkich zwierząt przewożonych samolotami.

Jeżeli lecisz do innego kraju, skontaktuj się z jego placówką dyplomatyczną i zapytaj, jakie pies powinien mieć szczepienia i czy musi od­być kwarantannę po wjeździe.

Możesz także przedyskutować ze swoim we­terynarzem możliwość podania psu środków uspokajających. Na ogół nie jest to polecane, gdyż może spowodować zaburzenia w oddycha­niu i zdolności znoszenia zmian temperatury.

Kupowanie biletu

Rezerwację należy robić odpowiednio wcze­śnie. Zaletą wczesnej rezerwacji jest to, że być może twój pies będzie mógł odbyć podróż ra­zem z tobą w kabinie, o ile jego transportówka jest na tyle mała, aby zmieścić się pod siedze­niem fotela przed tobą. Zwykle podczas jedne­go lotu tylko jedno lub dwa zwierzęta mogą być przewożone w kabinie, więc im wcześniej zare­zerwujesz bilet, tym większą będziesz miał szan­sę, że to się uda.

Najczęściej jednak pies podróżuje w prze­dziale bagażowym, gdzie nie masz do niego do­stępu. Daj mu na drogę jego koc, będzie mu ciepło i poczuje się pewniej.

Jeśli to jest możliwe, zarezerwuj lot bez prze­siadki; wybierz lot w porze roku i porze dnia, gdy nic jest zbyt gorąco. Dla psa zamkniętego w przedziale bagażowym czekającego na pasie startowym samolotu upał może być zabójczy.

Lot nocą lub o świcie jest najbezpieczniejszy dla zwierząt podróżujących latem. Na koniec upewni się, czy zarezerwowałeś ten sam lot dla siebie i dla psa. Nie wysyłając go wcześniejszym ani późniejszym lotem.

Podczas lotu

Nie dawaj psu nic do jedzenia około osiem go­dzin przed lotem, a do picia na dwie godziny. Przyjedź na lotnisko odpowiednio wcześnie. Psy zwykle są traktowane jako ładunek, co oznacza, że musisz zgłosić się dwie godziny przed odlotem. Na klatce psa powinno znajdo­wać się twoje nazwisko, adres i numer telefonu, a także adres docelowy na wypadek pomyłki.

Gdy wsiądziesz do samolotu, zawiadom zało­gę, że w przedziale bagażowym znajduje się twój pies. Kiedy zdarzy się coś, co mogłoby zagrażać psu, na przykład samolot będzie długo czekał na pasie startowym, będzie można zorganizować dla niego opiekę. Jeśli taka sytuacja przedłuża się i zaczniesz martwić się o psa, nie bój się o tym mówić. Poinformuj załogę samolotu, że bezpieczeństwo twojego psa jest dla ciebie

naj­ważniejsze.

ODLOT. Każdy pies tak naprawdę nie lubi latać, ale odpowiednie przygotowanie zmniej­szy stres wywołany tym traumatycznym doświadcze­niem.